Παρτίζαν: Σκούπα και φαράσι

11:00 28/8/2024 - Πηγή: Novasports

Δύο καλοκαίρια πριν, η ατμόσφαιρα ήταν ολότελα διαφορετική. Η Παρτίζαν έφτασε μία ανάσα από το Φάιναλ Φορ στην πρώτη κιόλας σεζόν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο τιμόνι της μετά τον επαναπατρισμό του. Για να μείνουν εκτός χρειάστηκαν μπουνιές, κλωτσιές, μια λαβή σούμο, ένα σωρό τιμωρίες σε παίκτες κλειδιά που οι Σέρβοι δεν είχαν την πολυτέλεια να χάσουν, μαζί και ένα τραγικό συμβάν σε σχολείο του Βελιγραδίου που μετέτρεψε το τέταρτο παιχνίδι των πλέι-οφ σε αθλητικό επικήδειο.

Άλμα στο σήμερα: από εκείνη την

ομάδα έχει απομείνει μόνο ο Μπάλσα Κοπρίβιτσα, ένας ρολίστας που θα συμπληρώσει τις διψήφιες θέσεις του rotation με τον όγκο και το μπόι του. Σκούπα και φαράσι με ένα τρόπο που σπανίως συνηθίζεται την εποχή που η αξία της συνέχειας και της συνεπαγόμενης ομοιογένειας του γκρουπ εξυμνείται στη θεωρία και την πράξη.

«Ήταν τέτοιες οι συνθήκες που έπρεπε να πράξουμε με αυτόν τον τρόπο», είπε σιβυλλικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στις δηλώσεις του κατά την παρουσίαση της φετινής ομάδας. Όπου συνθήκες, κοιτά κανείς στο παρελθόν και στη συνέχεια των δηλώσεων του.

Αγωνιστικά, η περσινή Παρτίζαν κυνηγούσε συνεχώς δύο φαντάσματα. Αν το φευγιό του Ντάντε Έξουμ χρεώνεται στις φυσιολογικές απώλειες στις οποίες δεν έχει κανείς λόγο όταν χτυπάει την πόρτα το ΝΒΑ, οι Λεσόρ και Μίροτιτς έμελλε να στοιχειώνουν εσαεί τους μαύρους του Βελιγραδίου. Αποφεύγοντας να πληρώσουν την (όπως αποδείχτηκε, ούτε καν) υπεραξία του Γάλλου σέντερ και να επενδύσουν στο δίδυμο Πάντερ-Μίροτιτς, οι Σάβιτς και σία είδαν τη μεταγραφική βόμβα του καλοκαιριού να σκάει στο πρόσωπο τους και να αφήνει ένα κενό στη ρακέτα που δεν αναπληρώθηκε ποτέ από τον βαρύ και δυσκίνητο Καμίνσκι. Η έλευση του Καμπόκλο έφερε την απολύτως απαραίτητη αθλητικότητα, όμως οι ΛεΝτέι και Πάντερ ήταν σκιές του εαυτού τους και ο Αβράμοβιτς γύρισε από τη Μανίλα με πολύ διαφορετική νοοτροπία από την προηγούμενη. Εν τέλει μια ομάδα του Ζοτς γινόταν -άκουσον άκουσον – ο βολικότερος αντίπαλος για να της πάρεις ματς στο φινάλε.

Η έλλειψη συνεκτικών δεσμών της ομάδας έγινε πια αδύνατον να κρυφτεί στο τέλος της σεζόν, η οποία κατέληξε στο σκούπισμα από τον Ερυθρό Αστέρα. Ο ΛεΝτέι έφυγε για την Αμερική και γύρισε καθυστερημένος, ο Καμπόκλο έφυγε γιατί… έτσι του κάπνισε για το ΝΒΑ – όχι ακριβώς εικόνα μιας ομάδας ενωμένης και έτοιμης να διεκδικήσει τίτλους. Ο Νάναλι έσπευσε – από όσα φάνηκαν στο βίντεο – να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι στον Λαζάρεβιτς, όμως εξεδιώχθη περίπου ως αποδιοπομπαίος τράγος και η περίπτωση του θα κριθεί στα δικαστήρια, αφού αξιώνει περισσότερες από 700.000 ευρώ ως αποζημίωση. Το καλοκαίρι δεν πέρασε χωρίς πίεση: οι διοικούντες έψαξαν ένα μεγάλο όνομα για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις – για αυτό και πέρασε από τη δημοσιότητα το όνομα του Μιλουτίνοφ, αλλά πραγματική φωτιά δεν υπήρχε πότε γύρω από τον αραιό καπνό.

Ομπράντοβιτς στην παρουσίαση: «Είδα τις αντιδράσεις των παικτών στην παρουσίαση. Γνωρίζουν πού ήρθαν, ξέρουν ότι η Παρτίζαν είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην EuroLeague. Η Παρτιζάν έχει όνομα. Έχει βγάλει πολλούς παίκτες και προπονητές και αυτό το όνομα πρέπει να προστατεύεται. Δεν είμαι πλέον ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Είμαι ο προπονητής της Παρτιζάν, Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και όπου κι αν βρίσκομαι, πρέπει να ενεργώ και να πράττω ανάλογα.

Το ίδιο και όλοι εκείνοι που ήρθαν εδώ. Κανείς δεν έχει πλέον δικαίωμα σε ένα “προσωπικό όνομα” και στον ατομικισμό με αυτή την έννοια. Για κάθε έναν, όπου κι αν είναι, ό,τι και να κάνει, το ‘παίκτης της Παρτίζαν’ θα είναι μπροστά από το δικό του όνομα και θα τον ακολουθεί. Υπό αυτή την έννοια, πρέπει να συμπεριφέρονται, όπως αρμόζει σε αυτό το έμβλημα».

Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, που μεταξύ μας δεν πρέπει να έμεινε και κανένας χωρίς να δει τον ελέφαντα στο δωμάτιο. «Ούτε εγώ, ούτε κανείς δεν είναι πάνω από την ομάδα», είπε ορθά-κοφτά ο Σέρβος μίδας της προπονητικής.

Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς έφτιαξαν στο Βελιγράδι, βάζοντας πάντα στο τραπέζι την υπενθύμιση πως είναι στατιστικά δύσκολο να προκύψει μεγαλύτερη επιτυχία του 75% στις μεταγραφές. Σε απλά ελληνικά, αν βγουν τρεις στους τέσσερις έχεις το δικαίωμα να νιώθεις δικαιωμένος.

PG: Κ. Τζόουνς, Ντιλικινά, Λάκιτς

SG: Λούντμπεργκ, Μαρίνκοβιτς, Μπράουν

SF: Γουάσινγκτον, Μπόνγκα

PF: Ποκουσέφσκι, Μάικ, Ντιμιτρίγεβιτς

C: Ντέιβις, Τ. Τζόουνς, Κοπρίβιτσα

Πρώτα συμπεράσματα

Ο Κάρλικ Τζόουνς θα έχει την μπαγκέτα της ομάδας και στην καλύτερη περίπτωση θα τη μοιράζεται με τον Λούντμπεργκ, στην χειρότερη με κανέναν. Ο Ντιλικινά είναι ένας άσουτος πόιντ γκαρντ ο οποίος έχει το μέγεθος και την αθλητικότητα για να λειτουργήσει εξισοροπιστικά δίπλα σε όποιον εκ των Τζόουνς/Λούντμπεργκ/Μαρίνκοβιτς, χρειαστεί. Ο Γουάσινγκτον έρχεται από τις Η.Π.Α. με φήμη ελεύθερου σκοπευτή, όμως όπως κάθε νεοφερμένος στην Ευρώπη θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Οι Μπόνγκα και Μάικ είναι δύο utility φόργουορντ, μπορούν να σκοράρουν υπό συνθήκες αλλά η κύρια δουλειά τους θα είναι να λειτουργούν σαν συνδετικοί κρίκοι. Με δεδομένο ότι στη φροντ λάιν δεν διαφαίνεται ο κυρίαρχος ριμπάουντερ, αμφότεροι θα χρειαστεί να συνδράμουν σε αυτό το κομμάτι αν η Παρτίζαν πρόκειται να εκμεταλλευτεί τον χαμηλό μέσο όρο ηλικίας της και να τρέξει.

Το μεγάλο στοίχημα ακούει στο όνομα Ποκουσέφσκι: ο Σέρβος είναι ένας μικρός μονόκερος που δεν έπιασε στο ΝΒΑ και χωρίς πραγματική ευρωπαϊκή τριβή θα χρειαστεί κάμποσους μήνες για να μπει στο κλίμα. To δυνητικό πρόβλημα εδώ είναι πως πίσω του υπάρχει μόνο ο Μάικ, για τον οποίο υπάρχει ερωτηματικό για το κατά πόσον θα μπορέσει να σταθεί προερχόμενος από το πολύ μέτριο περσινό Eurocup και τη Στρασμπούρ – είναι έτσι πιθανό να δούμε σχήματα με τον Μπόνγκα στο «4». Στους σέντερ ο δαντελένιος αλλά και αρκετά «ξοδεμένος» σε χιλιόμετρα και φρεσκάδα Μπράντον Ντέιβις μπορεί να δημιουργήσει αποστάσεις με το mid range παιχνίδι του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο pick n roll ψηλός που θα ανοίξει τις αποστάσεις για τους σουτέρ στην περίμετρο. Σε αυτό που πράγματι μπορεί να αποδειχτεί κομβικός είναι στη δημιουργία από μέση και κοντινή απόσταση, μιας και το ρόστερ δείχνει υπέρ-εξαρτημένο δημιουργικά από τον Τζόουνς. Τα dive στο pnr θα είναι η δουλειά του Ταϊρίκ Τζόουνς που άφησε καλές εντυπώσεις πέρσι στην Εφές αλλά δεν χώραγε από τη στιγμή που αφίχθη εκεί το θωρηκτό Πουαριέ.

Ο Ομπράντοβιτς προανήγγειλε μια επιθετική ομάδα με διάθεση να ανοίξει το γήπεδο, πράγμα περίπου αυτονόητο κοιτώντας κανείς το ρόστερ. Αυτό φυσικά θα είναι μεγάλη πρόκληση για μια ομάδα με 11 καινούριους παίκτες – ως γνωστόν η Ευρωλίγκα δεν συγχωρεί τους ανέτοιμους.