Ό,τι φοβόμαστε δεν μας….σκότωσε!

00:36 12/9/2022 - Πηγή: Novasports

Όταν γράφαμε και λέγαμε ότι τα εύκολα είχαν τελειώσει από την ώρα που η εθνική πέταξε από το Μιλάνο με προορισμό το Βερολίνο ο αγώνας με την Τσεχία ήταν όπως περίπου φανταζόμαστε ένα νοκ άουτ ματς. Το 5-0 της Ιταλίας μπορεί για μια ακόμη φορά να είχε δημιουργήσει εθνική ευφορία αλλά ευτυχώς φέτος το πρώτο κομμάτι του σεναρίου στους νοκ άουτ γύρους γράφτηκε λίγο διαφορετικά. Το γιατί παρακάτω…

Ότι είχε προηγηθεί τις προηγούμενες μέρες και ώρες στην

Mercedes Benz Arena ήταν αρκετό για να μαντέψουμε τι μας περίμενε. Οι Γάλλοι πέρασαν από το παράθυρο τους Τούρκους, ο Μαρκάνεν πέταξε έξω την Κροατία, οι Ισπανοί έφεραν τα πάνω κάτω για να λυγίσουν τους Λιθουανούς και λίγο πριν οι δικοί μας διεθνείς πατήσουν το παρκέ η Ιταλία έκανε τη μεγαλύτερη έκπληξη από όλες στέλνοντας εκτός διοργάνωσης τους Σέρβους. Ήδη τα νοκ άουτ ματς είχαν αποδειχθεί ο τάφος των φαβορί πριν ο Σατοράνσκι, ο Βέσελι, ο Χρύμπαν και ο Άουντα κολήσουν στο σβέρκο μας για τρεις περιόδους. Κάπου εκεί είχαν ξυπνήσει όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος και είχαν βγει στο κατόπι μας. Όχι ξανά, όχι πάλι, όχι με τον ίδιο τρόπο… Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα έγιναν διαφορετικά. Γιατί ετούτη η εθνική δεν μοιάζει με τις προηγούμενες και τις ομάδες που κέρναγαν φαρμάκι τον εαυτό τους και τον κόσμο εδώ και 13 χρόνια με διάφορες συνταγές αυτοκτονίας. Το σκηνικό έμοιαζε τέλειο. Βρισκόμαστε 10 λεπτά πριν την πάθουμε και μας σκοτώσει αυτό που φοβόμαστε. Οι Τσέχοι είχαν στήσει μια γραμμή Μαζινό που έκανε για πολύ ώρα το καλάθι απαγορευμένο καρπό για τον Γιάννη, τα σουτ δεν έμπαιναν και ας είχαν αποφασίσει οι αντίπαλοι μας να χάσουν έτσι,στην άμυνα επικρατούσε η απόλυτη ασυνεννοησία. Με απλά λόγια: Είχε στηθεί το τέλειο σκηνικό για να μαζέψουμε βαλίτσες.

Όμως αυτή η ομάδα έχει κατ΄αρχήν άνθρωπο που την κατευθύνει από τον πάγκο. Και από την επιλογή του Ιτούδη να πάει σε ένα χαμηλό σχήμα άλλαξαν όλα. Ο Γιάννης στο πέντε, και ο παίκτης κλειδί που άλλαξε τα πάντα στην άμυνα ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης στο παρκέ. Από κοντά και ο Παπαπέτρου σε θέση 4, που μπορεί να μην έβαλε τα σουτ που του έδιναν προκλητικά και γενναιόδωρα οι Τσέχοι αλλά έπαιξε τρομερά στην άμυνα. Και την ώρα που θέλαμε τα μεγάλα σουτ είχαμε τον κατάλληλο άνθρωπο. Ο Γιάννης θυμιζε για ένα ημίχρονο τον παίκτη που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν εύκολη λεία στα αντίπαλα οχυρωματικά έργα. Είχε 0/6 τρίποντα. Αλλά η φετινή εκδοχή του Γιάννη και οι παίκτες που έχει δίπλα του είναι άλλη ιστορία. Ουδεμία σχέση με τα προηγούμενα. Έβαλε 2/2 τρίποντα στη σειρά και υπέγραψε φαρδιά πλατιά την πρόκριση στους 8. Δεν ξέρω αν μια νίκη σε νοκ άουτ γύρω φτάνει για να ξορκίσει δαίμονες και δαιμόνια που μας κυνηγάνε δέκα και βάλε χρόνια. Το σίγουρο είναι ότι όσο προχωράμε τα πράγματα θα δυσκολεύουν και οι Γερμανοί είναι ακόμη πιο ποιοτική. Αντί για τον Σατοράνσκι και τον Χρούμπαν μας περιμένουν ο Λο και ο Σρέντερ και μέσα στη ρακέτα ανα πάσα στιγμή ανθρώπινες συμπληγάδες θα περιμένουν τον Γιάννη σε κάθε του βήμα. Αλλά το είπαμε….Για να πας μακριά θέλεις μεγάλες νίκες. Τη μια την κάναμε σε ένα ψυχοβγαλτικό αγώνα, τρεις έμειναν μέχρι την Κυριακή το βράδυ…