Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως

12:06 23/4/2018 - Πηγή: Novasports

Το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό είχε χαρακτηριστεί τελικός απ' όλους στο “στρατόπεδο” του Πανιωνίου. Η 5η θέση των δύο τελευταίων χρόνων καλόμαθε άπαντες στη Νέα Σμύρνη. Τους καλόμαθε, μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό που τους θόλωσε. Τους έκανε να χάσουν τη μπάλα.

Να είναι ακόμα πιο απαιτητικοί βδομάδα με τη βδομάδα και φυσικά να ξεχνούν που βρισκόταν η ομάδα πριν τέσσερα χρόνια, που τέτοια εποχή έδινε τον υπερ πάντων αγώνα για να μην υποβιβαστεί και να εξασφαλίζει την παραμονή με ένα αγχωτικό 0-0 κόντρα στον ΠΑΟΚ

την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2014-15.

Πέρασαν τρία χρόνια από εκείνο το βράδυ στη Νέα Σμύρνη. Ο Πανιώνιος με Ουζουνίδη βγήκε 5ος, αλλά λόγω των οικονομικών προβλημάτων δεν έπαιξε στην Ευρώπη. Ο Πανιώνιος του Μιλόγεβιτς βγήκε 5ος και στο περυσινό πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά πήρε άδεια και έπαιξε στα προκριματικά του Europa League. Φέτος, ο στόχος ήταν να παίξει Champions League. Τι; Όχι; Κάτι δεν κατάλαβα καλά...

Πάμε από την αρχή. Τουλάχιστον να διατηρήσει τα κεκτημένα, λες και οι υπόλοιπες ομάδες με πιο πλούσια ρόστερ βγήκαν περίπατο στην εξοχή και θα άφηναν τον Πανιώνιο να καπαρώσει ξανά την 5η θέση. Σιγά μην ενδιέφερε την Ξάνθη, τον Αστέρα, τον Ατρόμητο, τον ΠΑΣ να παίξουν Ευρώπη. Που να τρέχουν μέσα στον Ιούνιο στα βουνά και στα λαγκάδια.

Ουδείς ασχολήθηκε ή μπήκε στη διαδικασία να εξετάσει τι προβλήματα είχε ο Πανιώνιος στο φετινό πρωτάθλημα σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές της πρώτης πεντάδας. Και αυτό είναι το χειρότερο. Ο κόσμος θέλει η ομάδα να πετύχει τους στόχους που θα τον ικανοποιούν, αλλά αδιαφορεί εάν πραγματικά έχει την δυνατότητα να πετύχει κάτι τέτοιο.

Με παίκτες που από το ματς Κυπέλλου με τη Λαμία και το 1-4 είχαν αρχίσει να μένουν από δυνάμεις. Με εναλlακτικές επιλογές που ήρθαν τον Ιανουάριο, αλλά δεν βοήθησαν ούτε στο οικογενειακό διπλό. Με τραυματισμούς βασικών παικτών που τα κενά τους δεν μπόρεσαν να καλυφθούν σε καμία περίπτωση. Κι όμως, αν ο Πανιώνιος ήταν πιο τυχερός με Ξάνθη και Παναθηναϊκό θα μπορούσε να είναι ξανά στην 5η θέση.

Για την παρουσία της ομάδας στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας δεν αναφέρω κάτι. Κάθε χρόνο άλλωστε φτάνει μέχρι σ' αυτό το σημείο του θεσμού. Οπότε ναι ήταν αποτυχία το ότι δεν προκρίθηκε στον τελικό. Το ότι αποκλείστηκε πέρυσι στη φάση των ομίλων από τον Κισσαμικό ξεχάστηκε ήδη.

Οι παίκτες που αποδοκιμάστηκαν χθες από σχεδόν όλο το γήπεδο, είναι ακριβώς οι ίδιοι που αποθεώθηκαν όταν κέρδισαν 4-1 στη Λαμία για το Κύπελλο. Πολλοί από αυτούς πανηγύριζαν με τον κόσμο προ ολίγων εβδομάδων. Η απογοήτευση και η πικρία του κόσμου είναι αποδεκτή. Οι αποδοκιμασίες για μια ομάδα που τα τελευταία τρία χρόνια τους έχει χαρίσει ανεπανάληπτες στιγμές, λυπάμαι, αλλά στα μάτια τα δικά μου δεν είναι αποδεκτές.

Πάμε και στον Μιχάλη Γρηγορίου. Τον άνθρωπο που από την αρχή της σεζόν έχει λοιδορηθεί (αδίκως για μένα, αλλά μικρή σημασία έχει) όσο κανένας άλλος στον Πανιώνιο. Ούτε τον γνώριζα τον άνθρωπο, ούτε έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί του και αν φύγει τελικά από τον Πανιώνιο πιθανότατα να έχω ακόμα πιο μικρή επικοινωνία μαζί του. Για κάποιους είναι καλός προπονητής, για κάποιους δεν είναι. Δεν μπαίνω σ' αυτή τη συζήτηση. Δεν σκοπεύω να πείσω κανέναν για τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει κιόλας.

Ας πούμε λοιπόν, ότι στο ματς με τον Παναθηναϊκό στον πάγκο των “κυανέρυθρων” δεν βρισκόταν ο Γρηγορίου, αλλά είχε έρθει ο Ζοσέ Μουρίνιο. Ο γνωστός, αυτός που έχει πάρει κανα δυο Champions League. Και είχε να διαχειριστεί ακριβώς τους ίδιους παίκτες και να επιλέξει μεταξύ των ίδιων για το αρχικό σχήμα.

Ποιους θα έβαζε; Τι παραπάνω θα μπορούσε να πετύχει; Με βασικό τον Σταυρόπουλο και τον Οικονομίδη έπαιξε ο Πανιώνιος. Παιδιά από τις ακαδημίες του συλλόγου. Φιλότιμα, ταλαντούχα, αλλά άπειρα. Αυτό είχα καταλάβει πως θέλουν οι Πανιώνιο: Να βλέπουν με τη φανέλα του Ιστορικού παιδιά από τις ακαδημίες. Αλλά να κερδίζει όμως η ομάδα. Όχι να χάνει. Όλοι όσοι αγωνίζονται στον Πανιώνιο έχουν αποδείξει την αγάπη τους για την ομάδα.

Άσχημες βραδιές έχουμε όλοι μας σ' αυτό που κάνουμε. Όλοι μας όμως. Κάποιες φορές θέλεις, προσπαθείς, αλλά δεν μπορείς. Δεν έχεις τις δυνάμεις και τις αντοχές. Και αυτός ο Πανιώνιος και ήθελε την 5η θέση και προσπάθησε. Δεν υπήρχαν όμως άλλες αντοχές. Και εδώ που έφτασε επιτυχία είναι. Για κάποιους αποτυχία. Δεν μπορούν να ικανοποιούνται όλοι.