Πώς το αρχαίο ελληνικό θέατρο επηρέασε το δυτικό κόσμο

18:45 6/4/2023 - Πηγή: Novasports

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο είχε βαθύ αντίκτυπο στον δυτικό κόσμο και η επιρροή του, εξακολουθεί να είναι εμφανής στη σύγχρονη ψυχαγωγία.

Από τη δημιουργία της τραγωδίας και της κωμωδίας ως διακριτά είδη, μέχρι τη χρήση μάσκας για τη μετάδοση συναισθημάτων, το ελληνικό θέατρο έθεσε τις βάσεις για πολλά

από αυτά που θεωρούμε θέατρο σήμερα. Οι Έλληνες εισήγαγαν, επίσης, την έννοια του θεάτρου ως μία πολιτική και θρησκευτική τελετή, παρά ως ένα απλό ψυχαγωγικό γεγονός.

Τα έργα τους διερεύνησαν παγκόσμια θέματα, όπως η δικαιοσύνη, η ηθική και η φύση των θεών, ανοίγοντας το δρόμο για τους μελλοντικούς θεατρικούς συγγραφείς να χρησιμοποιήσουν το θέατρο ως μέσο σάτιρας κοινωνικών ζητημάτων. Ας ρίξουμε μία αναλυτικότερη ματιά στο πώς η διαρκής επιρροή του ελληνικού θεάτρου αποτελεί απόδειξη σπουδαίας δύναμης και πώς διαμορφώνει τον πολιτισμό και την κοινωνία.

Η σχέση του κοινού με τους ηθοποιούς

Ο όρος «τραγωδία», που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη στην περίφημη «Ποιητική», υποδηλώνει ένα έργο που δημιουργήθηκε με συγκεκριμένη πρόθεση να οδηγήσει το κοινό στην κάθαρση, μέσω του πόνου και της μεταμόρφωσης του πρωταγωνιστή.

Η ιδέα ότι ο κεντρικός χαρακτήρας πρέπει να συνδέεται με το κοινό με τέτοιο τρόπο, ήταν μια σημαντική συμβολή του ελληνικού θεάτρου στη δυτική θεατρική παράδοση. Από τα έργα του Σαίξπηρ μέχρι εκείνα του Άρθουρ Μίλερ, αυτή η ιδέα έχει γίνει το θεμέλιο της συμβατικής μας προσδοκίας, σχετικά με τη σχέση μεταξύ της δράσης του πρωταγωνιστή και της εμπειρίας του κοινού.

Οι ηθοποιοί του αρχαίου ελληνικού θεάτρου

Το ελληνικό θέατρο ξεκίνησε με την ιδέα ότι η παράσταση ήταν μια ομαδική εκδήλωση, που αποτελούταν από τον «χορό», σκοπός του οποίου ήταν η αφήγηση μιας ιστορίας. Με την πάροδο του χρόνου, ένας ηθοποιός άρχισε να εμφανίζεται ως πρωταγωνιστής, για να εξιστορήσει μόνος του μέρος του κειμένου, και, στη συνέχεια, όλο και περισσότεροι χαρακτήρες ξεκίνησαν να βγαίνουν μπροστά.

Αυτοί οι χαρακτήρες συμμετείχαν σε συνομιλία, ή «διάλογο», για να αναπαραστήσουν, και όχι απλώς να αφηγηθούν, την ιστορία. Έτσι, η ιδέα ότι οι ηθοποιοί δεν αφηγούνται απλώς μια ιστορία, αλλά ζουν μέσα από τους χαρακτήρες που υποδύονται, είναι μια εφεύρεση του ελληνικού θεάτρου. Αν και ο χορός παρέμεινε μέρος αυτού, η πορεία του δυτικού θεάτρου άλλαξε για πάντα.

Το σκηνικό

Στο ελληνικό θέατρο, οι ηθοποιοί έκαναν τις εισόδους και τις εξόδους τους από τη σκηνή: ένας όρος που δημιούργησε τη σύγχρονη δυτική έννοια της. Μέχρι την εποχή του Σοφοκλή, υπήρχαν χειροποίητα ζωγραφισμένα σκηνικά, για να ενισχύσουν το αμετάβλητο περιβάλλον που παρείχε η σκηνή σε κάθε παράσταση.

Η σκηνοθεσία πράξεων, όπως η είσοδος των θεών, γινόταν με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ηθοποιοί να μοιάζουν σαν να «πετάνε» πάνω από τη σκηνή. Αυτές οι απλές τεχνικές εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, ενώ συνεχίζουν να δοκιμάζονται και να αναπτύσσονται από πολλούς παραγωγούς.

#πολιτισμός #θέατρο

Πηγή: ourpastimes.com