Γκιγιέρμο Στάμπιλε: Ο παίκτης-προπονητής «θρύλος» της Αργεντινής

20:00 2/9/2022 - Πηγή: Novasports

Ο Γκιγιέρμο Στάμπιλε υπήρξε ένας μεγάλος αργεντίνος επιθετικός, που και σαν παίκτης αλλά και σαν προπονητής της Εθνικής έγραψε στιγμές θριάμβων.
Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Γκιγιέρμο Στάμπιλε (Guillermo Stábile), γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1905, στο Παρκέ Πατρίσιος, ένα μπάριο στις νότιες περιοχές του Μπουένος Άιρες. Σε συλλογικό επίπεδο, κέρδισε δύο εθνικά πρωταθλήματα με την Χουρακάν, ενώ αγωνίστηκε και στην Ιταλία αλλά και τη Γαλλία. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του

πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1930. Ως προπονητής, οδήγησε την Αργεντινή στη νίκη σε 6 Κόπα Αμέρικα και τη Ράσινγκ της Αβεγιανέδα, σε τρεις τίτλους πρωταθλήματος. Έπαιξε για 7 χρόνια στην Ρίβερ Πλέιτ και σκόραρε 417 γκολ.
Ξεκίνησε την καριέρα του με την τοπική ομάδα Σπορτίβο Μετάν και από το 1920, αγωνιζόταν με την Χουρακάν. Το 1924, προχώρησε στην επαγγελματική ομάδα, στην αρχή ως ακραίος δεξιά επιθετικός, αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε σέντερ φορ. Κέρδισε τα πρωταθλήματα του 1925 και 1928, με την Χουρακάν. Μετά τα εντυπωσιακά κατορθώματα του στο Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, μεταγράφηκε στην ιταλική Τζένοα. Έγινε αμέσως ο αγαπημένος των οπαδών, σκοράροντας χατ-τρικ στο ντεμπούτο του εναντίον της Μπολόνια. Έμεινε στον Γενοβέζικο σύλλογο για πέντε χρόνια, παίζοντας σε 41 αγώνες και πετυχαίνοντας 16 γκολ.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1935/36, μεταγράφηκε στη Νάπολι, με τον σύλλογο να τερματίζει στην 8η θέση στο πρωτάθλημα και τον ίδιο να σκοράρει 3 γκολ σε 20 παιχνίδια. Τελείωσε την επαγγελματική του καριέρα, στο Παρίσι, με τον Ερυθρό Αστέρα, για τον οποίο αγωνίστηκε μέχρι το 1939, βοηθώντας τον στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία.
Έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Αργεντινής στην ηλικία των 25 ετών, στον δεύτερο αγώνα της ομάδας, στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε το 1930 στην Ουρουγουάη, εναντίον του Μέξικο. Δεν έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι κατά της Γαλλίας. Αγωνίστηκε, επειδή ο βασικός επιθετικός Ρομπέρτο Τσέρο (Roberto Cherro) δεν μπορούσε να αγωνιστεί, επικαλούμενος άγχος. Το παιχνίδι τελείωσε με 6-3 για την Αργεντινή, με τον ίδιο να σκοράρει χατ-τρικ στο ντεμπούτο του. Αυτό, για πολύ καιρό πιστευόταν ότι είναι το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν 76 χρόνια αργότερα, στις 10 Νοεμβρίου του 2006, η FIFA αποφάσισε ότι ο Αμερικανός Μπερτ Πατνόντ (Bert Patenaude) είχε σκοράρει το πρώτο χατ-τρικ δύο ημέρες νωρίτερα, στον αγώνα ΗΠΑ-Παραγουάης, 3-0.
Στο τελευταίο παιχνίδι των Ομίλων, η Αργεντινή κέρδισε την Χιλή με 3-1, με τον Στάμπιλε να σκοράρει δύο φορές. Στον ημιτελικό, στη νίκη με 6-1 εναντίον των Αμερικανών, πρόσθεσε ακόμη δύο γκολ στο λογαριασμό του. Στις 30 Ιουλίου του 1930, στον πρώτο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μεταξύ της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, στο ημίχρονο η Αργεντινή νικούσε με 2-1, με τον Στάμπιλε να έχει σκοράρει το δεύτερο γκολ. Ωστόσο, η Αργεντινή έχασε το παιχνίδι με 4-2. Παρά την απώλεια του τίτλου, έμεινε στην ιστορία, ως ο πρώτος σκόρερ στην πρώτη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με ενεργητικό 8 γκολ σε 4 παιχνίδια. Δεν έπαιξε ποτέ ξανά για την Αργεντινή!
Είχε πάρει την πρώτη του γεύση ως προπονητής, την περίοδο 1931/32 στη Τζένοα. Μετά από λίγα χρόνια, στο Παρίσι με τον Ερυθρό Αστέρα, έγινε παίκτης-προπονητής . Άφησε τη γαλλική ομάδα, για να αναλάβει την εθνική ομάδα της Αργεντινής, το 1939. Με προπονητή τον Στάμπιλε, η Αργεντινή κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα Νοτίου Αμερικής, τον πρόγονο του Κόπα Αμέρικα (το 1941, 1945, 1946, 1947, 1955 και 1957). Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, όταν η Αργεντινή έχασε τον τελευταίο της αγώνα στους ομίλους, με 1-6 απ’ την Τσεχοσλοβακία και αποκλείστηκε, παραιτήθηκε. Κλήθηκε πίσω στο πηδάλιο το 1960 και οδήγησε την χώρα του στην κατάκτηση του Παναμερικανικού πρωταθλήματος, στην τρίτη και τελευταία διοργάνωση του, που πραγματοποιήθηκε στην Κόστα Ρίκα.
Προπόνησε την εθνική ομάδα σε 123 επίσημους αγώνες, κερδίζοντας 83 από αυτούς, κάνοντάς τον έναν από τους λίγους προπονητές με περισσότερους από 100 διεθνείς αγώνες. Παράλληλα με την εθνική ομάδα, ήταν προπονητής στην Χουρακάν, την Φέρο Καρίλ Οέστε και την Ράσινγκ, την οποία οδήγησε σε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, από το 1949 έως και το 1951. Αποσύρθηκε από τη προπονητική το 1960 για να αναλάβει το ρόλο του διευθυντή της Αργεντίνικης Εθνικής Σχολής Ποδοσφαίρου, θέση την οποία κατείχε μέχρι το τέλος της ζωής του