Άρης: Ανεπίδεκτος μαθήσεως…

13:30 26/1/2023 - Πηγή: Novasports

Το φτάνει στη βρύση και νερό δεν πίνει είναι λίγο -πλέον- για να εκφράσει αυτό που συμβαίνει στον Άρη από τη σεζόν 2018-2019 και δώθε. Περισσότερο, αυτό που του ταιριάζει ως σύνολο, ως οργανισμός είναι το ανεπίδεκτος μαθήσεως! Διότι, όταν μια σύμπτωση είναι επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση και… όλα τα κακά της μοίρας μαζί. Είναι κάτι άλλο, πολύ πιο βαθύ και σκοτεινό…

Χθες (25/1), ο Άρης κλότσησε μια πρόκριση, που θα μπορούσε να τον κρατήσει ζεστό ίσως και μέχρι το τέλος της σεζόν, επειδή δεν

ήταν ικανός να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι βρήκε απέναντί του έναν Ολυμπιακό, ο οποίος σίγουρα δεν ήταν στα καλύτερά του. Ασφαλώς κι έπαιξε ρόλο στο σύνολο των αναμετρήσεων το γκολ του Ιτούρμπε, που δεν μέτρησε στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Έστω κι έτσι, όμως, με το πέναλτι στο 84ο στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, και τον αντίπαλο με δέκα παίκτες, θα μπορούσαν να αλλάξουν όλα. Αντί για το 1-0, όμως, έγινε το 0-1 και… αντίο από τη φάση των “8”!

Λίγους μήνες νωρίτερα, στο πλαίσιο του Europa Conference League, αποκλεισμός από την Μακάμπι Τελ Αβίβ, πάλι εντός έδρας, με τους Ισραηλινούς να παίζουν με δέκα παίκτες από το 59ο και τον Άρη στο 1-0 από το 60ό. Τελικό σκορ 2-1, σε μια προσπάθεια τότε να ισοφαρίσει ο Άρης το 2-0 του πρώτου αγώνα, στο Τελ Αβίβ και στη συνέχεια να το ανατρέψει.

Πιάνοντας τις σεζόν μία μία προς τα πίσω, τέτοιους αποκλεισμούς συναντάει κανείς συνέχεια. Τη σεζόν 2021-2022 από την Αστάνα στην Ευρώπη και από τη Λαμία στο Κύπελλο, τη σεζόν 2020-2021 από την Κόλος Κοβαλίβκα στην Ευρώπη κι από τον Ολυμπιακό με εκείνο το απίθανο γκολ του Μπουχαλάκη στο Κύπελλο, τη σεζόν 2019-2020 από τη Μόλντε στην Ευρώπη κι από την ΑΕΚ στο Κύπελλο, με τον Λιβάγια να στέλνει αρχικά το παιχνίδι στην παράταση με γκολ στο 90ό+ και στον έξτρα χρόνο να ξαναχτυπάει, κάνοντας το 2-2, που ήταν τελικό. Και τη σεζόν 2028-2019 αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Εργοτέλη, που έπαιζε τότε μία κατηγορία κάτω, με ήττα 3-2 στο Παγκρήτιο, ενώ κι η ισοπαλία του αρκούσε.

Εννιά αποκλεισμοί από τη σεζόν της αναγέννησης του Άρη και της επιστροφής του στα μεγάλα σαλόνια, εκ των οποίων οι επτά μέσα στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, ε, μάλλον κάτι δεν πάει καλά! Μπορεί κάποιος να το πει “μέταλλο”, άλλος να το πει “ειδικό βάρος φανέλας” κι ένας τρίτος να το πει “αφέλεια”. Πάντως, θέμα συγκυριών δεν είναι.

Για παράδειγμα, πράγματι χθες ο Άλαν Πάρτνιου βρέθηκε ξαφνικά με λειψό ρόστερ σε ένα κρισιμότατο παιχνίδι. Μπορεί αυτό να το πει κάποιος κακή συγκυρία, όταν δεν ήταν διαθέσιμοι οι Καμαρά, Καμάτσο, Νταμπό, Εμπακατά, Ενκουλού και Οντουμπάτζο. Δεν είναι θέμα συγκυρίας, όμως, ότι παραχωρήθηκε ο Ντάνιελ Μαντσίνι στον Παναθηναϊκό μια μέρα πριν το ντέρμπι, κάνοντας την ομάδα άνω κάτω κι ανατρέποντας τα αγωνιστικά πλάνα του προπονητή.

Ούτε είναι κακή συγκυρία, όταν όλο καλοκαίρι “φώναζε” η ομάδα ότι έχει “μαύρη τρύπα” στον άξονα της μεσαίας γραμμής, την οποία πλήρωσαν τελικώς οι “κίτρινοι” στις αναμετρήσεις με την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Και άλλα ακόμη, που έχουν να κάνουν με τον σχεδιασμό σχετίζονται με προηγούμενους αποκλεισμούς.

Με όλα αυτά, γίνεται προσπάθεια να καταδειχθεί ότι ολόκληρος ο οργανισμός της ομάδας πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό, αν θέλει αυτή να προκόψει στο μέλλον και να μετρά μεγάλες επιτυχίες, αντί για παταγώδεις αποτυχίες, που μόνο κακό της κάνουν και μόνο τον κόσμο απομακρύνουν από κοντά της. Μια εκ βαθέων ανάλυση και μια γενναία αυτοκριτική προφανώς και δεν θα βλάψει, αλλά θα ωφελήσει.

Πάντως, ακόμη και μετά τον χθεσινό αποκλεισμό, υπάρχει μπροστά στόχος αυτή τη σεζόν, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Δεν είναι άλλος από το να τερματίσει η ομάδα όσο γίνεται ψηλότερα στο βαθμολογικό πίνακα της SL1. Μπορεί μέσα στην αντάρα του αποκλεισμού από τον Ολυμπιακό να ξεχνιέται και η διάθεση για καταστροφολογία να είναι μεγάλη, όμως, δεν πρέπει.

Το όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα στις υψηλές θέσεις (2-3) μπορεί να δώσει μεγάλο κίνητρο για την ερχόμενη σεζόν και να διαμορφώσει αλλιώς την κατάσταση εν όψει του ερχόμενου καλοκαιριού. Αυτό καλό είναι να μην το ξεχνάει κανείς στον Άρη αυτή τη στιγμή της υπέρτατης πίκρας. Υπάρχει δρόμος μπροστά κι η ομάδα πρέπει να τον βαδίσει, έχοντας ψηλά τον πήχη, αρχής γενομένης από το ντέρμπι που ακολουθεί με την ΑΕΚ (29/1).