IGN Greece: Οι καλύτερες ταινίες του 2018

13:03 4/1/2019 - Πηγή: Novasports

Είθε το σινεμά να μη σταματήσει ποτέ.

Το 2018 μπορεί να μας άφησε, αλλά οι ταινίες που μας χάρισε, δεν θα το κάνουν. Ένας διασκεδαστικά ποικιλόμορφος κινηματογραφικός μπουφές με ταινίες που μας ξάφνιασαν, μας καθήλωσαν, μας έκαναν να κλάψουμε ή να γελάσουμε και κυρίως να θυμηθούμε γιατί αγαπάμε το σινεμά.

Πάμε να θυμηθούμε λοιπόν τις ταινίες που σίγουρα θα θυμόμαστε από τη χρονιά που μόλις έφυγε.

Hereditary (H Διαδοχή)

Το "Hereditary" ήταν σίγουρα μία από τις πιο λατρεμένες εκπλήξεις της χρονιάς. Ένα φιλμ τρόμου

που δεν ντράπηκε το είδος του, δεν φοβήθηκε τις αντιδράσεις και κατέληξε μια εξαιρετική ταινία τρόμου, γεμάτη δράμα, ανατριχίλες και αρρωστημένα έξυπνη σκηνοθεσία. Έξτρα kudos στον Ari Aster που επέλεξε με αυτήν την ταινία να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, στο οποίο μάλιστα υπογράφει και σενάριο.

First Man (Ο Πρώτος Άνθρωπος)

O Damien Chazelle εξακολουθεί να μας μαγεύει στη μεγάλη οθόνη κι αυτήν τη φορά επέλεξε να μας χαρίσει την πιο ανθρώπινη και συνάμα εντυπωσιακή ιστορία: αυτήν του Neil Armstrong, του πρώτου ανθρώπου που πάτησε στο φεγγάρι. Ένα εντυπωσιακό φιλμ που σε παίρνει μαζί του σε όλες του τις αναταράξεις, σε σκορπάει στις μαγικές, διαστημικές του σκηνές και σου χαρίζει τη δραματική ένταση που χρειάζεται ένα τέτοιο blockbuster.

A Quiet Place (Ένα Ήσυχο Μέρος)

Ο ηθοποιός John Krasinski αποφασίζει για το 2018 να κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, αλλά και να πρωταγωνιστήσει πλάι στη γυναίκα του, Emily Blunt, και μαζί να μας χαρίσουν ένα απολαυστικό οικογενειακό θρίλερ, σχεδόν βουβό, ανέλπιστα συγκινητικό και με αποτελεσματικά στοιχεία τρόμου.

Avengers: Inifinty War (Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας)

Πραγματικότητα έγινε το μεγαλύτερο κινηματογραφικό event της Marvel, μετά από χρόνια αναμονής και προετοιμασίας. Οι αδερφοί Russo μας έδωσαν μια προσεκτικά ισορροπημένη ταινία, γεμάτη δράση, χιούμορ, εκπληκτικές ερμηνείες και πάνω απ' όλα συναίσθημα. Αγαπάμε Thanos κι ας εξαφάνισε αρκετούς από εμάς.

Halloween (Η Νύχτα με τις Μάσκες)

40 χρόνια μετά την πρώτη Νύχτα με τις Μάσκες, φιλμ του John Carpenter που εδραιώθηκε δικαίως στο hall of fame του τρόμου, επιστρέφει με το καλύτερο sequel που θα μπορούσε να δημιουργηθεί, κρατώντας την αγάπη του για το είδος, δείχνοντας σεβασμό στο πηγαίο υλικό και αγνοώντας -ευτυχώς- όλα τα ενδιάμεσα sequel.

Searching

Μέσα από την οθόνη υπολογιστή παρακολουθήσαμε την αγωνιώδη περιπέτεια ενός πατέρα να βρει την κόρη του. Μας άγχωσε, μας εξέπληξε και σίγουρα ήταν από τα πιο αξιομνημόνευτα θρίλερ της χρονιάς.

BlacKkKlansman (Η Παρείσφρηση)

O Spike Lee ξεδίπλωσε το ταλέντο του και φέτος, δείχνοντας μας ότι μπορεί να δημιουργήσεις κάτι "νοηματικά" βαρύ αλλά εξίσου ανάλαφρο. Χωρίς να διστάζει και να κρύβει τον κοινωνικόπολιτικό σχολιασμό του και με εξαιρετικές ερμηνείες (και έναν υπέροχο Adam Driver για ακόμη μια φορά), το BlacKkKlasman θα σε κάνει να γελάσεις όσο και να σκεφτείς.

Roma

Το ασπρόμαυρο σχεδόν αυτοαφηγηματικό δράμα του Alfonso Cuarón, βρήκε τον δρόμου για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, αφοπλίζοντας και χτυπώντας τόσο λεπτά και τόσο βαθειά τον θεατή, με μια ιστορία ανθρώπινη, με χαρακτήρες αβίαστα οικείους και με φωτογραφία αναπάντεχα μαγευτική.

The Rider

Το "The Rider" μας "καβάλησε" για τα καλά, μιας και μας έτρεξε στα απέραντα χωράφια των καουμπόηδων και του ροντέο, και μας έμπασε με τρομερή ευκολία σε ένα δράμα χαρακτήρων που νιώσαμε στο πετσί μας.

Spider-Μan: Into the Spider-Verse (Σπάιντερ-Μαν: Μέσα στο Αραχνοσύμπαν)

Ο Spider-Man που χρειαζόμασταν και δεν το ξέραμε, ήρθε φέτος από την Sony. Η πρώτη Spider-Verse ταινία δια χειρός του Phil Lord έφερε το πνεύμα και χιούμορ του Spider-Man από τις σελίδες των κόμικ σε μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, που μας έμεινε αξέχαστη.

American Animals (Μια Αμερικάνικη Ληστεία)

Μια ληστεία αλλιώτικη, ιδιαίτερη, όπως και αφήγησή της. Σπιρτόζικη, με εξαιρετικό μοντάζ και μια αλλαγή από fun crime σε αναπάντεχο δράμα συνειδητοποίησης που σε βρίσκει ξαφνιασμένο και παραδόξως, κατά πολύ ευχαριστημένο.

The Guilty (O Ένοχος)

Μία από τις καλύτερες low budget ταινίες, ένα δανέζικο θρίλερ που διαδραματίζεται σε ένα μόνο μέρος, με έναν πρωταγωνιστή και μια αφήγηση κι ιστορία που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις από την οθόνη.

The Ballad of Buster Scruggs (Η Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς)

Τα αδέρφια Coen μας έφεραν μια ακόμα ιδιαίτερη ταινία τους μέσω Netflix χωρισμένη σε μικρότερες "τρελές" γούεστερν ιστορίες. Υπέροχα καλογραμμένες ιστορίες αγάπης, τρόμου, φόβου, δράσης, λύπης και γέλιου μας καθήλωσαν για πάνω από δύο ώρες στις οθόνες μας χωρίς να κουράσουν καθόλου. Όποιος θέλει κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο σε μια εποχή αναμασημένης τροφής, η "Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς" τολμάει να κάνει ακριβώς αυτό.

Isle of Dogs (Το Νησί των Σκύλων)

Ο Wes Anderson επέστρεψε στο stop motion για να μας φέρει μια αξιολάτρευτη ιστορία και να μας θυμίσει -άσχετο αν πολλοί από εμάς δεν ξεχάσαμε πότε- πως ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, κι ότι παράλληλα κι ο άνθρωπος θα ήταν μισός χωρίς τον καλύτερό του φίλο. Συγκινητικό, αγαπησιάρικο και παιχνιδιάρικο, το "Isle of Dogs" μας κάνει να λέμε ξανά και ξανά "I Love Dogs".

Bad Times at the El Royale (Δύσκολες Ώρες στο Ελ Ροαγιάλ)

Το 'Bad Times at the El Royale" ήρθε ήσυχα ήσυχα και μας μάγεψε με την ζωντάνια του, την θεατρικότητα του, ένα μυστήριο ταραντινίζουσας αφήγησης αλλά σε μια πιο blockbuster-ική μορφή και πολύ καλές ερμηνείες από το σύνολο του cast και καλογραμμένους χαρακτήρες.

First Reformed (Ακρότητες)

Ο μοναδικός Paul Schrader ήρθε φέτος με έναν σχεδόν εκμοντερνισμένο Ταξιτζή. Το "First Reform" σε παρασέρνει σε μια αέναη συζήτηση περί Γης, περιβάλλοντος, επιστήμης, θρησκείας και αγάπης, με έναν εξαιρετικό Ethan Hawke.

Cold War (Ψυχρός Πόλεμος)

Ο σκηνοθέτης του "Ida" έρχεται με ένα δραματικό φιλμ που παραδίδει βάθος χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, υπέροχη μουσική και -παραδόξως- μοναδική φωτογραφία.

The Third Murder (Το Τρίτο Έγκλημα)

Το ιαπωνικό δικαστικό crime δράμα εξερευνά τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και τα κίνητρα του κάθε ανθρώπου να αποδώσουν ή να αποκαλύψουν ένα από τα δύο, ενώ παράλληλα χαρίζει ένα μοναδικό μουσικό θέμα και καθηλωτικούς διαλόγους.

Μνεία Υπερηώων: Aquaman, Deadpool 2

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε δύο ακόμα σούπερ ηρωικές ταινίες της χρονιάς, που άφησαν το στίγμα τους ακόμα κι αν δεν έχουν την δική τους ξεχωριστή θέση στην λίστα μας: τα "Aquaman" και "Deadpool 2". Το "Aquaman" μας αναζωογόνησε τον ενθουσιασμό μας για τον κόσμο της DC, όπως η θάλασσα το καλοκαιράκι - αρκετά διαφορετικό από τους προκατόχους τους και με δικό του χαρακτήρα, μας έδωσε μια από τις διασκεδαστικότερες ταινίες της DC των τελευταίων χρόνων και έναν φαντασμαγορικό κόσμο από την θάλασσα. Όσο για το "Deadpool", αν και sequel κατάφερε να σταθεί στο ύψος του εισάγοντας ένα τέλειο Cable και χαρίζοντας μας το κλασικό του πια χιούμορ, όπως κανένας άλλος ήρωας - ίσως για τα τελευταία φορά.

Οσκαρική Μνεία: Three Billboards Outside Ebbing misouri, The Disaster Artist, Coco, The Shape of Water

Στις περσινές λίστες δεν μπορούσαμε να τα προσθέσουμε γιατί δεν είχαν προβληθεί στη χώρα μας για λίγες εβδομάδες διαφορά και ίσως να παραείναι παλιές για να γεμίσουμε τη λίστα που ήδη με δυσκολία ξεκαθαρίζουμε. Οπότε, για την οσκαρική μας μνεία φέτος σηκώνουμε το ποτήρια και χαιρετούμε το εξαιρετικό "Three Billboards Outside Ebbing, Misouri" που χάρισε ένα έντονο δράμα και χαρακτήρες που θα μείνουν αξέχαστοι, το "The Disaster Artist" που δεν άφησε κανέναν θαυμαστή του cult παραπονεμένο, το συγκινητικό και λατρεμένα πολύχρωμο "Coco" και το "The Shape of Water" που έσπασε το φράγμα της Ακαδημίας για τις ταινίες του φανταστικού.

Guilty Pleasure Στελίνας: Bohemian Rhapsody

Ενοχλητικά εύκολη επιλογή. Το "Bohemian Rhapsody" ήταν μέσα στις ανακρίβειες, στα κλισέ και στα βατά σεναριακά μονοπάτια, αλλά η αίγλη των Queen και η φωνή του Freddie Mercury, το άψογα επιλεγμένο cast και η μουσική τους ιστορία που ακουγόταν καθ' όλη την ταινία, απέδειξε πως τρέφει μια βαθιά αγάπη για τους Queen, όπως θα "έπρεπε" να τρέφουμε όλοι μας. Και καλά έκανε.

Guilty Pleasure Γιώτας: Ready Player One

Δεν είναι λίγες οι ταινίες τα τελευταία χρόνια που προσπαθούν να πατήσουν στην νοσταλγία και στις παλιές ιδέες για να επιτύχουν. Το Ready Player One όμως ήταν το απόλυτο νοσταλγικό ταξίδι, διασκεδαστικότατο, γεμάτο easter eggs και cameos και μουσική, που σε έκαναν παρακαλάς να είναι αληθινό το Oasis.

Καλύτερες Ταινίες του 2018

IGN GreeceΤα καλύτερα εξώφυλλα παιχνιδιών για το 2017Το Black Panther στην κορυφή των ΗΠΑ για το 2018Τα καλύτερα trailer ταινιών του 2018

Πηγή: IGN Greece