Φέλιξ Λουστάου: Η «μηχανή»

12:00 7/7/2023 - Πηγή: Novasports

Ο Φέλιξ Λουστάου υπήρξε ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της μεγάλης Ρίβερ Πλέϊτ της δεκαετίας του 1940, η οποία έπαιξε μια πρώιμη μορφή του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, το οποίο τελειοποίησε ο Άγιαξ του 1970.

Ο Αργεντίνος αριστερός ακραίος επιθετικός Φέλιξ Λουστάου (Félix Loustau), γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1922, στην Αβεγιανέδα, κοντά στο Μπουένος Άιρες. Ήταν ένας βασικός παράγοντας για την ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ της δεκαετίας του 1940, αυτής που η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία έχει καταγράψει ως «La Maquina» (Η Μηχανή).

Αυτή

η ομάδα θεωρείται ότι είναι μία από τις Μεγαλύτερες στην ιστορία του Νοτιοαμερικάνικου Ποδοσφαίρου. Κυριάρχησε στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1940, παίζοντας μια πρώιμη μορφή του «Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου» που εξέλιξαν οι Ούγγροι της «Αρανιτσαπάτ» (Χρυσή Ομάδα) στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1950 και σχεδόν τελειοποίησαν οι Ολλανδοί τη δεκαετία του 1970, κερδίζοντας 8 εθνικούς τίτλους κατά τη διάρκεια της περιόδου του στο σύλλογο.

Οι πέντε επιθετικοί που χαρακτήρισαν αυτή την ομάδα ήταν ο Χουάν Κάρλος Μουνιόθ (Juan Carlos Muñoz), ο Χοσέ Μανουέλ Μορένο (José Manuel Moreno), ο Αντόλφο Πεντερνέρα (Adolfo Pedernera), ο Άνχελ Λαμπρούνα (Ángel Labruna) και ο Λουστάου. Συνήθως αγωνιζόταν ως έξω αριστερά και θεωρείται ως ένας από τους Μεγαλύτερους Εξτρέμ της Αργεντινής. Επειδή η ακμή της καριέρας του ήταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , η διεθνής του καριέρα ήταν πολύ περιορισμένη. Παρ ‘όλα αυτά, έπαιξε 28 φορές για την Αργεντινή, σκοράροντας 10 γκολ και κατέκτησε 3 Κόπα Αμέρικα.

Έκανε τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο, στο barrio Κρουκεσίτα (Crucecita) στην Αβεγιανέδα και σε τοπικούς συλλόγους, όπως η Μπελγκράνο και η Σπορτίβο Μπράντσεν, πριν ενταχθεί στην Ράσινγκ, τον μεγάλο σύλλογο της περιοχής του. Ήταν ακόμη στην ομάδα νέων της, στην ηλικία των 17 ετών, όταν τράβηξε την προσοχή ενός ανιχνευτή ταλέντων της Ρίβερ Πλέιτ. Για να αποφευχθεί η απευθείας μετακίνησή του μεταξύ των δύο μεγάλων συλλόγων και τα όποια προβλήματα αυτή δημιουργούσε, ο Λουστάου έπαιξε δύο φορές για την Σπορτίβο Ντοκ Σουντ, πριν μεταγραφεί στην Ρίβερ, όπου τα επόμενα 15 χρόνια θα γνώριζε απίστευτη επιτυχία.

Αγωνιζόταν στην άμυνα με την Ράσινγκ, γρήγορα όμως αναγνωρίστηκε το ταλέντο του ως επιθετικός, στη Ρίβερ. Έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 28 Ιουνίου του 1942, στο Μονουμεντάλ, σ’ ένα παιχνίδι εναντίον της Πλατένσε και την ίδια χρονιά κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο πρωταθλητή με τους «εκατομμυριούχους».

Ένωσε τις δυνάμεις του μαζί με τον Χουάν Κάρλος Μουνιόθ, τον Χοσέ Μανουέλ Μορένο, τον Αντόλφο Πεντερνέρα και τον Άνχελ Λαμπρούνα και δημιούργησαν την φοβερή και τρομερή «La Maquina», που θεωρείται ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες που εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Νότιας Αμερικής. Αυτή η ομάδα θεωρείται ότι είναι μία από τις Μεγαλύτερες στην ιστορία του Νοτιοαμερικάνικου Ποδοσφαίρου. Κυριάρχησε στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1940, παίζοντας μια πρώιμη μορφή του «Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου» που εξέλιξαν οι Ούγγροι της «Αρανιτσαπάτ» (Χρυσή Ομάδα) στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1950 και σχεδόν τελειοποίησαν οι Ολλανδοί τη δεκαετία του 1970.

Έζησε μία από τις καλύτερες περιόδους της Ρίβερ Πλέιτ, με την οποία κατέκτησε 8 τίτλους πρωταθλήματος Αργεντινής (1942, 1945, 1947,1952, 1953, 1955, 1956, 1957), στα 14 χρόνια που υπηρέτησε τον σύλλογο. Απέκτησε το παρατσούκλι «Τσάπλιν», από την ψιλόλιγνη κορμοστασιά του και του ιδιόμορφου στυλ του στην ασυναγώνιστη ντρίμπλα του. Φημιζόταν για την φυσική του κατάσταση, αλλά και την ταχύτητα. Συμμετείχε σε 365 παιχνίδια μαζί της, σκοράροντας 101 γκολ. Μετά το πρωτάθλημα του 1957, αγωνίστηκε για μια περίοδο στην Εστουδιάντες, όπου το 1958, σε ηλικία 35 ετών, έκλεισε την καριέρα του.

Επειδή η κορυφή της καριέρας του, ήταν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η διεθνής καριέρα του ήταν περιορισμένη. Έκανε το ντεμπούτο του στις 6 Ιανουαρίου του 1945 κόντρα στην Παραγουάη, στα πλαίσια του Κυπέλλου «Chevallier Boutell». Την ίδια χρονιά κέρδισε το «Καμπεονάτο Σουνταμερικάνο» (πρόγονος του Κόπα Αμέρικα), στο Σαντιάγκο της Χιλής. Υπερασπίστηκε τον τίτλο και στις 2 επόμενες διοργανώσεις, στο Μπουένος Άιρες το 1946 και στη Γκουαγιακίλ του Ισημερινού το 1947. Έπαιξε συνολικά 28 φορές για την Αργεντινή και σκόραρε 10 γκολ, έως το 1952 που αγωνίστηκε με την «αλμπιτσελέστε».

Μετά το τέλος της καριέρας του, εργάστηκε ως προπονητής και διατέλεσε καθηγητής στην Σχολή προπονητών της Αργεντίνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Έχει επίσης επιλεγεί στο Hall of Fame του ποδοσφαίρου της Αργεντινής.

Στις 5 Ιανουαρίου του 2003, ο Φέλιξ «Τσάπλιν» Λουστάου, πέθανε στο Μπουένος Άιρες, σε ηλικία 80 ετών, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας και λοίμωξης του αναπνευστικού.