Γκατσιούδης: Το μεγαλύτερο «what if» του ελληνικού στίβου

16:51 25/6/2021 - Πηγή: Novasports

O Κώστας Γκατσιούδης και η ιστορία του συγκλονίζει. Ακόμα μία τρανή απόδειξη ότι «η Ελλάδα τρώει τους πρωταθλητές της». Ο 48χρόνος εκ Διδυμότειχου ορμώμενος παλαίμαχος ακοντιστής, αναφέρει: «Ήταν το 2002 ένα μίτινγκ του ΣΕΓΑΣ στην Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στην Καλαμαριά. Πήγα εκεί έχοντας κατακτήσει τρία σερί παγκόσμια μετάλλια (1997-1999-2001)

και φαινόταν ότι το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο δεν θα αργούσε να έρθει. Όλοι όσοι με ήξεραν εκείνη την περίοδο και ήταν γνώστες του αθλήματος έβλεπαν την εξέλιξη μου. Άπαντες πίστευαν ότι στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις δύσκολα θα είχα αντίπαλο να με κοντράρει. Εκείνη την αποφράδα λοιπόν ημέρα τραυματίστηκα. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους της καριέρας μου αν θέλεις την άποψη μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την λακούβα στον διάδρομο που έριχνα, η οποία με έκανε να στραβοπατήσω και να σωριαστώ κάτω. Όλο το βάρος του σώματος μου, όπως έπεφτα, κατέληξε στον ώμο. Ποτέ δεν κατάφερα να επιστρέψω στο 100% πίσω από αυτόν τον τραυματισμό.

Και συνεχίζει την εξομολόγηση του: «Οι επεμβάσεις που έκανα ήταν πολλές και με βοήθησαν αλλά δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος. Ποτέ ξανά τόσο δυνατός όπως πριν από εκείνο το μίτινγκ του 2002. Ήμουν στο pick της καριέρας μου όταν συνέβη το μοιραίο, 29 χρονών έτοιμος να κατακτήσω το κόσμο μετά από τα ασημένια μετάλλια και με τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες να διεξάγονται στην Αθήνα. Έχασα απλά τη γη μέσα από τα πόδια μου. Όπως έχω πει και σε προηγούμενες συνεντεύξεις που έχω δώσει, το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου ήταν που δεν έκανα καταγγελία τότε στους υπεύθυνους του γηπέδου. Εκείνη την εποχή η Πολιτεία και ο ΣΕΓΑΣ είχαν βάλει πολλά λεφτά στον στίβο. Τόσα, που αναμφίβολα δεν δικαιολογείται ένα γήπεδο που φιλοξενεί παγκοσμίου φήμης πρωταθλητές, να έχει τέτοια επικίνδυνα σημεία. Δεν τολμώ καν να φανταστώ τι συμβαίνει τώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας. Τώρα δηλαδή που δεν υπάρχουν τα χρήματα του παρελθόντος και δεν επενδύονται λεφτά στον στίβο. Αν εγώ τότε έχασα την ευκαιρία να κατακτήσω το κόσμο λόγω ενός τέτοιου τραυματισμού, δεν τολμώ καν να σκεφτώ πόσα άλλα νέα παιδιά έχουν δει τα τελευταία χρόνια τα όνειρα τους να γίνονται κομμάτια λόγω μη μέριμνας της Πολιτείας και των αρμόδιων φορέων.».

Πλήρως κατατοπιστικός ο Έλληνας πρωταθλητής, περιγράφοντας την δική του ιστορία, περίπου μία 20ετία πίσω, δίνει την «πάσα» στους αθλητές της σημερινής εποχής να μιλήσουν για τις εγκαταστάσεις που έχουν φτάσει στο σημείο «μηδέν». Τα παραδείγματα πολλά με την ελπίδα η κατάσταση να βελτιωθεί το μέλλον.