Μετανθρωπισμός: Μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε για να κερδίσουμε την αθανασία;

16:52 13/12/2018 - Πηγή: Novasports

Κάπου στη Silicon Valley, ένας άντρας ξυπνά νωρίς με την ανατολή του ηλίου. Πίνει ένα φλιτζάνι καφέ και τρώει μια μεγάλη κουταλιά φυτικό βούτυρο. Μετά από δυο ώρες διαλογισμού, θα ξοδέψει χιλιάδες δολάρια σε ενέσεις βλαστοκυττάρων. Ο γιατρός της κλινικής τον διαβεβαιώνει ότι η αφαίρεση βλαστοκυττάρων από το μυελό των οστών και η έγχυση τους σε άλλους ιστούς, θα τους αναζωογονήσει από την κουρασμένη κατάσταση τους. Τον πιστεύει, όπως πιστεύει ότι ο ψεκασμός της νικοτίνης στο στόμα του θα του δώσει τα πλεονεκτήματα ενός

τσιγάρου χωρίς τις αρνητικές του παρενέργειες. Τη νύχτα θα πάρει χάπια μελατονίνης και θα φορέσει τα ειδικά μπλε γυαλιά που εμποδίζουν το φως, ώστε να μην διαταραχθεί ο κύκλος του ύπνου του.

Αισθάνεται ικανοποιημένος με τα επιτεύγματα της ημέρας του. Έκανε ένα άλλο μικρό βήμα προς το στόχο του. Μπορεί ο ίδιος να είναι προϊόν του 21ου αιώνα, αλλά κάνει τα πάντα για να ζήσει και στον 23ο. Οι άνθρωποι είχαν σχεδόν από πάντα την εμμονή να ζήσουν για πάντα. Όσοι όμως προσπάθησαν ανά τους καιρούς να φτάσουν την αθανασία έχουν κάτι κοινό: απέτυχαν. Παρολ'αυτά το όνειρο της αιωνιότητας δεν έχει χαθεί. Αντιθέτως, πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν παρά να ελπίζουν ότι το κλειδί για την αθανασία τους είναι ήδη κρυμμένο στην ολοένα αυξανόμενη ανθρώπινη γνώση.

Η σύγχρονη επιστήμη έχει αναπτύξει μια σειρά από νέους τρόπους βελτίωσης της ζωής και όσοι έχουν την οικονομική και τεχνολογική δυνατότητα υιοθετούν αυτές τις νέες προσεγγίσεις σε μια προσπάθεια να επεκτείνουν το χρόνο που θα παραμείνουν πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Κάτι που βέβαια παραμένει στην αφάνεια είναι ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει αποκαλύψει επίσης τη σκοτεινότερη πλευρά της επέκτασης της μακροζωίας: τα αναπόφευκτα φυσιολογικά εμπόδια που είναι σαν η φύση να έχει προνοήσει ώστε ο άνθρωπος να μην μπορεί να σπάσει τους κανόνες της.

Μια ουτοπική φαντασίωση

Το 1627, ο Φράνσις Μπέικον έγραφε την «Νέα Ατλαντιδα». Στο ημιτελές μυθιστόρημα του, παρουσιάζει μια κοινωνία όπου η ανθρωπότητα έχει χρησιμοποιήσει την επιστήμη για να πάρει τον έλεγχο του κόσμου της από τη φύση. Για ορισμένους, αυτός ο κόσμος αντιπροσωπεύει μια προοικονομία της επιστημονικής ουτοπίας την οποία επιδιώκουμε στο παρόν. Αλλά ο κόσμος μας, σε αντίθεση με αυτόν του Μπέικον, είναι γεμάτος εγωισμό και απληστία, και πάνω σε αυτά τα δύο γνωρίσματα χτίζεται και η επιδίωξη να πολεμήσουμε κατά της γήρανσης.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr