Ράπτης: Νίκη με Ουγγαρία

21:53 28/5/2019 - Πηγή: Novasports

Ο Αλέξανδρος Ράπτης είναι από τα παιδιά που έχουν δημιουργήσει προσδοκίες στο ελληνικό βόλεϊ. Ταλαντούχος αθλητής, φοιτητής του Πολυτεχνείου, έκανε ντεμπούτο στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των Ανδρών πριν από περίπου ένα χρόνο.

Στο πρόσωπό του, όπως και των υπόλοιπων αθλητών του «νέου αίματος» στην Εθνική ομάδα, οι ειδικοί θεωρούν ότι βρέθηκε ένας από τους διαδόχους των άσων του παρελθόντος και συμφωνούν ότι το μέλλον του προοιωνίζεται λαμπρό, εφόσον δουλέψει όπως απαιτεί το ταλέντο του.

Ο Ράπτης μπήκε ως αλλαγή στον αγώνα της περασμένης Κυριακής

με την Αυστρία, σε ένα διάστημα που η επίθεση της ομάδας είχε «κολλήσει». Με τα σερβίς και την παρουσία του δημιούργησε ενόχληση στους γηπεδούχους, αλλά η ήττα δεν αποφεύχθηκε στο τέλος.

Όπως δηλώνει όμως, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αυτό ήταν φυσιολογικό, αφού η ελληνική ομάδα ήταν πολύ δύσκολο να είναι στο επίπεδο ετοιμότητας που έπρεπε.

«Είχαμε κάποια νεκρά διαστήματα αλλά πιστεύω ότι, κυρίως, ίσως να μην ήμασταν τόσο έτοιμοι όσο ήταν η αντίπαλη ομάδα. Εμείς δεν έχουμε γίνει ακόμη ομάδα, είμαστε μονάδες, αλλά μέρα με τη μέρα, προπόνηση με την προπόνηση αυτό θα φτιάξει και θα έρθουν και οι νίκες, μαζί με την ομοιογένεια», σχολίασε ο Ράπτης.

-Ξεκινώντας με τις νίκες από το παιχνίδι με την Ουγγαρία;
«Αυτό ευελπιστούμε, να νικήσουμε στον επόμενο αγώνα που είναι μάλιστα στην έδρα μας».

-Η ήττα από την Αυστρία επηρεάζει το στόχο, που είναι η κατάληψη της πρώτης θέσης;
«Όχι, δεν τελείωσε ακόμη τίποτα με μία ήττα. Το σετ που πήραμε (1-3) είναι πολύ σημαντικό και ίσως μας δώσει στο τέλος κάποιο προβάδισμα, πάντα βεβαίως σε συνάρτηση με το τι θα κάνουμε στα υπόλοιπα παιχνίδια και εδικά στην έδρα μας, όπου εκεί θέλουμε και τη στήριξη του κόσμου για να πετύχουμε τα αποτελέσματα που χρειαζόμαστε».

-Το κλίμα στην ομάδα πως είναι για ένα νέο μέλος στην Εθνική, όπως εσύ στη συγκεκριμένη περίπτωση.
«Είναι πάρα πολύ όμορφο. Η αλήθεια είναι ότι εμένα, που είμαι εδώ από πέρυσι το καλοκαίρι, τα παιδιά με προσέγγισαν πάρα πολύ όμορφα. Άρχισαν βέβαια να με πειράζουν στην αρχή, αλλά με τον τρόπο τους με έκαναν μέλος αυτής της οικογένειας και από τότε περνάω πάρα πολύ ωραία, από τότε που ξεκινά μια προετοιμασία στην Εθνική είμαι χαρούμενος».

-Εσύ, ο Ανδρεόπουλος, ο Βουλκίδης, ο Παπαλεξίου είστε το «νέο αίμα» της Εθνικής. Τι ευελπιστείτε να προσφέρετε;
«Ουσιαστικά, φρεσκάδα, μαχητικότητα, ενέργεια και ίσως αυτή την ΄΄κάψα΄΄ που έχουν περισσότερο οι μικροί όταν μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Οι μεγάλοι έχουν να προσφέρουν την εμπειρία τους και διάφορα άλλα πράγματα, που εμείς οι ΄΄μικροί΄΄ δεν έχουμε και θα αποκτήσουμε με την πάροδο του χρόνου».

-Τι συναισθήματα γεννά για ένα παιδί της ηλικίας σου να φορά τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών; Νοιώθεις ότι αποτελεί ύψιστη τιμή;
«Από τις μικρές Εθνικές ομάδες που ήμουν, Εφήβων, Παμπαίδων και Παίδων, ήταν ο στόχος που έχει κάθε αθλητής σε ομαδικό άθλημα: ξεκινάς να το κάνεις πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα είσαι στην Εθνική ομάδα για να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου, αυτό που όλοι λένε ότι είναι η ύψιστη τιμή. Το ίδιο ισχύει και για μένα».

-Φτάνοντας εκεί, λοιπόν;
«Το συναίσθημα είναι πάρα πολύ όμορφο, είναι μοναδικό. Προσωπικά, τρέμουν λίγο τα πόδια μου μερικές φορές…»

-Απέναντι στην Αυστρία, πάντως, δεν το έδειξες…
«Εγώ το ξέρω… Νοιώθεις περήφανος και για τη χώρα σου αλλά και για τον εαυτό σου όταν καταφέρεις κάποια στιγμή να είσαι εκεί με αυτούς τους μεγάλους αθλητές».

-Πόσο βοηθάει το έργο ενός διεθνή αθλητή η παρουσία του προπονητή που έχει και στο σύλλογό του, στη συγκεκριμένη περίπτωση του κ. Ανδρεόπουλου;
«Σίγουρα αυτό βοηθάει περισσότερο σε κάποια θέματα, όπως στο ζήτημα της φιλοσοφίας. Πάντως, δεν έχει καμία σχέση το ότι είναι προπονητής μου και στον Παναθηναϊκό, ούτε το ότι τον γνωρίζω καλύτερα. Είναι ένας ομοσπονδιακός προπονητής, που κάνει πάρα πολύ καλά στη δουλειά του».

-Το Silver European League αποτελεί, ουσιαστικά, πέρα από τον τελικό στόχο της πρώτης θέσης και μια εξαιρετική προετοιμασία για την τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Το προσμένετε;
«Βεβαίως, κι ευελπιστούμε για τα καλύτερα. Στόχος της ομάδας είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση και επειδή όπως λένε τα όνειρα δεν έχουν ποτέ τέλος, γιατί να μην κάνουμε και μία έκπληξη, μια νίκη απέναντι σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες του ομίλου».

-Προσωπικά, ποια ομάδα του ομίλου θα ήθελες να νικήσετε;
«Την Ιταλία γιατί εκεί παίζει και αγαπημένος παίκτης μου, ο Ζάιτσεφ».

-Τελειώνοντας, τα σχέδια και οι επιθυμίες, τα όνειρά και οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον ποια είναι;
«Να συνεχίσω να παίζω βόλεϊ, είναι κάτι που εκτός του ότι μου αρέσει με εκφράζει κιόλας. Να παίζω στην Εθνική ομάδα, είναι τιμή μου αυτό κι όσο για τα συλλογικά, αυτά θα τα δούμε στην πορεία».