Ούλι Χένες: Ο σπρίντερ…

12:03 7/5/2024 - Πηγή: Novasports

Ο (Δυτικο)-Γερμανός επιθετικός Ούλι Χένες (Ulrich “Uli” Hoeneß), γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1952, στο Ούλμ της Γερμανίας. Υπήρξε από τα βασικά στελέχη της εθνικής Δυτικογερμανικής ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Ήταν Ο ποδοσφαιριστής που υπέπεσε στο πέναλτι επί του Γιόχαν Κρόιφ (Johann Croyff), κάτι που επέτρεψε στους Ολλανδούς να πάρουν το προσωρινό προβάδισμα. Σε συλλογικό επίπεδο, αγωνίστηκε ολόκληρη την επαγγελματική του καριέρα στη Μπάγερν Μονάχου, πλην μιας περιόδου που αγωνίστηκε δανεικός στη Νυρεμβέργη,

όντας μια από της εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της, τη δεκαετίας του 1970, ενώ αργότερα διετέλεσε και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της.

Ποδοσφαιρικά, ξεκίνησε στην VfB Ουλμ και αργότερα στην TSG Ουλμ1846 (είναι η σημερινή SSV Ουλμ 1846). Στα 18 του χρόνια, μεταγράφηκε στην Μπάγερν του Μονάχου, υπό τον Ούντο Λάτεκ (Udo Lattek) με την οποία έκανε ντεμπούτο στις 15 Αυγούστου του 1970, (1-1) εκτός έδρας με την Στουτγάρδη. Έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του, σκοράροντας 6 φορές σε 31 αγώνες, τερματίζοντας στην δεύτερη θέση, πίσω από Γκλάντμπαχ και κατακτώντας το Κύπελλο Γερμανίας.

Έπαιζε δεξί εξτρέμ και ήταν, τότε, ο γρηγορότερος παίκτης της Ευρώπης, τρέχοντας τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα! Κατά τη διάρκεια των οκτώ περιόδων του στη Μπάγερν, γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας συνολικά οκτώ τίτλους, μεταξύ των οποίων 3 συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Στην επαναληπτικό τελικό του 1973/74, εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης, συνέβαλε με δύο γκολ στην νίκη με 4-0. Ωστόσο, στον τελικό της επόμενης περιόδου 1974/75, με την Λιντς στο Παρίσι, χωρίς να έλθει σε άμεση επαφή με αντίπαλο, έπαθε ζημιά στον μηνίσκο. από τον οποίο δεν συνήλθε ποτέ πλήρως.

Συνέχισε να αγωνίζεται με παυσίπονα και κορτιζόνες, μέχρι που το 1978 έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα της Μπάγερν και παραχωρήθηκε δανεικός για το ποσό των 200.000 μάρκων στην Νυρεμβέργη, με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να πάρει περισσότερα παιχνίδια. Έκανε μόνο 11 συμμετοχές και στο τέλος της σεζόν ο σύλλογος υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική κατηγορία, με τον ίδιο να αναγκάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία μόλις 27 ετών. Εμφανίστηκε σε 250 αγώνες στην Μπουντεσλίγκα, σκοράροντας 86 φορές.

Αγωνίστηκε 35 φορές για τη Δυτική Γερμανία, με το ντεμπούτο του να γίνεται στις 29 Μαρτίου του 1972, σε μια φιλική νίκη 2-0 στην Ουγγαρία, όπου σκόραρε το δεύτερο τέρμα. Κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 και έχοντας διατηρήσει την ιδιότητα του ερασιτέχνη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς, δεν κατάφερε να προκριθεί στα προημιτελικά του τουρνουά, χάνοντας 2-3 από την Ανατολική Γερμανία, σκοράροντας μόνο ένα γκολ στο τουρνουά. Αυτό το ιστορικό ματς ήταν η πρώτη ποδοσφαιρική αναμέτρηση μεταξύ των δύο Γερμανιών.

Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, με την Ολλανδία, μαζί με τον Μπέρτι Φογκτς (Berti Vogts), ανέτρεψαν τον Γιόχαν Κρόιφ (Johann Croyff), στο 75ο δευτερόλεπτο, πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Γιόχαν Νέεσκενς (Johann Neeskens). Τελικά, με ανατροπή, (2-1) κατέκτησαν το τρόπαιο. Έπαιξε επίσης και στον τελικό του Euro του 1976 στη Γιουγκοσλαβία και είναι ο παίκτης που έχασε το πέναλτι στην διαδικασία, σουτάροντας πάνω απ’ τα δοκάρια, δίνοντας τον τίτλο στη Τσεχοσλοβακία. Από τότε, η Γερμανία δεν ηττήθηκε σε κρίσιμο παιχνίδι στα πέναλτι!

Αμέσως μετά τη απόσυρσή του ως παίκτης, το 1979, επέστρεψε στη Μπάγερν και ανέλαβε το πόστο του εμπορικού/γενικού διευθυντή. Ο σύλλογος του Μονάχου είχε εκείνο το διάστημα 7 εκατομμύρια μάρκα χρέος. Υπήρξε ο τρίτος μάνατζερ της Μπάγερν από την ίδρυση της Bundesliga, το 1964, ενώ έφτασε μέχρι και την προεδρία. Το 1984 πέτυχε την μεταγραφή του Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε (Karl-Heinz Rummenigge) στην Ίντερ για 11 εκατομμύρια μάρκα και το ποσό αυτό «έσωσε» ουσιαστικά τη Μπάγερν οικονομικά. Ήταν τότε η δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή, μετά από αυτή του Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona).

Κατά την διάρκεια της «βασιλείας» του, ο σύλλογος αγωνιστικά απολάμβανε συνεχή αθλητική επιτυχία, κερδίζοντας το Διηπειρωτικό Κύπελλο, το UEFA Champions League, το Κύπελλο UEFA, 15 γερμανικά πρωταθλήματα και επτά κύπελλα Γερμανίας. Πριν την άφιξή του, ο σύλλογος είχε κερδίσει μόνο 7 μεγάλα τρόπαια στην ιστορία του. Οικονομικά, επίσης γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, με τα έσοδα να αυξάνονται κατά περίπου είκοσι φορές και τα μέλη του συλλόγου περισσότερο από είκοσι φορές, φτάνοντας σχεδόν τα 230.000, που τον καθιστούν δεύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο στον κόσμο, μετά την Μπαρτσελόνα. Μεταξύ του 2000 και του 2005, η Μπάγερν έχτισε το «Allianz Arena», με κόστος 340 εκατομμύρια ευρώ. Παρείχε οικονομική βοήθεια, είτε αυτοπροσώπως είτε μέσω της οργάνωσης παιχνιδιών, σε άλλες ομάδες του γερμανικού πρωταθλήματος όπως η Σαν Πάουλι, η Χέρτα Βερολίνου, η Μπορούσια Ντόρτμουντ, η Μόναχο 1860 και η Χάνσα Ρόστοκ.

Ο πατέρας του ήταν χασάπης και ο ίδιος ακολούθησε αυτό το επάγγελμα. Το 1985, ίδρυσε συνεταιρικά με τον Βέρνερ Βάις (Werner Weiß) το σφαγείο «HoWe Wurstwaren» στην Νυρεμβέργη, το οποίο σήμερα διευθύνεται από τα δύο παιδιά του Χένες, την Σαμπίνε (Sabine) και τον Φλόριαν (Florian. Ο νεώτερος αδελφός του, Ντίτερ (Dieter) είχε επίσης μια πολύ επιτυχημένη καριέρα ως παίκτης της Μπουντεσλίγκα. Ήταν κεντρικός επιθετικός και εκπροσώπησε την εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, όταν η Γερμανία τερμάτισε δεύτερη. Το 1982, ήταν ο μόνος επιζών της συντριβής ενός ιδιωτικού αεροσκάφους στο οποίο οι άλλοι τρεις επιβαίνοντες, σκοτώθηκαν. Κοιμόταν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου και υπέστη μόνο ελαφρά τραύματα.

Στις αρχές του 2015 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 3,5 ετών χωρίς αναστολή για φοροδιαφυγή. Παραδέχτηκε ότι απέκρυψε 27,2 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους εισοδήματος σε μυστικούς λογαριασμούς σε ελβετική τράπεζα και εξέτισε την ποινή του στη φυλακή Λάντσμπεργκ.