Χάνοντας τη Γη: H δεκαετία που ο άνθρωπος θα μπορούσε να είχε σώσει το κλίμα

22:15 13/8/2018 - Πηγή: Novasports

Η θερμοκρασία του πλανήτη έχει ανέβει περισσότερο από έναν βαθμό κελσίου από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης και εκτιμάται πως αν δεν αλλάξει κάτι η αύξηση μπορεί να φτάσει στους 2 βαθμούς κελσίου μέσα σε 20 με 30 χρόνια. Η Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή - η μη δεσμευτική, μη εκτελεστική και τελικά ήδη αδρανής συνθήκη που υπεγράφη την Ημέρα της Γης το 2016 - είχε ως στόχο να περιορίσει τη υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους δύο βαθμούς. Οι πιθανότητες

επιτυχίας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που βασίζεται στις τρέχουσες τάσεις εκπομπών, είναι μία στις 20. Αν από κάποιο θαύμα, καταφέρει η ανθρωπότητα να περιορίσει την αύξηση της θερμοκρασίας κάτω των δύο βαθμών, τότε θα έχει «μόνο» να ασχοληθεί με την εξαφάνιση των τροπικών υφάλων του πλανήτη, την άνοδο μερικών μέτρων της στάθμης της θάλασσας και την εγκατάλειψη του Περσικού Κόλπου. Διαφορετικά τα σενάρια είναι ακόμη πιο εφιαλτικά.

Ο επιστήμονας για την κλιματική αλλαγή, James Hansen, έχει ονομάσει την «θέρμανση δύο βαθμών» μια «συνταγή για μακροχρόνια καταστροφή». Μάλιστα η μακροχρόνια καταστροφή φαντάζει πλέον το καλύτερο σενάριο καθώς η ενδεχόμενη υπερθέρμανση τριών βαθμών αποτελεί συνταγή για άμεση - βραχυπρόθεσμη καταστροφή: εμφάνιση χλωρίδας στην Αρκτική και απώλεια των περισσότερων παραλιακών πόλεων. Ο Robert Watson, πρώην διευθυντής της Διακυβερνητικής Ομάδας των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, υποστήριξε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας τριών βαθμών είναι το ελάχιστο ρεαλιστικό πράγμα που μπορεί να συμβεί. Τέσσερις βαθμοί: η Ευρώπη σε μόνιμη ξηρασία. μεγάλες περιοχές της Κίνας, της Ινδίας και του Μπαγκλαντές θα μετατραπούν σε ερήμους. Την Πολυνησία θα την καταπιεί η θάλασσα, ο ποταμός Κολοράντο θα αραιώσει και θα καταλήξει μια στάλα. Το αμερικανικό νοτιοδυτικό μέρος σε μεγάλο βαθμό θα γίνει ακατοίκητο. Η προοπτική της αύξησης της θερμοκρασίας κατά πέντε βαθμούς ώθησε μερικούς από τους κορυφαίους επιστήμονες του κλίματος να προειδοποιήσουν ακόμη και για το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού.

Η αντίληψη του προβλήματος

Σήμερα γνωρίζουμε πως θα μπορούσαμε να τα έχουμε αποφύγει όλα αυτά. Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι New York Times σε μεγάλο αφιέρωμα για την κλιματική αλλαγή, από το 1979 έως το 1989, είχαμε μια εξαιρετική ευκαιρία να λύσουμε την κλιματική κρίση. Οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ήρθαν σε συμφωνία υιοθετώντας ένα δεσμευτικό, παγκόσμιο πλαίσιο για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, οι συνθήκες επιτυχίας δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ευνοϊκές. Τα εμπόδια που κατηγορούμε για την τρέχουσα αδράνεια μας δεν είχαν ακόμη προκύψει και σχεδόν τίποτα δεν βρέθηκε στον δρόμο μας - τίποτα εκτός από τον εαυτό μας.

Σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη ήταν κατανοητά και το 1979. Μέχρι εκείνο το έτος, τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από το 1957 επιβεβαίωσαν αυτό που ήταν γνωστό πριν από τις αρχές του 20ού αιώνα: ο άνθρωπος έχει αλλάξει την ατμόσφαιρα της γης μέσω της συνεχούς καύσης ορυκτών καυσίμων. Μέσα από συνεχόμενες συζητήσεις πέρα από τα κύρια επιστημονικά ερωτήματα που διευθετήθηκαν, όπως ξεκίνησε η δεκαετία του 1980, η προσοχή μετατράπηκε από τη διάγνωση του προβλήματος σε βελτίωση των προβλεπόμενων συνεπειών. Σε σύγκριση με τις σύγχρονη θεωρία χορδών και τη γενετική μηχανική, το "φαινόμενο του θερμοκηπίου" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "αρχαία ιστορία", που περιγράφεται σε οποιοδήποτε βιβλίο εισαγωγής στη Βιολογία, από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr