Είναι ωραίο τελικά να έχεις μαζί σου τον καλύτερο!

Αποστολή νούμερο δύο αντίπαλος η Ιταλία δεύτερη νίκη για την Εθνική ομάδα στο Μιλάνο. Θες με λίγο άγχος παραπάνω; Θες ότι κάναμε τα εύκολα δύσκολα; Δεκτό. Ή μαυρομύτα, όμως, έγραψε δύο νίκες σε δύο παιχνίδια με τους δύο πιο ισχυρούς αντιπάλους του ομίλου.

Είναι όντως ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: Τι είναι πιο σημαντικό; Να κερδίζεις τα παιχνίδια έστω και με μισό πόντο και να δείχνεις χαρακτήρα να αντέχεις τα κύματα των αντιπάλων; Ή να πηγαίνεις τρένο μέχρι να βρεθείς

στην χαλασμένη γραμμή και να βγεις εκτός;

Δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα ακόμα κι αν χρειαστεί επίσκεψη σε καρδιολόγο μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ, να κερδίσουμε όλα τα ματς μέχρι και τον τελικό με ένα πόντο. Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη παρά του ότι έχει βγάλει στην επιφάνεια νεκρά διαστήματα που επέτρεψαν στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν τη νίκη, από την άλλη όμως σε κανένα από τα δύο παιχνίδια δεν λύγισε και στο τέλος ήταν αυτή που έκοψε πρώτη το νήμα.

Ίσως να είναι επαναλαμβανόμενο αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις τη φετινή εικόνα της Εθνικής και να μην ξεκινήσεις από την επίδραση που ασκεί στο παιχνίδι της Ελλάδας ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Πραγματικά είναι ευλογία να έχεις τον καλύτερο μαζί σου, πραγματικά είναι ευλογία σε κάθε φάση σε κάθε μπάλα να έχεις με το μέρος σου το πιο δυνατό, τον πιο αθλητικό και τον πιο πεισματάρη παίκτη του γηπέδου.

Στο επόμενο παιχνίδι της εθνικής ομάδας παρατηρήστε κάτι: Όταν η μπάλα από τα χέρια του Γιάννη γίνεται διεκδικήσιμη με αμυντική παρέμβαση, πως αντιδράει, πως παλεύει να την ξανακερδίσει και πως τελικά 10/10 φορές την ξανακερδίζει. Είναι σαν να θέλει να περάσει το μήνυμα στον αντίπαλό του πως «από μένα το μπαλάκι δεν θα το πάρεις ποτέ, ότι και να κάνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις».

Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα, γιατί στο μπάσκετ καμιά ομάδα δεν πρόκοψε έχοντας μόνο έναν, ακόμα κι αν αυτός ο ένας είναι ο καλύτερος του κόσμου, είναι πως οι υπόλοιποι έχουν αντιληφθεί ποιος είναι μαζί τους, έχουν βρει το ρόλο τους και παιχνίδι με το παιχνίδι βρίσκουν όλο και καλύτερα τα πατήματα τους. Ο Παπαπέτρου που μοιάζει λίγο πιο πίσω είναι θέμα χρόνου να προσαρμοστεί, ο Παπαγιάννης σταδιακά μπαίνει κι αυτός μέσα στην μηχανή, ενώ ο Ντόρσεϊ, ο Αγραβάνης, ο Λαρεντζάκης, ο Σλούκας και οι υπόλοιποι δείχνουν μία πρωτοφανή διάθεση να θυσιάσουν οποιοδήποτε ίχνος του εγώ τους για να προχωρήσει αυτή η ομάδα όσο το δυνατόν ψηλότερα.

Στο επόμενο παιχνίδι με την Μεγάλη Βρετανία είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ο Παπαγιάννης να βρει ακόμα καλύτερο ρυθμό και περισσότερα λεπτά, ο Γιάννης να ξεκουραστεί κι ο Δημήτρης Ιτούδης να μεγαλώσει το ροτέισον δίνοντας αυτοπεποίθηση και καλή ψυχολογία σε όλο το έμψυχο δυναμικό.

Υπάρχει πολύ καλή αύρα στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, υπάρχει αυτό το εκπληκτικό 2/2 απέναντι στους πιο δυνατούς αντιπάλους του ομίλου και συνεχίζουμε βλέποντας κάθε μέρα ξεχωριστά με μοναδικό ορίζοντα την Μεγάλη Κυριακή στο Βερολίνο.

Keywords
Τυχαία Θέματα