Ανάλυση Πικετί για το θρίλερ των γαλλικών προεδρικών εκλογών – Ο Μακρόν μπορεί να χάσει από τη Λε Πεν από… αλαζονεία

11:25 9/4/2022 - Πηγή: Novasports

Η προεκλογική εκστρατεία των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία έληξε με τους δύο επικρατέστερους υποψηφίους για τον β’ γύρο να τους χωρίζει μία μονάδα: Μακρόν και Λε Πεν είναι όντως το πιθανότερο ζευγάρι υποψηφίων που θα βγει από τις αυριανές κάλπες. Για πρώτη φορά όμως, δεν είναι βέβαιο ούτε ποιος θα είναι στην πρώτη θέση ούτε αν η επανεκλογή Μακρόν στις 24 Απριλίου είναι εξασφαλισμένη.

“Κάλπες υψηλού κινδύνου”

Η εφημερίδα Monde

πήρε θέση με το πρωτοσέλιδό της στην έκδοση του σαββατοκύριακου επισημαίνοντας τους δυο μεγαλύτερους κινδύνους: αποχή και ακροδεξιά. Στο κεντρικό άρθρο της, η εφημερίδα επισημαίνει για ποιους λόγους είναι αλληλένδετα και γιατί, και το ένα και πολύ περισσότερο το άλλο, θα οδηγήσουν τη Γαλλία και την Ευρώπη σε επικίνδυνο εκτροχιασμό.

“Ο ρόλος της εφημερίδας Monde δεν είναι να υποστηρίξει έναν υποψήφιο”, ξεκινά το κύριο άρθρο για να συνεχίσει: “Όμως, μπροστά στον κίνδυνο της αποχής, καλούμε όλους να ψηφίσουν και να δηλώνουμε ότι οι υποψηφιότητες της Μαρίν Λε Πεν και του Ερίκ Ζεμούρ είναι ασύμβατες και τις αρχές μας. (…) Για πρώτη φορά, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, οι πιθανότητες να νικήσει η ακροδεξιά πρόταση δεν είναι ανύπαρκτες”.

Ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, για τον οποίο το 2014 ο Πολ Κρούγκμαν έλεγε ότι “η φρενίτιδα με το βιβλίο του Πικετί “Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα” δείχνει ότι η δεξιά έχει ξεμείνει από ιδέες”, εξηγεί στην ανάλυσή του όχι τι πρέπει να κάνουν οι ψηφοφόροι ψηφίζοντας ουσιαστικά κατά της ακροδεξιάς και της Λε Πεν, αλλά τι προλαβαίνει και πρέπει να κάνει ο Μακρόν, που για την ώρα έχει αρκεστεί στο να αναγνωρίσει κάπως χλιαρά πως άργησε να μπει στην προεκλογική εκστρατεία.

CHRONIQUE | « Si Emmanuel Macron ne fait pas d’urgence un geste social fort, sur les retraites et la justice fiscale, alors son arrogance peut lui faire perdre un second tour contre Le Pen » | par @PikettyLeMonde https://t.co/scgQAa38C4

— Le Monde (@lemondefr) April 8, 2022 Η ανάλυση του Πικετί: “Το πιο επικίνδυνο είναι η αλαζονεία του προέδρου”

Κατά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017, τέσσερις υποψήφιοι είχαν συγκεντρώσει μεταξύ 20% και 24% των ψήφων: με άλλα λόγια, πολλοί δεύτεροι γύροι ήταν δυνατοί και θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, μέσα σε ένα βαθιά κατακερματισμένο πολιτικό και ιδεολογικό τοπίο.

Μέχρι την τελευταία στιγμή, οι ψηφοφόροι του 2022 έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σημαντικό δίλημμα: την επιλογή μεταξύ ενός β’ γύρου μεταξύ της ακροδεξιάς και της δεξιάς (Λε Πεν εναντίον Μακρόν, τον οποίο η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων πλέον τοποθετεί στα δεξιά) ή μεταξύ δεξιάς και αριστεράς (Μακρόν εναντίον Μελανσόν).

Αυτή η επιλογή κάθε άλλο παρά ασήμαντη είναι και έχει σημαντικές συνέπειες για το είδος της δημόσιας συζήτησης που θα απασχολήσει τη χώρα για τις δύο εβδομάδες μετά τον α’ γύρο (και ίσως και περισσότερο): μια συζήτηση επικεντρωμένη στο κυνήγι των μεταναστών και μουσουλμάνων στην πρώτη περίπτωση, ή η ελπίδα μιας συζήτησης για τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας, την υγεία και την εκπαίδευση, την κοινωνική και φορολογική δικαιοσύνη, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις δημόσιες υπηρεσίες στη δεύτερη περίπτωση.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, μπορούμε ήδη να είμαστε σίγουροι για ένα πράγμα: δεν θα δούμε την ειρηνική επιστροφή ενός καθησυχαστικού διπόλου αριστεράς – δεξιάς.

Πρώτον, επειδή στο πολιτικό τοπίο η δεξιά και ανάδειξη ενός ισχυρού αντιμεταναστευτικού εκλογικού μπλοκ αντιστοιχούν σε μια ισχυρή τάση, την οποία ανέδειξε επικίνδυνα η πενταετία Μακρόν στην εξουσία.

Δεύτερον, γιατί θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να καταφέρουν οι δυνάμεις της αριστεράς να ενωθούν και να επανέλθουν στην εξουσία.

Ο κεντρώος Μακρόν συνέβαλε ώστε να πάει η Γαλλία δεξιότερα

Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο σημείο. Υπάρχουν πλέον τετελεσμένα. Οικειοποιούμενος το οικονομικό πρόγραμμα της δεξιάς, ο κεντρώος Μακρόν συνέβαλε στο να πάει η χώρα δεξιότερα, οδηγώντας, σε συνδυασμό με την ακροδεξιά, τη ρεπουμπλικανική δεξιά σε αδιέξοδο στα θέματα ταυτότητας. Το πιο επικίνδυνο είναι η αλαζονεία του προέδρου που είναι υποψήφιος, ο οποίος επιχειρεί να επανεκλεγεί χωρίς να μπει σε αντιπαράθεση, χωρίς πρόγραμμα ή έστω έχοντας ανακοινώσει μέτρα, προδίδοντας έτσι ένα βασικό τροπισμό του: να κυβερνά πρώτα και κύρια για τους άριστους και να ποντάρει στον διχασμό των αντιπάλων του.

Συνταξιοδοτικό: Το αποκορύφωμα του κυνισμού

Το αποκορύφωμα του κυνισμού έφτασε με το θέμα των συντάξεων. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, για να δικαιούτε κανείς πλήρη σύνταξη, πρέπει να πληρούνται δύο προϋποθέσεις: συμπλήρωση της ελάχιστης νόμιμης ηλικίας (σήμερα 62 ετών) και επικύρωση της απαιτούμενης περιόδου εισφορών, η οποία αυξάνεται τακτικά και σύντομα θα φτάσει τις σαράντα τρεις προσόδους (για όσους έχουν γεννηθεί από το 1973 και μετά).

Με άλλα λόγια, όλοι όσοι ακολουθούν τριτοβάθμια εκπαίδευση και αρχίζουν να εργάζονται στα 22 και μετά, η αύξηση της νόμιμης ηλικίας στα 65 δεν θα έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα: σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, θα πρέπει ήδη να περιμένουν 65 χρόνια και πάνω για να έχουν πρόσβαση σε πλήρη σύνταξη.

Από την άλλη, όσοι ξεκίνησαν να εργάζονται στα 18, θα πρέπει πλέον να περιμένουν μέχρι να συμπληρώσουν τα 65 ή 47 χρόνια ασφάλισης, παρόλο που το προσδόκιμο ζωής τους είναι χαμηλότερο από αυτό των πρώτων.

Προτείνοντας μια τέτοια μεταρρύθμιση, υποστηρίζοντας ότι όσοι κάνουν μακροχρόνιες σταδιοδρομίες επωφελούνται, αν και εξ ορισμού είναι οι μόνοι που θα επηρεαστούν, αποτελεί χονδροειδές ψέμα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Μακρόν επιτρέπει στη Λεπέν να εμφανίζεται ως η υπερασπίστρια της εργατικής τάξης και όσων εργάζονται σκληρά.

Το ίδιο συμβαίνει όταν η Λεπέν προτείνει την επαναφορά (σε δόσεις) του φόρου στα υψηλά εισοδήματα. Το μέτρο είναι σε μεγάλο βαθμό υποκριτικό, καθώς ταυτόχρονα απαλλάσει πλήρως τις κύριες κατοικίες: οι πολυεκατομμυριούχοι που έχουν ένα κάστρο στο Saint-Cloud θα δικαιούνται κατακόρυφη μείωση της φορολογίας ακινήτων τους, ενώ ο μέσος Γάλλος θα υπόκειται σε αυξήσεις στη φορολογία ακινήτων.

Αλλά όσο ο Μακρόν θα αρνείται να επαναφέρει τον φόρο στα υψηλά εισοδήματα, τόσο αυτό θα επιτρέπει στη Λε Πεν να παρουσιάζεται ανέξοδα ως η υποψήφια του λαού.

Η αλαζονεία του μπορεί να τον κάνει να χάσει τον β’ γύρο απέναντι στη Λε Πεν

Αυτό το εκρηκτικό πολιτικό κοκτέιλ, που έχει ως βάση τη σκληρή αντιμεταναστευτική ρητορική σε συνδυασμό με κοινωνικά μέτρα για τη λευκή εργατική τάξη, έχει ήδη λειτουργήσει με επιτυχία στην Πολωνία και την Ουγγαρία. Πολύ παλιότερα και πολύ πιο μακριά από τη σημερινή Γαλλία, είναι επίσης αυτό που επέτρεψε στους Δημοκρατικούς να ανακτήσουν την εξουσία μετά τον αμερικανικό Εμφύλιο, με μια πλατφόρμα διαχωρισμών για τους μαύρους, αλλά με ισχυρότερο κοινωνικό πρόσημο από ό,τι οι Ρεπουμπλικανοί απέναντι στους λευκούς (συμπεριλαμβανομένων των Ιρλανδών και Ιταλών μεταναστών). Ο κίνδυνος σήμερα είναι να επικρατήσει στη Γαλλία ένας τέτοιος κοινωνικός ρατσισμός.

Πιο συγκεκριμένα, εάν ο Μακρόν δεν κάνει επειγόντως μια γεναία κίνηση με κοινωνικό πρόσημο, σχετικά με τις συντάξεις και τη φορολογική δικαιοσύνη, τότε η αλαζονεία του θα μπορούσε να τον κάνει να χάσει τον β’ γύρο απέναντι στη Λε Πεν.

Η Αριστερά να πει ένα ειλικρινές mea culpa

Για να επανέλθει η Αριστερά την εξουσία, θα πρέπει να συμφιλιώσει όλες τις εργατικές τάξεις διαφορετικής προέλευσης, που σήμερα είναι βαθιά διχασμένες, και ως εκ τούτου να φέρει πίσω σε αυτές εκείνους που δεν πιστεύουν πλέον στις κοινωνικές και οικονομικές υποσχέσεις και που υποστηρίζουν αντιμεταναστευτικά μέτρα για να δουν την μοίρα τους να αλλάζει.

Αυτό θα πρέπει να περάσει μέσα από ένα φιλόδοξο πρόγραμμα αναδιανομής πλούτου και τελικά ένα ειλικρινές mea culpa για τα λάθη που έγιναν στην εξουσία. Θα πάρει χρόνο, γιατί η ρήξη με τις εργατικές τάξεις είναι πολύ βαθειά. Τα διαφορετικά κόμματα (“ανυπόταχτοι”, σοσιαλιστές, οικολόγοι, κομμουνιστές, κ.λπ.) θα πρέπει να ξεπεράσουν την μνησικακία και να βρεθούν σε μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και διεθνιστική ομοσπονδία.

Στην Αριστερά δεν μπορείτε να ασκείτε κριτική [στον Μακρόν] για προεδρισμό ενώ αρνείστε την εσωτερική δημοκρατία όταν πρόκειται να επιλέξετε τον υποψήφιο σας. Δεν μπορεί να υποστηρίζεται τον διεθνισμό ενώ περιορίζετε την υπεράσπιση της δημοκρατίας στα εθνικά σύνορα. Ένας λόγος παραπάνω να αρχίσετε από τώρα.

Πηγή: ΤΗΕTOC