Mιας πεντάρας νιάτα και η Βρετανική “ποντικοπαγίδα”

14:39 21/11/2024 - Πηγή: Novasports

Αφού μετά από την ελπιδοφόρα ανακωχή ενός χρόνου άκρη δεν (ξανα)βρέθηκε μεταξύ ΦΙΜΠΑ και Ευρωλίγκα για μια ακόμη βραδιά επι σκηνής θα έχουμε τις ομάδες των παραθύρων. Για μια ακόμη φορά η εθνική με παίκτες εκτός Ευρωλίγκας (με εξαίρεση την παρουσία του Δημήτρη Μωραϊτη και του Ναζ Μήτρου Λονγκ) καλείται να παίξει με υπηρεσιακή σύνθεση διεκδικώντας τη συντήρηση του αήττητου και την Τρίτη νίκη που ουσιαστικά θα ξεκλειδώσει και το τυπικό της πρόκρισης στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ

Μπορεί το όλο θέμα να προκαλεί ανακατωσούρα και δύσκολες αποφάσεις στον Βασίλη Σπανούλη από την άλλη

όμως αγώνες σαν τον αποψινό αντιπροσωπεύουν μια ευκαιρία. Πρώτης τάξης μάλιστα για να μας συστηθούν παίκτες όπως ο Νεοκλής Αβδάλας ή ο Αντώνης Καραγιαννίδης που ελάχιστα γνωστοί είναι ακόμη και στους μυημένους του ελληνικού μπάσκετ. Νέα παιδιά που θα έχουν την ευκαιρία τους σε αυτά τα παράθυρα να δείξουν το ταλέντο τους αλλά και να μας πείσουν για αυτό που έχουμε ανάγκη: Ότι υπάρχει αύριο στο ελληνικό μπάσκετ τώρα που σιγά-σιγά η επιτυχημένη γενιά των γεννημένων στα πέριξ του 1990 ετοιμάζεται να δηλώσει τον ευδόκιμο τερματισμό της.

Τόσο ο δανεικός στο Περιστέρι Αβδάλας όσο και ο Καραγιαννίδης που εντυπωσιάζει φέτος με τη φανέλα του Προμηθέα είναι οι νεότεροι της σειράς των διεθνών που έχει στη διάθεση του ο Σπανούλης. Στην εθνική που μοιάζει με μιας πεντάρας νιάτα για να θυμηθούμε την παλιά ελληνική ταινία που μπορεί αίφνης όμως να γράψει μεγάλες υπεραξίες απόψε στην Κόπερ Μποξ αρένα του Λονδίνου.

Για τους αντιπάλους μας τα παράθυρα δεν είναι ακριβώς ίδιας λογικής υπόθεση. Οι Βρετανοί όπως και αρκετές άλλες μικρού βεληνεκούς εθνικές έχουν πλεονέκτημα. Χωρίς παίκτες στην Ευρωλίγκα άρα και χωρίς κτυπητές απουσίες σίγουρα υπερέχουν σε θέματα ομοιογένειας και χημείας.

Σε αντίθεση με το παρελθόν και με εξαίρεση τον Γουίλαν που αγωνίζεται στη Σκωτία όλοι οι υπόλοιποι άγγλοι διεθνείς είναι μπασκετικοί εμιγκρέδες, αρκετοί γυρολόγοι πολλών ετών και δεν τους λείπουν εμπειρίες ή παραστάσεις. Μπορεί οι περισσότεροι να παίζουν σε μικρομεσαίες ιταλικές ή γαλλικές ομάδες αλλά δεν είναι για….πέταμα! Το αντίθετο. Άλλωστε τις δύο προηγούμενες πρόσφατες φορές που η εθνική με ομάδες παραθύρων έπαιξε επί βρετανικού εδάφους τα βρήκαμε μπαστούνια!

Τον Νοέμβριο του 2017 στο Λέστερ μας ξελάσπωσε το τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου 3’’5 πριν το τέλος της παράτασης και φύγαμε νικητές με 95-92. Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Νιούκαστλ τα….Εγγλεζάκια βρήκαν τον τρόπο να γυρίσουν από το -15 και με ένα ξέφρενο δεύτερο ημίχρονο μας νίκησαν με 78-69 για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ. Τρία ακριβώς χρόνια αργότερα η εθνική δεν θέλει να πέσει σε μια νέα….ποντικοπαγίδα. Και μπορεί στο ομώνυμο θεατρικό έργο, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, που παίζεται 73 συναπτά έτη στη Λονδρέζικη θεατρική Μέκκα του Γουέστ Εντ ο δολοφόνος να αποκαλύπτεται στο τέλος αλλά στο μπάσκετ τα πράγματα είναι συνήθως λίγο έως πολύ διαφορετικά! Και οι εκπλήξεις δεν είναι πάντα ευχάριστες…