Η Εθνική είναι τσιρίδα

14:00 26/2/2022 - Πηγή: Novasports

Ανάπαυλα ημιχρόνου στα Λιόσια. Πίσω μου, στην πρώτη σειρά της κερκίδας, ο Σακ Μακίσικ και ο Χασάν Μάρτιν έχουν πλέον για παρέα τον Σάσα Βεζένκοφ, κάποιοι σόλο, άλλοι με τις γυναίκες τους. Οι πιτσιρικάδες δεν χάνουν την ευκαιρία, τραβούν φωτογραφίες, γυρίζουν περιχαρείς και τρισευτυχισμένοι στους μπαμπάδες και τις μαμάδες του. Το ελληνικό μπάσκετ είναι εκεί: πολιτικοί, παράγοντες, αθλητές, παίκτες.

Το κλειστό είναι μόνο κατά το ήμισυ γεμάτο, όμως η υγεία που αποπνέει μετράει διπλή και τρίδιπλη. Οικογένειες πλημμυρίζουν τις κερκίδες και το κοκτέιλ αθωότητας και ενθουσιασμού κάνει

την ατμόσφαιρα μεθυστική. Όσο το πράγμα πλησιάζει προς το τέλος μετρά κανείς τις κομμένες ανάσες όσο η μπάλα ταξιδεύει στον αέρα για ένα εύστοχο ή άστοχο σουτ. Οι Τούρκοι ήταν αντίπαλοι, όχι εχθροί. Η εξέδρα, μα την αλήθεια, είχε τους πιο υπέροχους οργανωμένους φιλάθλους.

Ίσως για πρώτη φορά από τότε που λανσαρίστηκαν, στην Ελλάδα τα παράθυρα της FIBA ανοίγουν διάπλατα και από αυτά προκύπτει αέρας ανανέωσης, αισιοδοξίας και εν τέλει αναγκαιότητας της τέλεσης τους. Η Εθνική ομάδα μπάσκετ δεν είναι πια μόνο της τηλεόρασης, της Ιαπωνίας, της Ισπανίας, της Κίνας και (ελπίζουμε) των Φιλιππίνων. Είναι σε ένα στολίδι στα Λιόσια και έχει κόσμο που την αγαπάει, έτοιμο να την αγκαλιάσει και να εγγραφεί στα μητρώα της με την καρδιά του. Να πανηγυρίσει με τις νίκες της, να κλάψει με τις ήττες, να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές της.

Όχι, ουδείς δικαιούται να ξεχάσει ή να ξεγράψει όλα τα παιδιά που την προηγούμενη τριετία γίνονταν ομάδα από το πουθενά και έβγαζαν ασπροπρόσωπη την ομάδα για να την οδηγήσουν κατά κανόνα άλλοι στο τελικό τουρνουά. Το τρίποντο του Αθηναίου στο Λέστερ είναι γαλανόλευκη μυθολογία, ο Μπουρούσης που έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου, ο Μαργαρίτης που γίνεται διεθνής κοντά στα 35, όλοι οι υπόλοιποι μηδενός εξαιρουμένου. Αυτή την εβδομάδα άλλοι έκαναν προπόνηση και άλλοι πάτησαν παρκέ, γιατί έτσι έπρεπε, γιατί όλοι κοιτούν προς μία κατεύθυνση και όχι ο καθένας τη δική του. Είναι ανώμαλο σαν πρακτική, όχι αυτονόητο. Ζητά να αφήσεις ατόφιο τον εγωισμό στην άκρη.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού ίδρωναν την φανέλα για δεύτερη φορά σε 24 ώρες σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων, προσπαθώντας να θυμηθούν τι έγραφαν τα e-mail με τα συστήματα που είχαν πάρει στο inbox. Ο Παπαγιάννης άφηνε την ρακέτα του Παναθηναϊκού ορφανή και γινόταν ο ακαταμάχητος πύργος της ομάδας. Η νέα διοίκηση της Ε.Ο.Κ. έκανε πράξη αυτό που έμοιαζε σχεδόν αδύνατο, αυτό που όμοιο του δεν υπάρχει στην ιστορία της οικτρής για το μπάσκετ ταυτόχρονης διεξαγωγής διεθνών και συλλογικών αγώνων.

Ποιος άλλωστε αισθανόταν έστω αισιόδοξος πως ο Ολυμπιακός, η ομάδα που έχει μπροστά της 7 παιχνίδια μόνο στην Ευρωλίγκα τον Μάρτιο, θα έδινε την συγκατάθεση του να δώσουν οι παίκτες του δύο παιχνίδια σε ισάριθμες μέρες, τη στιγμή που ένας τραυματισμός αυτή την εποχή είναι σε θέση να εκτροχιάσει οποιονδήποτε; Ποιος ακριβώς θα τολμούσε να αρθρώσει λέξη αν ο Παναθηναϊκός αρνιόταν ευγενικά την συμμετοχή του βασικού του σέντερ, απλούστατα γιατί το δικό του παιχνίδι απείχε χρονικά τρεις ώρες από αυτό της Εθνικής; Ή μήπως είναι δα τόσο μακριά η εποχή που αυτή η ομάδα γινόταν πρόσφορο έδαφος αντιπαράθεσης στην άσβεστη κόντρα των δύο αιωνίων; Η νεόκοπη ακόμη διοίκηση του Βαγγέλη Λιόλιου, του Νίκου Ζήση, του Δήμου Ντικούδη, του Ευθύμη Ρεντζιά, του Κώστα Τσαρτσαρή, της Άννυς Κωσταντινίδου κέρδισε ένα μεγάλο στοίχημα θριαμβεύοντας σε μια υπόθεση που έμοιαζε εκ προοιμίου χαμένη.

Στο τέλος της ημέρας, το σταθερό χέρι του Κώστα Παπανικολάου έστειλε στο στόχο δύο βολές. Νωρίτερα το τεχνικό τιμ κραύγαζε για φάουλ, αυτό δεν έγινε ποτέ, ο Ουλουμπάι βιάστηκε λίγο να εκτελέσει, ο Γκεγίκ υπερέβαλλε τόσο – όσο να παίξει άμυνα. Το σφύριγμα ήρθε στην επαφή, έκανε έξαλλους τους Τούρκους, ο Σαβάς πήρε στο κατόπι τον διαιτητή. Συμβαίνει. Αυτή τη φορά ήταν με το μέρος μας, την επόμενη πιθανόν να μην είναι: συμβαίνει, είναι μέρος του παιχνιδιού.

Σύμφωνοι, η νίκη είναι καύσιμο σε μια εποχή που τα ενεργειακά αποθέματα της Εθνικής δεν ξεχειλίζουν δα και από πληρότητα. Η ήττα θα έφερνε γκρίζα ανασφάλεια και θα μετέτρεπε το παιχνίδι της Τουρκίας σε πρόωρο τελικό, αφαιρώντας από την ομάδα την ασφάλεια και τον χρόνο που χρειάζεται για να θεμελιώσει τις σταθερές της. Ο πανευτυχής Μουράτος θα παίξει ξανά με τον Σλούκα, ο Μανωλόπουλος θα γνωριστεί με την ομάδα του.

Αλλά εμένα άλλο με καίει. Το χάπι εντ θα φέρει ξανά εκείνο το υπέροχο κοριτσάκι στην κερκίδα, να τσιρίζει και να συγκινείται και να συμμετέχει. Βρείτε τρόπο να το κρατήσετε εκεί και όλα θα πάνε καλά.