Αποσύνθεση

11:11 16/9/2018 - Πηγή: Novasports

Τι μπορεί να πείραξε ή θύμωσε περισσότερο έναν φίλαθλο του Πανιωνίου από τα όσα συνέβησαν στον αγώνα με την ΑΕΚ; Τα τέσσερα γκολ και η βαριά ήττα μία ημέρα μετά τα 128α γενέθλια του Ιστορικού ή εικόνα αποσύνθεσης που παρουσίασε στο Β' ημίχρονο;

Είναι γεγονός ότι ενόχλησαν και θύμωσαν εξίσου και τα δύο περιστατικά. Από το τέταρτο γκολ και έπειτα, δίπλα στον Ζοσέ Ανιγκό και ενώ είχαν κριθεί τα πάντα, προσπαθούσα να θυμηθώ πότε δέχθηκε τελευταία φορά τόσο βαριά ήττα

ο Πανιώνιος. Όσο και αν έψαξα στο μυαλό μου δεν το βρήκα. Χρειάστηκε να αναζητήσω την πληροφορία στο soccerbase.gr, όπου διαπίστωσα πως είχε να χάσει από την 1η Σεπτεμβρίου του 2013 (4-1 από ΠΑΟΚ στην Τούμπα).

Είναι η πρώτη βαριά ήττα επί εποχής Νίκου Ζαμάνη στα διοικητικά δρώμενα των “κυανέρυθρων” και είναι λογικό αυτό να εξοργίσει τον άνθρωπο που επανέφερε τον Πανιώνιο σε ανταγωνιστικό επίπεδο και στην Ευρώπη. “Μπορώ να δεχθώ μια ήττα, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ εικόνα και εμφάνιση σαν αυτή που είχατε κόντρα στην ΑΕΚ. Είναι ανεπίτρεπτη η εικόνα σας, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και δεν θα ανεχθώ παρόμοια εικόνα στο μέλλον” κάποια από τα λόγια του διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος προς τους παίκτες της ομάδας στα αποδυτήρια με τη λήξη του αγώνα.

Αυτός που επίσης δεν κρύφτηκε και αναγνώρισε τα λάθη των παικτών της ομάδας, αλλά και της άσχημης εικόνας ήταν ο Παναγιώτης Κόρμπος στις δηλώσεις που μου έκανε στο post game. “Με τέτοια εικόνα θα αναγκαστούμε να παλεύουμε για τη “σωτηρία”, γράψαμε ιστορία με μαύρα γράμματα και είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι. Οι πιο παλιοί έχουμε δεθεί με την ομάδα και την πονάμε. Όποιος παίζει για τον Πανιώνιο πρέπει να παίζει με την καρδιά του” τόνισε ο αρχηγός, ο οποίος και αυτός με τη σειρά του τόνισε στους συμπαίκτες του πως ήταν ανεπίτρεπτη η αγωνιστική τους συμπεριφορά. Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που όντως έχει δεθεί με τον Πανιώνιο, έχει αγαπηθεί από τον κόσμο και μέχρι και λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα αποτελούσε 5η επιλογή του Ανιγκό για τα χαφ.

Οι πρωταγωνιστές, πέραν του Ανιγκό, μίλησαν και δεν κρύφτηκαν. Ανέλαβαν τις ευθύνες τους, αναγνωρίζοντας την πίκρα που πρόσφεραν στον κόσμο τους, για τον οποίο οι αναμετρήσεις με την ΑΕΚ έχουν πάντα ιδιαίτερη σημασία.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Πανιώνιος πραγματοποίησε μία ακόμα προβληματική εμφάνιση. Ίσως την πιο προβληματική σε αυτές τις τρεις αγωνιστικές και με τη διακοπή που μεσολάβησε και τον χρόνο που υπήρχε για βελτίωση των αδυναμιών ίσως αυτό να μην δικαιολογείται. Το “πείραμα” με τον Σπιριντόνοβιτς στην κορυφή δεν λειτούργησε, με τον Αυστριακό να είναι μονίμως στη σκιά των Τσιγκρίνσκι-Λαμπρόπουλου. Οι προσπάθειες του Μασούρα δεν ήταν αρκετές, ενώ ο Καμαρά αποδείχθηκε φλύαρος. Ο Κεϊτά είχε τρεξίματα, έκλεψε μπάλες, αλλά στις μεταβιβάσεις το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Ο Οικονομίδης έδειξε ανέτοιμος και άπειρος, ενώ ο Κόρμπος, πολυτιμότερος μαζί με τον Μανοϊλοβιτς, πάλευε να συμμαζέψει την κατάσταση.

Σίγουρα το γκολ στην εκπνοή παίζει κομβικό ρόλο στην έκβαση της αναμέτρησης, όμως από εκείνο το σημείο μέχρι το 4-0 δεν υπάρχει καμία περαιτέρω δικαιολογία για Ανιγκό και παίκτες. Η αντικατάσταση του Κεϊτά με τον επίσης ανέτοιμο Πιρίς αποδείχθηκε τελείως λανθασμένη με τον Πανιώνιο να χάνει τη μεσαία γραμμή και τους παίκτες της ΑΕΚ να σουτάρουν ανενόχλητοι απ' όπου ήθελαν και χωρίς πίεση.

Όσο για τον Αμίρη Κούρντι που δέχεται αρκετά... πυρά από τον κόσμο για την παρουσία του, σίγουρα δεν φταίει μόνο ο ίδιος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μπορεί να μην είναι ακόμα στο επιθυμητό επίπεδο, όμως και οι βοήθειες που λαμβάνει ανασταλτικά, εκτός από το σημείο που μπροστά του έπαιξε ο Μασούρας, είναι μηδαμινές με αποτέλεσμα να δέχεται αυξημένη πίεση. Όσο αυτό δεν διορθώνεται τόσο οι αντίπαλοι θα βλέπουν εκείνη την πλευρά ως την “αχίλλειο πτέρνα” του Πανιωνίου.

Μακρηγόρησα με το σχόλιό μου, όμως το επιτάσσουν οι συνθήκες. Κλείνοντας αυτό που προσωπικά με προβλημάτισε περισσότερο είναι η εικόνα αποσύνθεσης που έδειξε ο Πανιώνιος μετά το 2-0. Όσο και αν προσπαθούσα να κατανοήσω τι θέλει να κάνει ο Ανιγκό δεν το κατάφερα. Ούτε που έπαιζε ο κάθε παίκτης δεν μπορούσα να καταλάβω. Ο Πανιώνιος δεν είχε ταυτότητα, έδειχνε σκορποχώρι μέσα στις τέσσερις γραμμές. Ουδείς γνώριζε σε τι θέση πρέπει να παίξει, τι πλάνο πρέπει να εφαρμόσει... Ο καθένας έκανε ότι ήθελε και η ΑΕΚ που ήξερε τι έπρεπε να κάνει έφτασε άνετα, στο κολακευτικό για τον Πανιώνιο, 4-0. Και αν δεν ήταν ο Μανοϊλοβιτς, το σκορ θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο...

Ελπίδα για να ανασυγκρότηση φυσικά και υπάρχει, χρόνος για χάσιμο όμως σε καμία περίπτωση.