Should I stay or should I go?

21:33 28/6/2019 - Πηγή: Novasports

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες η οικογένεια Γιαννακόπουλου επένδυσε αμέτρητα και ανυπολόγιστα ποσά χρημάτων (χωρίς να υπολογίσουμε εργατοώρες, άγχος κλπ. που δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη) για να δημιουργήσει μια μπασκετική αυτοκρατορία. Από την άνοιξη του 1987 που ο Παύλος Γιαννακόπουλος μετατράπηκε από ένα γενναιόδωρο φίλαθλο που μοίραζε πριμ στις μεγάλες νίκες του μπασκετικού Παναθηναϊκού σε πρόεδρο και αργότερα σε ιδιοκτήτη της ΚΑΕ υπήρχε

μέχρι την τελευταία επταετία-οκταετία μια σταθερή συνισταμένη: Ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος ξόδευε πακτωλούς χρημάτων έχοντας και την βοήθεια και την υποστήριξη των δύο αδελφών του. Σήμερα, την παράδοση αυτή καλείται να συνεχίσει μόνος του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ και σε αυτό το θέμα δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες λεπτομέρειες και αναλύσεις.

Στην εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη τύπου που παρέθεσε με θέματα που αφορούσαν όλο τον Παναθηναϊκό το πλέον σοκαριστικό σημείο ή κομμάτι των λεγόμενων του ήταν η στιγμή που ανήγγειλε ότι αν δεν αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα του χρόνου τέτοια μέρα θα αποχωρήσει. Το τόνισε μάλιστα εμφατικά ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του και λέγοντας ‘’ότι αυτό δεν αλλάζει είναι γραμμένο στην πέτρα’’. Από εκείνο το σημείο και μετά πυροδοτήθηκε μια σειρά αντιδράσεων στα social media το βασικό ερώτημα είναι αν ο Δ. Γιαννακόπουλος εννοούσε αυτό που είπε, είναι μια ‘’μπλόφα’’ για να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον των φίλων της ομάδας ή μια παρορμητική αντίδραση. Προφανώς και όσοι προσπαθούν (προσπαθούμε) να ερμηνεύσουμε προθέσεις είμαστε σε εντελώς λάθος μονοπάτι. Ας εξετάσουμε καλύτερα τα πραγματικά δεδομένα.

Και στο παρελθόν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε στιγμές που είπε πράγματα τα οποία άλλαξαν, δεν τηρήθηκαν ή στην πορεία έγιναν κάπως αλλιώς. Ήταν φανερό και το είχαμε υπογραμμίσει πέρσι τέτοια εποχή για παράδειγμα ότι η κόντρα με την Ευρωλίγκα ήταν αδιέξοδη και δεν θα οδηγούσε πουθενά. Με μια διαφορά όμως: Εκεί είχε ένα υπαρκτό ‘’αντίπαλο’’ (όποιος θέλει αφαιρεί τα εισαγωγικά), τον Τζόρντι Μπερτομέου και ένα σύστημα που πίστευε ότι τον αδικούσε κατάφωρα. Επίσης, υπήρχε τουλάχιστον ως προοπτική η εναλλακτική της FIBA και του Champions League. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ιδιοκτήτης, μεγαλομέτοχος, πρόεδρος του μπασκετικού Παναθηναϊκού δεν έχει κανένα υπαρκτό αντίπαλο για να τον φοβίσει ή για να παίξει παιχνίδια στρατηγικής. Είναι ο ίδιος και ο καθρέφτης του!

Σε εποχές οικονομικής κρίσης καλείται σε ετήσια βάση να πληρώνει τεράστια ποσά για να συντηρήσει στο ψηλότερο μπασκετικό επίπεδο τον Παναθηναϊκό αλλά εδώ και ένα χρόνο και τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό. Ο τελευταίος φημολογείται ότι του κοστίζει γύρω στα 2 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση και η ομάδα μπάσκετ υπολογίζεται ότι έχει παθητικό 5-7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αν θεωρήσουμε ότι αυτοί οι υπολογισμοί είναι κοντά στην αλήθεια ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού που είναι σήμερα 45 ετών μέχρι τα 55 του θα έχει ξοδέψει άλλα 100 εκατομμύρια ευρώ από την τσέπη του απλά για να συντηρήσει μια ομάδα μπάσκετ που θα προσπαθεί να πάει σε ένα ή περισσότερα φάιναλ φορ και να κερδίζει τίτλους εντός των συνόρων και μερικά ερασιτεχνικά τμήματα. Και σε εποχές όχι οικονομικής ευφορίας αλλά οικονομικής κρίσης.

Κατανοώ ότι τέτοιου είδους συγκρίσεις είναι ενδεχόμενα αυθαίρετες (πιθανώς και ενοχλητικές) αλλά τα νούμερα στην προκειμένη περίπτωση δεν λένε ψέματα. Ας μου επιτραπεί να αμφισβητήσω μόνο κάτι από όσα είπε. Ότι η αξιολόγηση της τιμής του μπασκετικού Παναθηναϊκού είναι σήμερα 25 εκατομμύρια ευρώ. Παρότι δεν διαθέτω κανένα πτυχίο οικονομολόγου επιστρατεύοντας την απλή λογική αδυνατώ να βρω τα assets του Παναθηναϊκού που ανεβάζουν την αξία του στα 25 εκατομμύρια, ποσό που ενδεχόμενα πρέπει να δώσει αύριο, μεθαύριο ή κάποτε στο μέλλον ο υποψήφιος διάδοχος του κυρίου Γιαννακόπουλου. Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ιδιόκτητο γήπεδο, ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ καν ιδιόκτητα γραφεία, αυτό που υπάρχει είναι ένα αθλητικό brand new με μεγάλη βάση υποστηρικτών, 12-15 συμβόλαια παικτών και πέντε ράφια Κύπελλα που βρίσκονται στον δεύτερο όροφο των γραφείων της ομάδας. Προφανώς και για τον ίδιο τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο η αξία των τροπαίων, της ιστορίας, του συναισθήματος με άλλα λόγια μετριέται και σωστά όχι σε 25 αλλά σε 125 εκατομμύρια. Αυτό άλλωστε απαιτεί και η συνέχεια της οικογενειακής παράδοσης την οποία έχει επωμιστεί ολοκληρωτικά. Αλλά την πικρή αλήθεια την είπε κάποια στιγμή ο Ρικ Πιτίνο όταν μίλησε για τα λεφτά που χάνει ο ιδιοκτήτης της ομάδας κάτι που στην Αμερικάνικη λογική των sports business είναι περίπου αδιανόητο. Επιστρέφουμε λοιπόν στα βασικά αφού εδώ είναι Ελλάδα, Βαλκάνια και όχι ΝΒΑ και Αμερική: Ο Γιαννακόπουλος ξοδεύει πολλά, ‘’μπαίνει μέσα’’ πολλά, νιώθει και το είπε σε κάθε τόνο μόνος και έχω την αίσθηση ότι αυτή τη φορά δεν πετάει πυροτεχνήματα, ούτε μπλοφάρει. Τουλάχιστον, με τη γλώσσα των αριθμών και της λογικής η επένδυση του που αποδίδει μόνο σε συναίσθημα και τίτλους δείχνει να τον έχει κουράσει. Ένας χρόνος φυσικά είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις. Επίσης είναι διάστημα στο οποίο πολλά μπορεί να αλλάξουν, είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο. Μιλώντας όμως μόνο και αποκλειστικά με τη γλώσσα του χρήματος έχω την αίσθηση ότι η συνέντευξη τύπου αποτέλεσε όχι ένα επικοινωνιακό τρικ αλλά ένα παράθυρο στο αύριο του Παναθηναϊκού. Ένα αύριο που μετά από 33 ολόκληρα χρόνια μπορεί να μην περιλαμβάνει το επίθετο Γιαννακόπουλος δίπλα στο όνομα της ομάδας.