Επιστροφή στις ρίζες

11:10 30/10/2024 - Πηγή: Novasports

Το χθεσινό σημείωμα που προλόγιζε τη συνάντηση Ολυμπιακού – Ρεάλ ξεκινούσε ως εξής: «Σε αυτή τη φάση ο Ολυμπιακός μπαίνει σε κατάσταση επιβίωσης. Χωρίς χρόνο για προπόνηση προκειμένου να επιδιορθωθούν έστω τα κακώς κείμενα ή να καταφέρουν παίκτες – κλειδιά να έρθουν σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση, οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στην μαχητικότητα και τη σκληράδα προκειμένου να καλύψουν

τα κενά».

Ο καθένας θα περίμενε αντίδραση μετά τις δύο σερί ήττες, στο Μόναχο από τη Μπάγερν και στο Φάληρο από τον Παναθηναϊκό. Αυτή ήρθε με τον τρόπο που οι άνθρωποι (και ως εκ τούτου και οι ομάδες ανθρώπων) συνηθίζουν όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση: επιστρέφουν στα βασικά και τα θεμελιώδη, αυτά με τα οποία αισθάνονται ασφάλεια. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού ήταν η επιστροφή στις ρίζες ενός συλλόγου που παραδοσιακά αισθάνεται καλύτερα από θέση αουτσάιντερ, που ξέρει να καλύπτει μέσω του ιδρώτα και της επιμονής τα όποια ελαττώματα του.

Όχι τυχαία, οι πρωταγωνιστές ήταν αυτοί που ξέρουν καλά το μάθημα. Ο Γουόκαπ, εύκολα στο καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Ο Μακίσικ, που παίζει μόνιμα πεινασμένος, λες και έχει συμβόλαιο μιας μέρας και δεν έχει κερδίσει τίποτα στη ζωή του.

Στο δεύτερο ημίχρονο το rotation στέγνωσε από νεοφερμένους, με εξαίρεση τον Φουρνιέ (ο «παλιός Βεζένκοφ δεν λογίζεται ως τέτοιος). Το μήνυμα ήταν σαφές: «σήμερα δεν έχει νεωτερισμούς». Κάπως έτσι ο Ντόρσεϊ είδε όλο το ματς από τον πάγκο και ο Βιλντόσα έμεινε στα 7.5 λεπτά του πρώτου μέρους.

Κερδίζοντας για πρώτη φορά φέτος τη μάχη των κατοχών και παρόλη την νευρικότητα που οδήγησε σε αφύσικη αστοχία, οι ερυθρόλευκοι περίμεναν την ευκαιρία, χωρίς να παίζουν ούτε κοντά στο εντυπωσιακό μπάσκετ που το φετινό πλουμιστό ρόστερ τους δηλοί πως είναι ικανοί να παίξουν. Αυτή δόθηκε στο έμπα της τέταρτης περιόδου, όταν ο δαίμονας Καμπάσο αποσύρθηκε στον πάγκο για μια – δυο ανάσες. Ο Ματέο έριξε στο παιχνίδι έναν γκαρντ που δεν μπορεί να παίξει πια στο «1» (Γιουλ) και έναν πλάγιο που μόνο υπηρεσιακά μπορεί να παίξει στο «2» (Αμπάλδε). Η χωρίς πυξίδα Ρεάλ αφέθηκε στο «σουτάρω πρώτα, σκέφτομαι μετά» παιχνίδι των Μούσα-Χεζόνια, οι γηπεδούχοι μύρισαν αίμα και το γήπεδο έγειρε. Ο Καμπάσο επέστρεψε άρον-άρον, αλλά γυρισμός δεν υπήρχε για την πρωτοφανώς λειψή από γκαρντ «βασίλισσα» – δεν είναι να απορείς που ακόμη δεν έχουν κερδίσει μακριά από τη Μαδρίτη.

Η νίκη είναι σαν το καπάκι της κατσαρόλας, σηκώνεται και η πίεση μειώνεται μονομιάς. Αυτό δεν σημαίνει πως όλα τα θέματα του Ολυμπιακού λύθηκαν μονομιάς: οι Φαλ και Μιλουτίνοφ είναι πολύ μακριά από τους πραγματικούς εαυτούς τους, ο Γουίλιαμς-Γκος είναι επίσης σε φάση ανάκαμψης, ο Φουρνιέ σουτάρει με 36% εντός πεδιάς και συχνά χάνεται στην άμυνα, οι Ντόρσεϊ-Βιλντόσα ψάχνουν τους ρόλους τους.

Γιώργος Μπαρτζώκας (στη συνέντευξη τύπου) και Γιώργος Μποζίκας (στη Nova) ξεσπάθωσαν κατά των social media και μίλησαν για κατευθυνόμενα σχόλια, απορρίπτοντας συλλήβδην την θεωρία πως η ομάδα είναι σε πίεση από τον κόσμο και ευχαριστώντας αυτούς που βρέθηκαν στο Σ.Ε.Φ. για την πολύ θετική τους στάση σε ένα παιχνίδι με πολλά σκαμπανεβάσματα.

Αυτό που αξίζει κανείς να κρατήσει από το χθεσινοβραδινό συναπάντημα με τους λευκούς της Μαδρίτης είναι η αίσθηση της ενότητας που το γκρουπ απέπνευσε. Πιο πολύ από τις ψηφιακές σκιαμαχίες, σημασία έχει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Αυτό το «δεν το διασκεδάζουμε» που είπε ο Παπανικολάου στη συνάντηση παικτών που ο ίδιος κάλεσε, οι ζυμώσεις που προκλήθηκαν, η αντίδραση που προέκυψε.

Η πίεση, εξωγενής ή ενδογενής, είναι σύμφυτη με την φετινή σεζόν του Ολυμπιακού. Και είναι τόση πολλή, που κανείς δεν πρόκειται να την αντέξει ως μονάδα. Το καλό για τους Πειραιώτες είναι πως χθες βράδυ έδειξαν, για πρώτη φορά φέτος, διάθεση να υποφέρουν μαζί.