Rambo: Last Blood Review

12:01 26/9/2019 - Πηγή: Novasports

Η εκδίκηση είναι δική του.

Ο John Rambo, βρίσκεται αποσυρμένος σε ένα ράντσο, όταν ξαφνικά πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με ένα καρτέλ ναρκωτικών απ' το Μεξικό, που τον απειλεί.

Πέμπτη ταινία για την πασίγνωστη φιγούρα του μοναχικού βετεράνου πολεμιστή του Βιετνάμ και μετά το Rambo 4, μια δεκαετία πίσω, ο Stallone επιστρέφει εδώ σ’ έναν χαρακτήρα που αγαπά ιδιαιτέρως παράλληλα

με το Rocky Balboa, ολότελα διαφορετικό ωστόσο, ενώ σε αυτό το τελευταίο φιλμ του franchise, προσπαθεί παρέα με τον σκηνοθέτη Adrian Grunberg, να δώσουν κάποιες ιδιαίτερες πινελιές. Το First Blood του 1982, ήταν μια ιδιαίτερη περιπέτεια και με βάθος στον ομώνυμο χαρακτήρα, κάτι που αντιστράφηκε εντελώς στις δύο επόμενες ταινίες, με τον χαρακτήρα να παίρνει τη μορφή υπερήρωα και τα φιλμ να κινούνται στον χώρο του καθαρού action της εποχής και με το όνομα Rambo να παίρνει διαστάσεις pop icon και να μένει στην καθομιλουμένη. Στο Last Blood, παρακολουθούμε τον ήρωα αποσυρμένο σε ένα ερημικό ράντσο, ενώ για πρώτη φορά μαθαίνουμε κάποια πιο προσωπικά και οικογενειακά στοιχεία για τον ίδιο, με το φιλμ να ξεκινά έχοντας πινελιές οικογενειακού δράματος. Η αλήθεια είναι πως το Rambo: The Last Blood θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερο και δεν ενθουσιάζει, διαθέτει ωστόσο ομολογουμένως και κάποια καλά στοιχεία, τα οποία ο Stallone εκμεταλλεύεται με την ερμηνεία του και χτίζει έναν χαρακτήρα στέρεο και με βάθος, κάτι που κερδίζει αμέσως τον θεατή.

Ο Stallone ερμηνεύει με πάθος τον χαρακτήρα του ηλικιωμένου Rambo και είναι πολύ πειστικός καθ’ όλη τη διάρκεια, αλλάζοντας το υποκριτικό ύφος από πιο δραματικό, σε αυτό του ανελέητου εκδικητή στις σκηνές δράσης και παρά την ηλικία του, πείθει απόλυτα σαν φονική μηχανή που είναι ικανή να ξεπαστρέψει μόνη της ένα ολόκληρο καρτέλ. Στη συγκεκριμένη ταινία, ο Stallone είναι κάτι σαν ογκόλιθος, όλο το φιλμ στηρίζεται πάνω του, ενώ ο ίδιος στα 73 του, δείχνει απόλυτα ταυτισμένος με τον χαρακτήρα και με πλείστες υποκριτικές ικανότητες που πολλοί αγνοούν, χωρίς ωστόσο το Last Blood, να περνάει απόλυτα το τεστ που δικαιολογεί τον θόρυβο γύρω απ' αυτό. Γενικώς, παρά του ότι το όλο fun εδώ είναι δεδομένο και σίγουρα περνάς καλά, εφόσον ξέρεις τι έχεις πάει να δεις, το φιλμ πάσχει αρκετά σε σημεία από φάουλ τα οποία θα έπρεπε να είχαν προσεχθεί περαιτέρω, ή να είχαν αναπτυχθεί καλύτερα, όπως για παράδειγμα οι χαρακτήρες των κακών μαφιόζων, οι οποίοι παραμένουν ξύλινοι και χωρίς καμία ανάπτυξη απ' την αρχή μέχρι το τέλος, συν κάποια άλλα γεγονότα που τρέχουν, ενώ το σενάριο θα' πρεπε να δώσει παραπάνω χρόνο. Χωρίς να κάνει κάποια κοιλιά σε ρυθμό και με καλή κλιμάκωση, το νέο Rambo ξεκινά σαν δράμα με μπροστάρη τον ομώνυμο ήρωα κι εν συνεχεία, μετατρέπεται σιγά σιγά, σε ταινία εκδίκησης τύπου Taken, με τον Rambo να δανείζεται αρκετά στοιχεία απ' τον Liam Neeson, με κατώτερο ωστόσο αποτέλεσμα, ενώ η επιβλητική παρουσία του Stallone γεμίζει τον χώρο στις σκηνές δράσης και σφαγής, όντας εδώ ιδιαίτερα ανηλεής και με σαδιστικό τρόπο που αντιμετωπίζει τους εχθρούς του.

Η σκηνοθεσία του Grunberg, λειτουργεί εδώ κανονικά, ωστόσο παραείναι standard και ακαδημαϊκή, υποβοηθάται ωστόσο απ' την ερμηνεία του Stallone και άλλων ηθοποιών του cast, το οποίο στον λίγο χρόνο που έχει, είναι αξιόλογο και προσπαθεί για το παραπάνω. Κατά τα άλλα, το Last Blood έχει και αδύναμα σημεία, που σου αφήνουν στο τέλος την αίσθηση πως ''θα μπορούσατε και καλύτερα'', ενώ όλη η αρχική πλοκή του φιλμ, λειτουργεί ως πρόσχημα για τις βίαιες σκηνές που ο Rambo ξεπαστρεύει με διάφορους τρόπους και ''εργαλεία'' τα θύματά του, κάνοντας κάποια ευαίσθητα στομάχια να ανακατευτούν με το όλο gore και splatter που υπάρχει εδώ, ενώ στην κλιμάκωσή του το φιλμ λειτουργεί πολύ καλά και ανταποδίδει το όλο fun που έχει υποσχεθεί στο θεατή. Η μικρή διάρκεια του Last Blood, δεν αφήνει τα πράγματα να αναπτυχθούν παραπάνω κι ενώ θα το χαρακτηρίζαμε αδύναμο σαν σύνολο, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές κλείσιμο στο όλο franchise, που προσφέρει διασκέδαση και κάποιες απολαυστικές στιγμές με τον Rambo-Sly. Είναι περισσότερο revenge movie παρά καθαρά action, ενώ θα λειτουργούσε πολύ καλά, σαν back to back στο σινεμά με κάποιο άλλο φιλμ στη συνέχεια, σε μια βραδιά με σίγουρη και αφελή (ένοχη) διασκέδαση.