Για τη νέα ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη «laissez passer»

13:04 14/5/2019 - Πηγή: Novasports

Μόλις κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη με τον τίτλο «LAISSEZ PASSER» (εκδόσεις Μανδραγόρας). Πρόκειται για την τέταρτη ποιητική συλλογή του ιδίου.

Αν κι έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια από το προηγούμενο ποιητικό του βιβλίο («ακατάλληλο», Μανδραγόρας, 2016), ο Δήμος Χλωπτσιούδης έχει διανύσει μια αξιόλογη πορεία στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Ενώ στην προηγούμενη συλλογή συμπεριλαμβάνονται ποιήματα πιο προσωπικά, ή ερωτικά ποιήματα πλάι στη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, τώρα

πια τα ποιήματα είναι αποκλειστικά με κοινωνικό–πολιτικό περιεχόμενο. Μοναδική εξαίρεση το «Ισμήνη» –μια τρυφερή εικόνα, αφιέρωμα στην κόρη του, στην οποία αντανακλάνε οι ανησυχίες για το μέλλον, μα κι η πατρική στοργή του ποιητή.

Ακολουθώντας την ισχυρή λογοτεχνική παράδοση στα κοινωνικά θέματα, ο Χλωπτσιούδης δίνει τη δική του πινελιά. Βάζει το δικό του πετραδάκι στο συλλογικό αυτό οικοδόμημα, μια αξιόλογη προσφορά που δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητη. Η βασική διαφορά με τους «κλασικούς» αυτής της ποίησης εντοπίζεται στο ποίημα «Η μεταγλώσσα της ποίησης». Διαβάζοντάς το αντιλαμβανόμαστε μια σημαντική αλλαγή στο αντικείμενο αυτής της θεματολογίας. Ενώ πριν οι ποιητές περιγράφανε τους εργαζόμενους που γυρίζουν απ’ την δουλειά τους με ένα ζεμπίλι σταφύλια –στον Ρίτσο– ή πηγαίνανε στην υπόγεια την ταβέρνα –στον Βάρναλη– κ.τ.λπ., για πρώτη φορά στον Χλωπτσιούδη οι εκπρόσωποι αυτής της τάξης δεν επιστρέφουν από πουθενά, μένουν σπίτι τους, επειδή είναι άνεργοι! Έχουμε για πρώτη φορά ένα άνεργο προλεταριάτο!
Οι καταστάσεις είναι πρωτόγνωρες, τουλάχιστον για την ελληνική λογοτεχνία, κι αυτές ήδη πυροδοτούν την θεματολογία του Χλωπτσιούδη. Αν πρέπει να την προσδιορίσουμε με δύο λέξεις αυτές είναι «κοινωνική αδικία» και «αγώνας». Ο Χλωπτσιούδης γράφει ποίηση κοινωνικής αγωνίας. Τον απασχολούν όλα τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου: η κρίση, η ανεργία, οι πρόσφυγες, η έλλειψη προοπτικής, η πυρκαγιά στο Μάτι και φυσικά οι αγώνες για το καλύτερο μέλλον.

Στα ποιήματά του μπορεί να βρει κανείς νωπή την οργή από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν γέμιζαν οι πλατείες με απεγνωσμένους πολίτες. Ο Δήμος Χλωπτσιούδης συνεχίζει να βιώνει έντονα αυτόν τον θυμό. Γι’ αυτόν τα προβλήματα δεν είναι μόνο οικονομικά, υπάρχει και το ηθικό σκέλος, που είναι και πολύ πιο σοβαρό.

Τέτοια ποιήματα είναι «Με πόσα ρο γράφεται το δάκρυ», «πεινασμένοι κλέφτες ηλιαχτίδων», «Η μεταγλώσσα της ποίησης».
Το συγκεκριμένο ποίημα είναι κάτι σαν μανιφέστο της ποιητικής του Χλωπτσιούδη. Στο πρώτο μέρος δίνει απάντηση στην ερώτηση «τι είναι ποίημα», και το προσδιορίζει ως εξής:

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr