Η τελευταία ταχύτητα

Στην Κωνσταντινούπολη, γνωστή για την αδιανόητη κίνηση και τις τεράστιες ουρές της, ο Παναθηναϊκός μετά βίας έβαλε τέταρτη ταχύτητα. Στη μικρή καλλιτεχνούπολη του Γκαουντί, τα ίδια και χειρότερα. Φενέρμπαχτσε και Μπαρτσελόνα είχαν την σκληράδα και τη μέθοδο να αναδείξουν τις αδυναμίες του – στη Βαρκελώνη δε πήγε χωρίς δύο γκαρντ. Έπρεπε τελικά οι πράσινοι να βγουν στις φιλικές ευθείες των autobahn του Βερολίνου για να σανιδώσουν το γκάζι και να βάλουν ως και την τελευταια ταχύτητα απέναντι

στο χωρίς τροχονόμους μπάσκετ της Άλμπα. Σπάνιο, γιατί δεν προβλέπεται να ξανασυμβεί, όχι τουλάχιστον χωρίς αντίσταση. Χρήσιμο, στη φάση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή το τριφύλλι.

Το ταλέντο, γνωστό εκ των προτέρων, ήταν 80-20 στην πράσινη πλευρά. Η φετινή, αποστραγγισμένη από ποιότητα Άλμπα, δεν έχει τα όπλα για να κοιτάξει στα μάτια τον φετινό Παναθηναϊκό σε παιχνίδι υψηλού τέμπο, όπως δηλαδή της αρέσει να παίζει. Στη θεωρία ο Παναθηναϊκός θα κοιτούσε να επιβραδύνει το ματς, να μην παίξει το παιχνίδι της. Στην πράξη, έκανε ακριβώς αυτό. Όταν η διαφορά κόντεψε τους 20, ο Γκονζάλεθ ήταν αυτός που έστησε μια ζώνη 2-3, τελευταία ζαριά μήπως και άλλαζε κάτι. Mano a mano, δεν είχε καμία ελπίδα. Το τρικ δούλεψε για λίγο, αλλά εναλλακτική δεν υπήρχε.

Το έβλεπες από κοντά. Ο Σλούκας έπαιζε αφ υψηλού τον Ντέλοου, μοίραζε όπως και όποτε ήθελε στο pick n roll, ειδικά όταν στο παρκέ ήταν ο Κουμάτζι. Ο Γκριγκόνις και ο Βιλντόσα συνήθισαν γρήγορα το τέμπο και έφεραν διπλάσια ποιότητα από τα άλμπατρος. Ο Μπαλτσερόφσκι σήκωσε το γάντι μετά τα δύο φάουλ του Λεσόρ, δεν πτοήθηκε από μία – δύο κακές αντιδράσεις στην άμυνα και έκανε αυτό που ξέρουμε πως μπορεί να κάνει: ρόλαρε σωστά και τελείωσε τις φάσεις. Ο Γκραντ έπαιξε άψογα τον ρόλο του ως off-guard, αφήνοντας τις 2-3 έξτρα ντρίμπλες που επιτρέπουν στην άμυνα να προλάβει και ταυτόχρονα κλείνουν τις επιλογές του. Την ίδια στιγμή το μέγεθος που δεν έχουν οι Σλούκας/Ναν του επέτρεψε να παίξει 30 λεπτα ως συνδετικός κρίκος και να συνδυάσει το 9ασίστ/3 λάθη παιχνίδι του με 4 κλεψίματα, με τον Χρήστο Σερέλη να τον επαινεί αργότερα για την διάθεση του να ακούσει, να μάθει και να προσαρμοστεί.

Ο Κέντρικ Ναν είχε, τηρουμένων των αναλογιών, θετικό ντεμπούτο. Για παίκτη που με το ζόρι ξέρει τα ονόματα των μισών συμπαικτών του, έχει κάνει υπερατλαντικό ταξίδι πριν λίγες μέρες και κλήθηκε να μάθει παίζοντας, ο αριστερόχειρας Αμερικανός πήρε καλές αποφάσεις (με εξαίρεση αυτή στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου), προσπάθησε στην προσωπική άμυνα και έδειξε συμπαγή παρουσία στην επίθεση, ακόμα και αν δεν του πήγαν τα σουτ. Η επιλογή του Αταμάν να του δώσει κάμποσα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν μάλλον αχρείαστη με δεδομένη την καλή βραδιά του Βιλντόσα, αλλά είναι ταυτόχρονα και ενδεικτική της νέας ιεραρχίας στο πράσινο ρόστερ. Αυτός που αναμένεται να την πληρώσει είναι ο Κάιλ Γκάι, αν και με τα σχήματα με τρία γκαρντ που λίγο αναγκαστικά, λίγο από επιλογή θα επικρατήσουν στο Ataman basketball, ο Αμερικανός μπορεί να βρει σκόρπια λεπτά εδώ και εκεί – μπορεί και όχι.

Σε μια βραδιά που επέτρεψε σε πολλούς να ξεδώσουν παίζοντας, ο Ντίνος Μήτογλου έδωσε άλλο μία προσωπική παράσταση στην comeback season που απλώνεται μπροστά του. Αναντικατάστατος μετά πλέον και τον τραυματισμό του Χουάντσο, ο Έλληνας φόργουορντ ελέγχεται για τα δύο φάουλ που φορτώθηκε νωρίς και που του στέρησαν την δυνατότητα να παίξει καλύτερη άμυνα στον ζημιάρη Τίμαν, όμως αυτό ήταν το μοναδικό του ψεγάδι στο παιχνίδι. Εύκολα ο καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ στη θέση του, με φανερά βελτιωμένη μηχανική στο μακρινό σουτ (η εκτέλεση του είναι πιο φυσική, στο παρελθόν η μπάλα κόλλαγε λίγο στο υψηλότερο σημείο της εκτέλεσης πριν την απελευθέρωση), εξαιρετική αίσθηση του χώρου και των συμπαικτών του και φυσικά elite επαφή με το καλάθι. Την επόμενη εβδομάδα το μενού έχει Ρόλαντς Σμιτς και Τόκο Σενγκέλια, δύο από τους πιο σκληρούς PF που έχει η λίγκα: άλλη μια ευκαιρία εκεί να μετρήσει την πρόοδό του σε matchups που υπόσχονται πυροτεχνήματα.Η απώλεια του Ερνανγκόμεθ στερεί από τον Παναθηναϊκό την δυνατότητα να τον μετατοπίζει στο «5» και να φτιάχνει 5-out σχήματα, αλλά οι τραυματισμοί, όσο επώδυνοι, είναι στο πρόγραμμα όλων. Με τον Μήτογλου να έχει εύκολα 27-30 λεπτά για τους επόμενους δύο μήνες, είναι στο χέρι του Λευτέρη Μαντζούκα να κάνει το καλύτερο που μπορεί με τον χρόνο που του απομένει.

Η συνέχεια για τον Παναθηναϊκό έχει επιστροφή στην σκληρή, κυριολεκτικά, πραγματικότητα. Άρης, επαφές made in Basket League. Ζάλγκιρις, αυτοί οι μυστήριοι που στύβουν την πέτρα και συχνά βγάζουν νερό. Βίρτους, η παρέα βετεράνων, Σενγκέλια και Χάκετ, Μπελινέλι και Ντάνστον και γύρω τους ο κανονικός προπονητής Μπάνκι. Αλλά όλα μοιάζουν λίγο πιο εύκολα όταν κερδίζεις. Αν βάζεις και κοντά εκατό, ακόμα καλύτερα.

Keywords
Τυχαία Θέματα