Ανεξίτηλη κηλίδα σε λευκό φόντο

18:16 5/7/2022 - Πηγή: Novasports

Λίγες ώρες. Τόσο χρειάστηκε για να αφεθούν στην άκρη οι έπαινοι για «την τεράστια κίνηση της Ρεάλ που πληρώνει τον Λάσο για ένα χρόνο μέχρι να αναρρώσει πλήρως». Στον κόσμο της μεγαλύτερης ομάδας στον κόσμο, εκεί όπου η εξουσία μεθάει και τα πιο γερά ποτήρια, ο ρομαντισμός κάθεται στην άκρη του πάγκου και βλέπει τους άλλους να παίζουν 40 λεπτά.

Η “Marca” έδωσε το πρώτο, προειδοποιητικό χτύπημα τον Φλεβάρη, όταν ανέφερε πως ο Λάσο είναι σε δύσκολη θέση. Το πραγματικό σφυροκόπημα ξεκίνησε τη Δευτέρα: ώρες πριν την κατάπτυστη, προσβλητική ανακοίνωση του «διαζυγίου» είχαν γράψει τα

πάντα, με ημερομηνίες, ονόματα και διευθύνσεις. Την επόμενη ημέρα, πριν ακόμα ο Λάσο διευκρινίσει πως έχει πάρει ό,τι πράσινο ιατρικό φως απαιτείται, είχαν προλάβει να μιλήσουν με τον διευθυντή της καρδιολογικής κλινικής στην οποία νοσηλεύτηκε. Ο θρίαμβος της ερευνητικής δημοσιογραφίας από «την εφημερίδα της Ρεάλ». Οποιαδήποτε σύγκριση με τα του οίκου μας απαγορεύεται, προφανώς.

Το ανόητα άκομψο του τρόπου σημαίνει πάντα ένα πράγμα, πως ο διευθυντής Χουάν Κάρλος Σάντσεθ δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Οκτώ χρόνια αναμονής παραείναι πολλά: το ’14 είχε στον προθάλαμο τον Φώτη Κατσικάρη και είχε απολύσει σωρηδόν όλο το τεχνικό τιμ του Λάσο, εξωθώντας τον σε παραίτηση. Η σκληράδα του Βάσκου και μια σειρά από καραμπόλες (θάνατος Ντι Στέφανο, δουλειά του Έλληνα τεχνικού στην Εθνική) τον κράτησαν στη Μαδρίτη και μετά… τα πήρε και τα σήκωσε όλα. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν ξεχνούν.

Δύο χρόνια αναρωτιόμαστε γιατί η Ρεάλ έχει μετατραπεί από υπόδειγμα σταθερότητας σε κέντρο διερχομένων: την ώρα που οι απέναντι της Βαρκελώνης εξοπλίζονται ο Καμπάσο φεύγει τον Δεκέμβρη και ο Ντεκ τον Απρίλη. Η τρύπα στα γκαρντ χάσκει θεόρατη και στη Μαδρίτη ανακοινώνουν τον Γουίλιαμς-Γκος, που αν ερχόταν στην Ελλάδα οι μισοί θα ξίνιζαν με τα ορατά μειονεκτήματά του και τον συνοδεύουν με την ωρολογιακή βόμβα Ερτέλ, η οποία – ω τι έκπληξη! – εξερράγη μεσούσης της σεζόν. Τo poker face χαμόγελο του δεν φεύγει με τίποτα. Του διώχνουν τον Ερτέλ, ξεκινά να κερδίζει, τον επιστρέφουν πίσω απλά για να τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του όταν θα έβρισκα την ευκαιρία. «Δεν πήρες την Ευρωλίγκα επειδή δεν τον έβαλες στον τελικό» και στα κομμάτια οι αρχές, το μπάσκετ, η ομάδα. «Ούτε τον Λαπροβίτολα ήθελε, ούτε τον Γάλλο. Ούτε και τον Χεζόνια φέτος», πυροβολούν τα ρεπορτάζ. Όποιος δεν καταλάβαινε γιατί θα κρατούσε τον Κάρολ ως τα 45 του, το κατάλαβε τώρα.

ΠΗΓΗ: In Time Sports

Το σενάριο είχε γραφτεί από τον χειμώνα και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να το σταματήσει. Η Μπάρσα λιάνιζε τη Ρεάλ όπου την έβρισκε, η Ευρωλίγκα είχε γίνει εφιάλτης, το Κύπελλο του Βασιλιά πήγαινε στην Καταλούνια, το πρωτάθλημα έμοιαζε χαμένη υπόθεση. Κι όμως δύο μήνες αρκούσαν για να αντιστραφεί η πυραμίδα και να σταθεί μεγαλόπρεπη όπως στον Λούβρο: νίκη χωρίς γκαρντ στον ημιτελικό του Βελιγραδίου, με μέγεθος που έκρυβε το καλάθι. Έμφραγμα στις 5 Ιουνίου, στην προπόνηση 10 μέρες αργότερα, πρωτάθλημα – μαρς με τον ίδιο παρόντα να το σηκώνει μόνος του, όπως έπρεπε. Αποθέωση, «Lasismo χωρίς τον Λάσο» έγραφε η Marca.

10 χρόνια Λάσο. Βρείτε κάποιον καλύτερο στο ίδιο διάστημα. https://t.co/bCtGt73HbW

— Chris Kaouris (@CKaouris) June 19, 2022

Ο τύπος είχε αίμα αλιγάτορα, όπως έλεγε και ο Μάλκοβιτς για τον Ντέιμον στο «rounders». Έμενε μόνο ένας τρόπος, ο εν ψυχρώ. Τριάντα μέρες μετά το «μπαλονάκι» δεν του έγινε ούτε μια εξέταση. Δεν χρειαζόταν. Όταν ο γιατρός της ομάδας αρνήθηκε να υπογράψει την υποχρεωτική ιατρική άδεια, σταμάτησε να είναι ο γιατρός της ομάδας και έμεινε απλά γιατρός. Εν ψυχρώ.

Τα 11 χρόνια του Λάσο στη Ρεάλ δεν συνιστούν τρομακτικό επίτευγμα μόνο εξαιτίας των τίτλων (22): συχνά ακόμα και αυτοί δεν αρκούν για να επιβιώσει κανείς ανάμεσα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους που προσφέρονται σε κάθε γωνία για ένα χαμογελαστό πισώπλατο μαχαίρωμα. Μαθαίνεις να προβλέπεις τα μισά, να αντέχεις τα υπόλοιπα και να κερδίζεις με κάθε τρόπο, κρατώντας το προφίλ του συλλόγου αλέκιαστο. O Μεσίνα, για όσους το έχουν ξεχάσει, άντεξε εκεί σκάρτες δύο σεζόν. Όποιος κουβέντιασε με τον Πασκουάλ την εποχή που ζούσε στην Αθήνα κατάλαβε πως στη Βαρκελώνη έκανε πολλά παραπάνω από τα τυπικά καθήκοντα του κρατώντας τα προσχήματα και ισορροπώντας σε εύθραυστες ισορροπίες.

Με όλα αυτά ο καλύτερος προπονητής της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρωλίγκα βρίσκει άθελα του τον καλύτερο δυνατό τρόπο να αποχωρήσει από τη Ρεάλ. Στο σύλλογο που οι προπονητές είναι υπηρέτες, ο Λάσο έγινε μύθος, με όνομα άξιο να μπαίνει το όνομα του δίπλα στα τέρατα, τον Φεραντίθ και τον Σάινθ. Η τελευταία του εικόνα είναι στο παλάτι του, το Palacio, να σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλητή την ώρα που η καρατόμηση του είχε ήδη αποφασιστεί.

Ο Τσους θα περιμένει επί Ματέο για να γίνει αποδεκτός από το κοινό. Στο κόλπο ή όχι, δεν έχει μεγάλη σημασία πως είναι, αλλά πως φαίνεται. Πέντε χρόνια βοηθός του Σκαριόλο, του Ιμπρόδα και του Λάμας, άλλα οκτώ στο πλευρό του Λάσο, δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Όμως ακόμα και το φάντασμα του Πάμπλο μπορεί να είναι αρκετό για να αποτύχει. Συνέβη στην Μπάρσα κατόπιν Πασκουάλ, στον Παναθηναϊκό μετά τον Ομπράντοβιτς, στην Φενέρ πάλι όταν έφυγε ο Ζοτς. Στο ασπρόμαυρο Μάντσεστερ ακόμα ψάχνουν.

Η μαύρη κηλίδα που λέκιασε το αστραφτερό λευκό της Ρεάλ μοιάζει ανεξίτηλη και η ύβρις συνήθως προηγείται της κάθαρσης. Όμως αυτά συμβαίνουν στο θέατρο, όχι στις μπίζνες.