Κόσοβο: «Παίζοντας με τη φωτιά» της αλλαγής συνόρων

15:15 13/4/2019 - Πηγή: Novasports

Από τα πλέον τυπικά, σύγχρονα παραδείγματα προτεκτοράτου, το Κόσοβο αποτελεί, επίσης, την πιο εμβληματική «ενσάρκωση» του όρου «πυριτιδαποθήκη» των Βαλκανίων. Διότι, 20 χρόνια μετά το τέλος της επέμβασης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αυτή η «επαρχία της Σερβίας», όπως τη θεωρούν το Βελιγράδι και μια σειρά ακόμη χώρες, ή το «ανεξάρτητο» κράτος, όπως τη θεωρούν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και οι «δορυφόροι» τους,

κατά κοινή ομολογία συνιστά μια «νάρκη σε ύπνωση», η οποία, όποτε «ξύπνησε» από το 2000 και μετά, ζωντάνεψε τους εφιάλτες του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Tο Spiegel, εκτιμά, ότι η συζήτηση για «μετατόπιση» των συνόρων συνιστά «παιχνίδι με τη φωτιά» και μπορεί να αποτελέσει ένα δυνητικά «επικίνδυνο προηγούμενο».

Είκοσι χρόνια λοιπόν μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, που άρχισαν στις 24 Μαρτίου του 1999 και ανάγκασαν τον γιουγκοσλαβικό - τυπικά ακόμη τότε - στρατό, σε υποχώρηση, το Κόσοβο παραμένει το προβληματικό «παιδί» των Βαλκανίων. Αυτή η μικροσκοπική χώρα, με τους μόλις 2 εκατομμύρια κατοίκους, το 90% των οποίων είναι πλέον Αλβανοί μετά την φυγή του μεγαλύτερου μέρους του σερβικού πληθυσμού, δεν αναγνωρίζεται επί του παρόντος από περισσότερες από 80 χώρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων πέντε κρατών - μελών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Αυτό, εκτιμά το γερμανικό περιοδικό, «παρεμποδίζει την πρόοδο της χώρας». Οι πολίτες της είναι οι μόνοι Ευρωπαίοι δυτικά της Λευκορωσίας που εξακολουθούν να χρειάζονται θεώρηση για να ταξιδέψουν στον χώρο Σένγκεν, ενώ κάθε τρίτος κάτοικός της σε παραγωγική ηλικία, είναι άνεργος.

«Ζυμώσεις» ανταλλαγής εδαφών

Στο Κόσοβο πρωθυπουργός είναι ο Ραμούς Χαραντινάι, πρώην αρχηγός της παραστρατιωτικής οργάνωσης των Αλβανών εθνικιστών του Κοσόβου, του διαβόητου UÇK, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για εθνοκαθάρσεις και άλλα εγκλήματα πολέμου από τη Διεθνή Αμνηστία. Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το σενάριο το βόρειο τμήμα του Κοσόβου να περάσει στο Βελιγράδι ως μέρος μιας ανταλλαγής εδαφών, με βάση εθνοτικά κριτήρια. Το θέμα τέθηκε στις διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών που διεξάγονται υπό την εποπτεία της επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, αλλά ο Χαραντινάι απορρίπτει κάθε τέτοια πρόταση υποστηρίζοντας ότι είναι «επικίνδυνες ανοησίες». «Οι τραγωδίες στα Βαλκάνια είχαν πάντα σχέση με τα σύνορα», λέει. «Όποιος θέτει αυτά τα ερωτήματα και πάλι, είναι σαν να επικαλείται νέες τραγωδίες».

Αυτό είναι αλήθεια, αν και ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι ακούγεται σαν κυνισμός από τα χείλη ενός ανθρώπου, ο οποίος δύο φορές κατηγορήθηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένων της δολοφονίας και του βιασμού. «Έκανα ό, τι ήταν απαραίτητο», λέει σήμερα για την περίοδο του πολέμου, ισχυριζόμενος, ότι τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου, όσο και στη συνέχεια, έπρεπε «να επιβιώνει σε μια άνομη κοινωνία». Πάνω από 13.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το Φεβρουάριο του 1998 έως τον Ιούνιο του 1999 στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Χαραντινάι να τον συνεχίζει με άλλα μέσα. Για παράδειγμα, έχει επιβάλει τελωνειακούς δασμούς… 100% στις εισαγωγές από τη Σερβία, σε μια προσπάθεια να αναγκάσει την κυβέρνηση στο Βελιγράδι να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, ενώ ταυτόχρονα ζητά τη βοήθεια των ΗΠΑ, τον προστάτη του Κοσόβου, να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr