Η «ομάδα παλαιμάχων» και η ευθύνη του Αταμάν

10:15 6/12/2024 - Πηγή: Novasports

Σωματική κυριαρχία. Πέρα από τακτική, στρατηγική, ένταση και επιθυμία, αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που έδωσε στην Παρτίζαν την ώθηση για αυτή τη ισοπεδωτική νίκη σε βάρος του Παναθηναϊκού. Στο γυμνό μάτι, η Παρτίζαν ήταν ψηλότερη, φαρδύτερη και πολύ πιο αθλητική από οτιδήποτε εμφάνισαν οι πράσινοι στο παρκέ στο δεύτερο ημίχρονο, διάστημα στο οποίο οι ασπρόμαυροι του Βελιγραδίου σκόραραν 47 πόντους και δέχτηκαν 36 – τους πιο πολλούς από τους τελευταίους όταν το παιχνίδι είχε ήδη κριθεί.

Για

τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς η συνταγή ήταν αλά Ολυμπιακός, αλλά με αναβαθμισμένα συστατικά: τους Στέρλινγκ Μπράουν και Ντουέιν Γουάσινγκτον. Όχι τυχαία, οι δυο τους ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές στο 20-12 της τρίτης περιόδου, διάστημα στο οποίο ο Παναθηναϊκός έχασε οριστικά την επαφή με το σκορ. Συνδυάζοντας τους με τους Τ.Τζόουνς, Μπόνγκα και Μαρίνκοβιτς ο Ζοτς έστειλε στο παρκέ μια αθλητική, ταχυδυναμική πεντάδα που προκάλεσε ασφυξία ακόμα και στην παινεμένη 3-guard lineup του Παναθηναϊκού. Από τη στιγμή που η επίθεση των πράσινων βραχυκύλωσε απόλυτα, ήταν ζήτημα χρόνου οι άθλιες επιθετικές επιλογές να μετατραπούν σε transition party. Οι φιλοξενούμενοι δεν κατάφεραν παρά ελάχιστα να επιτεθούν κάθετα αφού απέναντι σε άμυνα με αλλαγές κανείς δεν μπορούσε να περάσει τον παίκτη του και έψαχναν μάταια να τροφοδοτήσουν το εσωτερικό mismatch. Η πάσα ήταν εξαρχής δύσκολη εξαιτίας της περιφερειακής πίεσης και στο ζωγραφιστό ο αμυνόμενος συχνά κατάφερνε να βγει μπροστά από τον εξαντλημένο Λεσόρ, σβήνοντας και την τελευταία επιλογή.

Ο Αταμάν έβγαζε και έβαζε μανιωδώς παίκτες αναζητώντας μια πεντάδα που θα λειτουργούσε, αλλάζοντας ταυτόχρονα και λογική. Αμυντικές πεντάδες, επιθετικές πεντάδες, μεικτές πεντάδες, τίποτα δεν λειτούργησε. Όταν ο Γκραντ παρέδωσε πνεύμα στο δεύτερο ημίχρονο, μαζί του κατέρρευσε σύσσωμη η ήδη αναιμική πρώτη γραμμή άμυνας. Τα υπόλοιπα ήταν περίπου προδιαγεγραμμένα, όσο κι αν πάλευαν ο Λεσόρ, ο Χουάντσο και ο Σλούκας.

Του small ball το ανάγνωσμα. Η τετράδα Σλούκα/Μπράουν/Γκραντ/Ναν έπαιξε 105:47 τα περισσότερα δηλαδή από τα 120 λεπτά που είναι διαθέσιμα στις τρεις θέσεις της περιφέρειας, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα στο οποίο ο Καλαϊτζάκης πέρασε στο «2» δίπλα σε άλλους δύο φόργουορντ. Η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει: απέναντι σε ένα φορμαρισμένο αντίπαλο που έπαιζε στο ηφαιστειώδες γήπεδο του, ο Αταμάν είδε την απόπειρα του να απορροφήσει την περιφερειακή πίεση με τρεις χειριστές να γυρνάει μπούμπερανγκ και να τον χτυπάει κατακέφαλα. Ο Τούρκος απάντησε σε σχετική ερώτηση στη συνέντευξη τύπου αποδίδοντας το πρόβλημα στην έλλειψη επιθετικότητας και όχι στη στελέχωση, η αλήθεια όμως του παρκέ έδειχνε μια ομάδα που απλώς δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί τα φυσικά προσόντα των αντιπάλων της και να μεταφράσει σε κάτι χειροπιαστό την θεωρητική υπεροχή της σε ταλέντο.

Το «εικόνα παλαιμάχων» που ξεφούρνισε είναι ό,τι πρέπει για πρωτοσέλιδα, όμως είναι μάλλον άδικο να μιλήσει κανείς για μια μπλαζέ ομάδα που μπήκε στο παρκέ για να κάνει πασαρέλα. Παρότι ο Ναν ήταν σε πολύ κακή ημέρα κόντρα σε αντιπάλους που είχαν τα πόδια για να τον δυσκολέψουν, ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός για 18 λεπτά, είδε τον Μαρίνκοβιτς να σκοράρει δύο πολύ δύσκολα σουτ μετά το πρώτο εύκολο από τη γωνία και είχε ένα ολόκληρο ημίχρονο για να διορθώσει την ανορθογραφία. Το πρόβλημα ήταν πως δεν βρέθηκαν ποτέ πραγματικές λύσεις σε αυτό το κυριαρχικό σχήμα του αντιπάλου, αφού με τους γκαρντ (πλην Σλούκα) σε κακή ημέρα, οι πράσινοι δεν έχουν τους μηχανισμούς για να αξιοποιήσουν το υπολοιπο τους ρόστερ. Ο Όσμαν παίζει λίγο, σουτάρει ότι βρίσκει μπροστά του και ψάχνεται, οι Παπαπέτρου-Μήτογλου παίζουν λίγο και δεν δικαιολογούν το πολύ, ο Καλαϊτζάκης προορίζεται αποκλειστικά για guest εμφανίσεις σκόρπιων τριλέπτων και πίσω από τον Λεσόρ υπάρχουν τραυματισμοί και ανασφάλεια. Χωρίς ιδέες και σχέδιο και υπό την πίεση μιας καλής ομάδας και μιας καυτής κερκίδας, το τριφύλλι κατέφυγε σε έναν ορυμαγδό απελπισμένων και καταδικασμένων προσωπικών φάσεων και από το 31ο λεπτό το κοντέρ έγραφε 20 πόντους.

Το ανηφορικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται την επόμενη εβδομάδα με το συναπάντημα με την ευάλωτη, αλλοπρόσαλλη αλλά και επικίνδυνη Έφές και στη συνέχεια έχει κατηφόρα, με 4/5 εντός έδρας ματς. Το ρεκόρ θα βελτιωθεί, όμως η κακή συγκυρία προσφέρεται για ένα γερό ξεκαθάρισμα ρόλων. Υπάρχει τρόπος να συνυπάρξουν οι Σλούκας και Μπράουν στην ίδια πεντάδα; Είναι σε θέση να βοηθήσει ο Όσμαν την προσπάθεια για το back to back και αν ναι, από ποια θέση; Πόση εμπιστοσύνη υπάρχει στον Παπαπέτρου και από πότε θα υπολογίζεται ο Γκριγόνις; Θα είναι ο Καλαϊτζάκης αυτός που θα βοηθήσει την αμυντική ικανότητα και το πρόβλημα του μεγέθους, ακόμα και αν αυτό πληγώσει τις αποστάσεις στο πολύτιμο spread pick n’ roll του Παναθηναϊκού; Πως ακριβώς θα κρυφτεί η αμυντική αδυναμία του Γιούρτσεβεν (ειδικά με αυτά τα γκαρντ στην πρώτη γραμμή) και αν όχι, ποιος θα είναι αυτός που θα δώσει τις απαραίτητες ανάσες που χρειάζεται ο Λεσόρ; Είναι ο Μήτογλου ένα περιστασιακό εργαλείο τύπου Αστέρα και Μπαρτσελόνα ή μπορεί να έχει πιο σταθερό ρόλο;

Πολλά ερωτήματα, τόσα που είναι πρακτικά αδύνατον να απαντηθούν όλα. Κάποια θα αποφασιστούν, άλλα απλώς θα προκύψουν. Με τον ένα τρόπο ή τον άλλο.