Last man standing

Η εβδομάδα επί Ιβηρικής χερσονήσου που προηγήθηκε του ντέρμπι αιωνίων είχε δημιουργήσει ξεκάθαρες συντεταγμένες για όσους τουλάχιστον δεν μαθαίνουν από την ιστορία των ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός επιστρέφοντας με δύο νίκες έμοιαζε με το απόλυτο φαβορί απέναντι σε ένα Παναθηναϊκό που οι δύο κακές εμφανίσεις τον είχαν ξανακάνει τρωτό και ευάλωτο. Φυσικά και η όποια τέτοια εκτίμηση θα μπορούσε να έχει ισχυρή βάση αν δεν υπήρχε στην ατζέντα των δύο ομάδων το ντέρμπι.

Κανόνας πρώτος και απαράβατος: Η πρώτη

σελίδα των ντέρμπι εδώ και πολλά χρόνια είναι tabula rasa. Λευκή και άγραφη. Κανόνας δεύτερος: Συνήθως, αυτά τα παιχνίδια δεν τα κερδίζει κατ΄ ανάγκη ο πιο φορμαρισμένος ή αυτός που δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση αλλά εκείνος που έχει την πλάτη του πιο κοντά στο καναβάτσο του ρινγκ. Και οι δύο αυτοί κανόνες επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά στα 40 λεπτά του αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός που βρέθηκε να χάνει και τον Γιούρτσεβεν στα πρώτα πέντε λεπτά του αγώνα ήταν φανερό ότι ήθελε περισσότερο τον αγώνα. Όχι για το περιβόητο πλεονέκτημα έδρας αφού ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι οι έδρες είναι πιο ευάλωτες από ότι στο παρελθόν. Αλλά κυρίως γιατί η αμφισβήτηση, η απογοήτευση και η κριτική λειτουργούν ως τα καλύτερα κίνητρα για παίκτες αυτού του βεληνεκούς. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός δεν ήθελε τη νίκη αλλά δεν έπαιζε τα πάντα και κυρίως οι παίκτες και ο προπονητής του προέρχονταν από ένα παρατεταμένο κύκλο εξαιρετικών εμφανίσεων στην Ευρώπη.

Ο Παναθηναϊκός βρήκε με σχςεδόν υπερφυσικό τρόπο τη μέθοδο να αντέξει με μοναδικό σέντερ τον Γκέιμπριελ. Η άμυνα του με αιχμή του δόρατος τον Γκραντ συνολικά 16 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο γράφοντας ουσιαστικά υπεραξίες στα 16 συνολικά λάθη που έκανε ο Ολυμπιακός. Ακόμη και στην ανάπαυλα με το σκορ στο 38-30 έμοιαζε ο Ολυμπιακός να έχει περισσότερες πιθανότητες. Είχε κάνει 8 λιγότερες επιθέσεις και είχε κάποια στιγμή1/11 τρίποντα. Οι ερυθρόλευκοι όντως κατάφεραν να περάσουν μπροστά, να αλλάξουν τον ρυθμό στο δεύτερο μέρος αλλά συνέχισαν να είναι αφελείς στην επίθεση τους.

Και αν δεν διακατέχονταν από αφέλεια σίγουρα διακρίθηκαν για την αδυναμία τους να αλλάξουν λογική. Σε μια μέτρια βραδιά στα μακρινά σουτ(τελείωσαν το παιχνίδι με 9/29 τρίποντα) δεν ακούμπησαν τη μπάλα χαμηλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάτι που επέτρεψε στον μοναδικό πραγματικό σέντερ που έμεινε στον Παναθηναϊκό τον Γκέιμπριελ να αγωνιστεί 29 λεπτά πριν τελικά αποβληθεί με πέντε φάουλ. Όταν όμως αυτό έγινε ήδη ο Παναθηναϊκός είχε ανακάμψει χάρη στο ουσιαστικό παιχνίδι του Οσμαν στο ανοιχτό γήπεδο και στο τελευταίο πεντάλεπτο ανέλαβε να τελειώσει τη δουλειά ο Σλούκας.

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ξέροντας πολύ καλά ότι ορισμένες νίκες είναι λίγο ή πολύ μεγαλύτερες από κάποιες άλλες πήρε την ομάδα στις πλάτες του, τελείωσε καθοριστικές επιθέσεις και ήταν καταλύτης όταν η μπάλα βάρυνε. Η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου κρίθηκε. Και μέχρι τους τελικούς που θα δοθούν τελεσίδικα όλες οι απαντήσεις ο μεν Παναθηναϊκός θα κρατήσει το πλεονέκτημα έδρας. Και στον Ολυμπιακό θα κάνουν μερικούς όχι τόσο δυσοίωνους υπολογισμούς: Στα πλέι οφ πρέπει να κερδίσουν ένα ματς με 1 πόντο διαφορά μέσα στο ΟΑΚΑ, χθες έπρεπε να νικήσουν και με +8 για να έχει αντίκρισμα. Ένα ντέρμπι που έδωσε αυτό που έψαχνε ο τελικός νικητής και ο ηττημένος δεν έχασε τίποτε παραπάνω από αυτό που ήδη είχε χάσει πριν ανέβει στο Μαρούσι.

Keywords
Τυχαία Θέματα