Η λεπτή γραμμή στον ανταγωνισμό των Μεγάλων Δυνάμεων

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Τραμπ όταν ανέλαβε τα ηνία ήταν το να αναθεωρήσει τις απειλές για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτές την άνοδο της παγκόσμιας ισχύος της Κίνας και της Ρωσίας.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων δεν είναι κάτι νέο. Για την ακρίβεια αποτελεί αξίωμα της γεωπολιτικής ότι οι μικρές χώρες λειτουργούν σαν μικρές χώρες και οι μεγάλες χώρες ενεργούν σαν μεγάλες χώρες. Οι Μεγάλες Δυνάμεις ανταγωνίζονταν

πάντα για εξουσία κι επιρροή, καθώς και για τις αγορές και τους φυσικούς πόρους. Αυτό που αποτελεί σύγχρονη εξέλιξη, είναι το γεγονός η κινεζική ηγεμονία ανδρώνεται και η Ρωσία - 25 χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – κάνει δυναμικά και πάλι την εμφάνισή της στην παγκόσμια σκηνή, αλλάζοντας τους παίχτες του παιχνιδιού.

Η νέα εποχή του μεγάλου ανταγωνισμού εξουσίας δεν μεταφράζεται με έναν στρατιωτικό πόλεμο μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας και της Ρωσίας. Κανείς δεν θα ήθελε να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο. Ο ανταγωνισμός αυτός όμως προκαλεί συγκρούσεις σε χώρες όπου δεν υπήρχαν πριν, και εμβαθύνει αυτές που ήδη υπήρχαν. Και στις δύο περιπτώσεις, η αστάθεια είναι γεγονός, παρατηρεί το Stratfor.

Ο αμερικανικός παράγοντας

Είτε μέσω της διπλωματικής οδού, είτε μέσω άλλων οι ΗΠΑ έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Μια κατάσταση που ενισχύθηκε σημαντικά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.


Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr
Keywords
Τυχαία Θέματα