Match point

17:27 13/5/2019 - Πηγή: Novasports

Ο Βέρνον Λούις “Lefty” Γκόμεζ γεννήθηκε στις 26 Νοέμβρη 1908 και πέθανε 81 χρόνια αργότερα. Από το 1930 έπαιξε επαγγελματικό μπέιζμπολ για 13 χρόνια, κερδίζοντας 5 τίτλους ως πίτσερ των New York Yankees. Γκαφατζής όσο και ταλαντούχος, ο αριστερόχειρας Καλιφορνέζος ήταν γνωστός για την ξεχωριστή αίσθηση του χιούμορ του.

Σε ένα παιχνίδι στο οποίο η ατμόσφαιρα ήταν ελαφρώς ομιχλώδης, άναψε ένα σπίρτο πριν πάρει το ρόπαλο του και αντιμετωπίσει τον αντίπαλο πίτσερ.

Ο απορημένος διαιτητής τον ρώτησε: «νομίζεις ότι αυτό θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις στην fastball του Μπομπ Φέλερ;».«Όχι, δεν με απασχολεί αυτό», απάντησε. «Απλά θέλω να σιγουρευτώ ότι μπορεί να με διακρίνει».

Η πιο αξιομνημόνευτη από τις πολλές ατάκες του Γκόμεζ ξεκινά τον καθοριστικό μονόλογο στο Match Point, το φημισμένο ψυχολογικό θρίλερ του Γούντι Άλεν από το 2005.

«Προτιμώ να είμαι τυχερός παρά καλός».

Την ώρα που ένα μπαλάκι περνά πάνω από το φιλέ ενός γηπέδου τένις, ο Τζόναθαν Ρις Μάιερς λειτουργεί ως αφηγητής:

«O άνθρωπος που είπε «προτιμώ να είμαι τυχερός παρά καλός» κοίταξε βαθιά στη ζωή. Οι άνθρωποι φοβούνται να αναγνωρίσουν πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής εξαρτάται από την τύχη. Είναι τρομακτικό να σκεφτεί κανείς ότι τόσα πολλά είναι εκτός του ελέγχου του. Υπάρχουν στιγμές σε ένα αγώνα που η μπάλα χτυπά στην κορυφή του φιλέ, και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μπορεί να πάει μπροστά ή πίσω. Με λίγη τύχη πηγαίνει μπροστά, και κερδίζεις. Ή ίσως όχι, και χάνεις».

Λίγο πριν τις 5 το ξημέρωμα, σε ώρα Ελλάδας, ο Κγουάι Λέναρντ είχε τέσσερα δευτερόλεπτα στη διάθεση του από τη στιγμή που έπιασε τη μπάλα από την επαναφορά του Μαρκ Γκασόλ. Είχε, από το τρίτο δωδεκάλεπτο κιόλας, σουτάρει περισσότερες φορές σε τρεις περιόδους από ότι ο Λεμπρόν Τζέιμς ή ο Κόμπι Μπράιαντ σε όλη τη διάρκεια ενός Game 7.

18 χρόνια νωρίτερα, ο Βινς Κάρτερ φόραγε τη φανέλα του Τορόντο. Είχε τον μισό χρόνο στην διάθεση του, αλλά κατάφερε να κάνει μια προσποίηση και να αποπειραθεί να στείλει τους Ράπτορς στους τελικούς της Ανατολής. Η μπάλα χτύπησε στη βάση της στεφάνης και έφυγε μακριά. Οι Σίξερς κέρδιζαν.

Με τον θηριώδη Τζοέλ Εμπίντ να τον καταδιώκει, ο Λέναρντ κατάφερε να βρει μια σπιθαμή χώρου και δοκίμασε ένα σουτ που έμοιαζε με προσευχή. Η μπάλα χτύπησε και πάλι στην στεφάνη, αλλά αυτή τη φορά στο μπροστά τμήμα της, αυτό που αμερικανιστί ονομάζεται «front iron». Ακολούθησαν άλλες τρεις αναπηδήσεις. Για κλάσματα του δευτερολέπτου, η πορτοκαλί μπάλα είχε σμικρυνθεί και έμοιαζε πράσινη. Η στεφάνη είχε μετατραπεί σε φιλέ του τένις. Ο φακός του John Sokolowski αποθανάτιζε ένα στιγμιότυπο που θα ζήλευε και ο Γούντι Άλεν.

Το πανδαιμόνιο που ακολούθησε ήταν αναμενόμενο. Οι Ράπτορς είχαν κερδίσει πολλά περισσότερα από ένα εισιτήριο για τους τελικούς, εκεί που περιμένει ο αγριεμένος Αντετοκούνμπο και οι Μπακς. Είχαν χαράξει στις πλάκες της ιστορίας τη δική τους στιγμή στην αιωνιότητα, από αυτές που δεν εξαρτώνται από τους τίτλους. Ό,τι και να συμβεί εφεξής, στο Τορόντο θα έχουν πάντα το σουτ του Κγουάι.

Δευτερόλεπτα μετά το κινηματογραφικό φινάλε, ο Τζοέλ Εμπίντ καταρρέει υπό το βάρος της απογοήτευσης. Τα μάτια του θεόρατου Καμερουνέζου γυαλίζουν, το πρόσωπο του συσπάται. Ο Μαρκ Γκασόλ, θαρρείς απρόσβλητος από το μεθυστικό άρωμα της νίκης, δεν ξεκινά καν να πανηγυρίζει. Είναι αυτός που αγκαλιάζει τον αντίπαλο, τον κρατά εκεί, του μιλάει σχεδόν στοργικά. «Θα ξανάρθεις εδώ», του λέει. «Και ακόμα παραπέρα».

Ουδεμία έκπληξη φυσικά, για τον Ισπανό με το σπάνιο επίπεδο, τον ίδιο που επέλεξε να περάσει μέρος του περσινού του καλοκαιριού σε ένα διασωστικό σκάφος, ανοιχτά της Μεσογείου, παίρνοντας μέρος σε επιχείρηση διάσωσης προσφύγων.

Περίπου τρεις ώρες νωρίτερα, ο Σι-Τζέι Μακάλουμ, ήρωας των Μπλέιζερς στο δικό τους Game 7 απέναντι στους Νάγκετς, απαντούσε με αφοπλιστικό τρόπο όταν η Ντόρις Μπερκ τον ρωτούσε για το κίνητρο του.

«Ειλικρινά, εχω αρκετό κίνητρο από μόνος μου. Βγήκα από τη λάσπη. Πήγα στο Πανεπιστήμιο Lehigh, καταλαβαίνεις; κανείς δεν έχει γίνει draft από εκεί».

"I got enough motivation. I got it out the mud ..."

CJ letting us know why he plays so hard