Immortal: Unchained Review

19:01 30/8/2019 - Πηγή: Novasports

You come at the King, you best not miss…

Immortal: Unchained… Αλλιώς, η απάντηση στην ερώτηση πως θα έμοιαζε το Dark Souls αν του προσθέταμε γκάνια. Ως η μια εκ των δυο Soulsborne fans της ομάδας, έχω δει πολύ περισσότερους τίτλους εμπνευσμένους από την θρυλική σειρά της FromSoftware από όσους θα ήθελα. Οι αξιόλογοι εξ’ αυτών είναι κατά κανόνα αυτοί που κατανοούν τι έκανε τα συγκεκριμένα games τόσο μοναδικά και χτίζουν την δική τους ερμηνεία πάνω σε αυτά τα στοιχεία. Το Immortal:

Unchained όμως ακολουθεί μια άλλη τακτική. Θυμάστε αυτόν τον συμμαθητή στο σχολείο που τον αφήνατε να αντιγράψει ένα κομμάτι από το γραπτό σας λέγοντας του να προσθέσει και τίποτα δικό του για να μην σας πάρουν χαμπάρι και οι πέτρες και το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια φωτοτυπία της δικής σας δουλειάς;

Ε, κάτι τέτοιο έχουμε και εδώ. Μπορεί οι bonfires να έγιναν obelisks και τα souls που συλλέγετε να μετονομάστηκαν σε bits, αλλά η φόρμουλα από πίσω είναι ίδια. Ξεκινώντας από τον character creator, η sci-fi θεματολογία του Immortal: Unchained είναι εξαιρετικά εμφανής. Εξίσου εμφανής είναι και μια κάποια σχεδιαστική προχειρότητα, καθώς στο σύνολο του το customization μπορεί να χαρακτηριστεί στην καλύτερη… βασικό. Ταυτόχρονα τα διάφορα classes από τα οποία καλείστε να επιλέξετε μπορεί να προσφέρουν κάποιες διαφοροποιήσεις στο gameplay, αλλά σχεδιαστικά είναι ιδιαίτερα φτωχά και χωρίς τίποτα συναρπαστικό στον σχεδιασμό τους.

Αφού δημιουργήσετε το avatar σας, θα ξεκινήσετε την περιπέτειά σας στον κόσμο του Immortal: Unchained με μπόλικο exposition. Εν συντομία ο χαρακτήρας σας είναι ένας πρώην φυλακισμένος που προσπαθεί να επαναφέρει την ισορροπία στο σύμπαν και η πλοκή στο σύνολό της είναι παντελώς, και εννοώ παντελώς, αδιάφορη. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η πλοκή του Dark Souls κέντριζε το ενδιαφέρον του παίκτη και κατοπτριζόταν σε κάθε μικρή γωνία του κόσμου του με κομψό και διακριτικό τρόπο. Εδώ αντίθετα έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν το πρώτο Destiny, όπου η αφήγηση έχει προστεθεί ατσούμπαλα πάνω από όλα τα άλλα, απλά και μόνο γιατί το κοινό περιμένει να υπάρχει και ένα στόρι.

Η μάχη είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα μετριότατο third-person Action RPG που ονειρεύεται να γίνει το επόμενο Dark Souls, ή έστω Nioh. Πρέπει να σημειώσουμε ότι παρά την ύπαρξη melee όπλων, το melee σύστημα είναι υποδεέστερο από όσο θα περίμενε κανείς, δίνοντας στον παίκτη την δυνατότητα για ένα μόνο είδος επίθεσης, το οποίο μάλιστα δίνει μια περίεργη αίσθηση ανακρίβειας, σε αντίθεση με τις αργές και γρήγορες επιθέσεις που θα περίμενε κανείς. Επομένως, για όσους θέλουν να παίξουν ως αποκλειστικά melee μαχητής, ατυχήσατε. Δυστυχώς ούτε το gunplay είναι ιδιαίτερα καλύτερο, με τα διαφορετικά όπλα να έχουν ίδια sound effects, μηδενικό ή τραγικά κακό feedback όταν πετυχαίνουν το στόχο τους, αλλά και ιδιαίτερα μη ρεαλιστικό ή λογικό range.

Οι εχθροί είναι και αυτοί ανέμπνευστοι στο σχεδιασμό τους και απολύτως προβλέψιμοι, με την πλειοψηφία τους να έχει τα ίδια weak spots, ενώ και η συμπεριφορά τους είναι τραγικά ενοχλητική, με πολλούς να τηλεμεταφέρονται και να επιτίθενται στον παίκτη εκτός οθόνης, ενώ στο σύνολο της η A.I είναι ανύπαρκτη, καθώς οι developers φαίνεται να προτίμησαν να ρίξουν στον παίκτη περισσότερους εχθρούς, παρά να προγραμματίσουν οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα συμπεριφορά σε αυτούς. Το ίδιο έχουμε και στα (αρκετά σε αριθμό) bosses, τα οποία με μερικές λαμπρές εξαιρέσεις, μοιάζουν και φέρονται υπερβολικά όμοια, χωρίς κανένα στοιχείο πραγματικής πρωτοτυπίας.

Το Immortal: Unchained αποπειράται να μιμηθεί τα Souls games και στον βαθμό δυσκολίας, μην προσφέροντας easy mode και κάνοντας τους πολλαπλούς θανάτους ουσιαστικό μέρος του gameplay. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η υψηλή δυσκολία είναι αποκλειστικά τεχνητή, λούζοντας τον παίκτη με κύματα εχθρών, κάνοντας τις επιθέσεις τους εξαιρετικά δυνατές και μειώνοντας δραματικά το damage που μπορεί να κάνει ο ίδιος. Η πρόκληση, ένα σημαντικό μέρος της Souls εμπειρίας, εδώ μοιάζει επιβεβλημένη και για να είμαι εντελώς ειλικρινής, απίστευτα ενοχλητική.

Ας δούμε όμως και κάποια θετικά, για να μην λέτε ότι είμαι και άδικη. Τα levels, αν και στο σύνολό τους είναι αρκετά πιο σκοτεινά από όσο θα ήθελα, είναι σχεδιασμένα με κάποια δημιουργικότητα και η εξερεύνηση τους αποδείχθηκε με διαφορά ως το καλύτερο μέρος της ενασχόλησης μου με τον εν λόγω τίτλο. Ταυτόχρονα, το upgrade system των όπλων είναι πολύ καλό, μιας και είναι σχεδόν ολόιδιο με το αντίστοιχο της σειράς Dark Souls. Το ίδιο ισχύει και για την αναβάθμιση των stats του χαρακτήρα, όπου αξίζει τουλάχιστον να σημειωθεί ότι κάθε η σημασία κάθε attribute εξηγείται πλήρως και με σαφή τρόπο, πράγμα πολύ θετικό κατά την γνώμη μου.

Επιπλέον, το damage που κάνουν τα όπλα φαίνεται να εξαρτάται από το μέρος του σώματος που θα χτυπήσει η σφαίρα, με δραστικά διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτή η μικρή πινελιά δίνει ένα είδος στρατηγικής σκέψης στο gunplay και είναι ίσως η μόνη πραγματική πρωτοτυπία του Immortal: Unchained. Από την άλλη όμως είναι δύσκολο να την εκτιμήσει κανείς όταν η πληθώρα bugs που συναντάει έχουν τόσο μεγάλη επίδραση στην μάχη, με τον παίκτη να κολλάει πολλές φορές στην γεωμετρία των levels, πεθαίνοντας κατόπιν από εχθρικά χτυπήματα, τα οποία περνάνε ακόμα και μέσα από στερεά εμπόδια ή και τοίχους.

Τουλάχιστον στον τομέα των γραφικών το Immortal: Unchained θα λέγαμε ότι βρίσκεται αρκετά παραπάνω του μετρίου. Είναι κρίμα όμως που ο πραγματικά άχαρος σχεδιασμός τόσο των χαρακτήρων όσο και των εχθρών, αλλά και τα μουντά σκηνικά δεν αναδεικνύουν αυτή την πλευρά στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Από την άλλη ο ηχητικός τομέας είναι σαφέστατα παραμελημένος, με μονότονη μουσική υπόκρουση αλλά και τα απαράδεκτα sound effects που αναφέραμε παραπάνω.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Toadman Interactive.

IGN GreeceImmortal: Unchained - Launch Trailer [PEGI]Immortal: Unchained Story TrailerImmortal: Unchained Official PC Alpha Launch Trailer

Πηγή: IGN Greece