Έντερ (Έντερ Αλεΐξο ντε Ασίς): Το «Κανόνι»

13:00 26/4/2022 - Πηγή: Novasports

Ο Έντερ Ασίς, ήταν ένας από τους καλύτερους εξτρέμ που έβγαλε η Βραζιλία, με αριστερό πόδι τόσο δυνατό που έτρεμαν όλοι οι τερματοφύλακες.
Ο Βραζιλιάνος, κυρίως αριστερός ακραίος ή και περιφερειακός επιθετικός Έντερ Αλεΐξο ντε Ασίς, περισσότερο γνωστός απλά ως Έντερ ή Έντερ Ασίς (Eder Aleixo de Assis, “ Eder”), γεννήθηκε στις 25 Μαΐου του 1957, στο Βεσπασιάνο, μια πόλη στη μητροπολιτική περιοχή του Μπέλο Οριζόντε, την πρωτεύουσα της πολιτείας Μίνας Ζεράις. Έπαιξε ως

αριστερό εξτρέμ, ως επιθετικός ή και ως δεύτερος επιθετικός, για αρκετούς συλλόγους -ένας πραγματικός γυρολόγος- κυρίως, με την Γκρέμιο και την Ατλέτικο Μινέιρο στο Πρωτάθλημα Βραζιλίας και με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Έπαιξε επίσης και για την Παλμέιρας το 1986. Δύο χρόνια αργότερα μεταγράφηκε στη Μαλάτιασπορ στην Τουρκία, τη σεζόν 1988/89, αλλά έπαιξε μόνο έναν αγώνα και επέστρεψε στη Βραζιλία. Ένας ικανότατος κυνηγός, ο οποίος δεν διακρινόταν ιδιαίτερα για την ταχύτητά του, διέθετε όμως εξαιρετική τεχνική και το μεγάλο του προσόν ήταν το σουτ! Λόγω ακριβώς αυτού τού τρομερού σουτ (ένα εκ των οποίων μετρήθηκε στα 174,5 χλμ/ώρα!), αλλά και της ικανότητάς του στις στημένες φάσεις, ευτύχισε να έχει θέση, στην θεαματικότερη ομάδα που εμφανίστηκε στα γήπεδα αυτού του πλανήτη, τη Βραζιλία που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Είχε 52 διεθνείς εμφανίσεις με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας από το Μάιο του 1979 έως και τον Απρίλιο του 1986, σημειώνοντας 8 γκολ και είχε το παρατσούκλι «O Canhão» (Το Κανόνι), λόγω της τεράστιας ισχύος τού σουτ του.
Ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής, στα τμήματα υποδομής της Αμέρικα Μινέιρο το 1973 και στα 16 του χρόνια ήταν μέλος της πρώτης ομάδας, δίπλα στους επαγγελματίες, κάνοντας το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα Βραζιλίας, στις 6 Φεβρουαρίου του 1974, σ’ ένα παιχνίδι εναντίον της Κοριτίμπα. Έκανε ακόμα 3 εμφανίσεις εκείνη τη σεζόν και από την επόμενη χρονιά, το 1975, άρχισε να κάνει περισσότερες συμμετοχές, παίζοντας σε 13 παιχνίδια με 3 γκολ. Σκόραρε το πρώτο του γκολ, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1975, κατά της Ρέμο, ισοφαρίζοντας σε 1-1 και στις 23 του Οκτώβρη σημείωσε τα άλλα 2 εναντίον της Παϊσαντού. Το 1976, είχε συνολικά 11 συμμετοχές και σκόραρε 3 γκολ.
Μεταγράφηκε στην Γκρέμιο του Πόρτο Αλέγκρε, όπου έπαιξε για δύο χρόνια, έχοντας ένα καλό επίπεδο απόδοσης. Το 1978 σημείωσε 8 γκολ, δημιουργώντας έτσι το δικό του καλύτερο ρεκόρ μέχρι τώρα. Στο 1980 πήγε στην Ατλέτικο Μινέιρο, όπου και παρέμεινε για τα επόμενα 5 χρόνια, που ήταν και η πιο λαμπρή περίοδος της καριέρα του. Με τον Έντερ, η «Γκάλο» κατέκτησε 6 πολιτειακούς τίτλους Μίνας Ζεράις και ατομικά ο ίδιος το βραβείο καλύτερου παίκτη της σεζόν, το 1983. Την πρώτη του περίοδο, σκόραρε 10 φορές -ρεκόρ του- πλαισιωμένος από παίκτες-μύθους της Ατλέτικο Μινέιρο, όπως ο Τονίνιο Σερέζο (Toninho Cerezo), ο Ρεϊνάλντο (Reinaldo) και ο Πάουλο Ισιντόρο (Paulo Isidoro)! Κατέκτησε 4 συνεχόμενους πολιτειακούς τίτλους και το 1985, μετά και τον τελευταίο του τίτλο με την Ατλέτικο, ξεκίνησε μια ιδιαίτερη περιπλάνηση!
Πήγε στην Ιντερνασιονάλ της Λιμέιρα, με την οποία αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα Παουλίστα. Ακολούθησε, το 1986 η Παλμέιρας και το 1987 η Σάντος, αλλά και την ίδια χρονιά η Σπορτ του Ρεσίφε, στο πρωτάθλημα Περναμπουκάνο. Δύο σύντομες εμπειρίες με τη Μποταφόγκο και την Ατλέτικο Παραναένσε, ήταν το προοίμιο για τη μεταφορά του στο εξωτερικό. Μεταξύ 1988 και 1989, αγωνίστηκε την Παραγουάη με τη Σέρο Πορτένο και στην Τουρκία με την Φενέμπαχτσε. Στη συνέχεια, επέστρεψε στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Ατλέτικο Μινέιρο και πάλι, παίρνοντας μέρος στο ομοσπονδιακό βραζιλιάνικο πρωτάθλημα.
Το πρώτο εξάμηνο του 1991 έπαιξε για την Ατλέτικο Παραναένσε, ενώ αργότερα πήρε μέρος στην βραζιλιάνικη Serie B, το 1992, με τα χρώματα της Ουνιάο του Σάο Ζοάο! Είχε ένα φευγαλέο πέρασμα από την Κρουζέιρο και την περίοδο 1994/95, ήταν οι τελευταίες εμπειρίες του στην κορυφαία βραζιλιάνικη κατηγορία, πρώτα με την Ατλέτικο Μινέιρο και αργότερα με την Ουνιάο Σάο Ζοάο. Το 1996 πήγε στη Βιτόρια ντα Κονκουίστα, που την προηγούμενη σεζόν είχε ανέβει στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος Μπαϊάνο. Στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα της Γκάμα της Μπραζίλια και το 1997 έγινε μέλος της Μόντες Κλάρος, νεοφώτιστη του Πρωταθλήματος Μινέιρο, με την οποία τελείωσε και την ποδοσφαιρική του καριέρα, στα 40 του χρόνια!
Στις 17 Μαΐου του 1979, έκανε ντεμπούτο με την εθνική Βραζιλίας εναντίον της Παραγουάης (6-0) στο Μαρακανά, σκοράροντας μάλιστα το 1-0. Εδραιώθηκε στη «σελεσάο» μεταξύ του 1980 και του 1981, με επικεφαλής τον Τέλε Σαντάνα (Tele Santana), ο οποίος τον κάλεσε αργότερα και στην ομάδα που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, στην Ισπανία. Εντυπωσίασε στο εναρκτήριο παιχνίδι, εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, σκοράροντας το νικητήριο γκολ, στο 88ο λεπτό, με τρομερό σουτ έξω από την περιοχή! Σκόραρε και στον αγώνα με την Σκωτία, προσποιούμενος σουτ και περνώντας τη μπάλα πάνω από τον Άλαν Ραφ (Alan Rough) και ήταν βασικός και αναντικατάστατος σε όλα τα παιχνίδια που έδωσε η Βραζιλία σ’ αυτή τη διοργάνωση.
Ένα σουτ του, από φάουλ 30 μέτρων στον αγώνα με την Αργεντινή, οδήγησε στο δεύτερο γκολ της Βραζιλίας. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, συνέχισε να συμμετέχει στην εθνική ομάδα, μέχρι και την 1η Απριλίου του 1986, όταν και έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με τα εθνικά χρώματα, εναντίον του Περού, όπου και αποβλήθηκε (!!!), χωρίς να επιλεγεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο αυτής της χρονιάς. Συνολικά, έκανε 52 εμφανίσεις με την Βραζιλία και σημείωσε 8 γκολ.
Την προηγούμενη χρονιά από το Παγκόσμιο του 1986, είχε τιμωρηθεί γιατί είχε χτυπήσει ένα ball-boy, κατά την διάρκεια της προθέρμανσης! Ήταν γενικά μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και υπάρχουν μάλιστα και μαρτυρίες για άστατη ζωή. Υπήρξαν και περιστατικά φιλονικιών με προπονητές αλλά και συμπαίκτες! Όταν αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως σχολιαστής για το βραζιλιάνικο τηλεοπτικό δίκτυο «Rede Globo». Σήμερα είναι επιχειρηματίας και έχει σχολές ποδοσφαίρου. Εργάστηκε και ως διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος στην Ατλέτικο Μινέιρο μέχρι το 2004.
ΠΗΓΕΣ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, wikipedia.