Ρεαλ-ιστικά

11:03 20/4/2019 - Πηγή: Novasports

Η σειρά με την Ρεάλ πιθανότατα θα αφήσει τον Παναθηναϊκό για έβδομη συνεχόμενη σεζόν μακριά από το φάιναλ-φορ. Στο τέλος της, ακόμη και αν ο Νικ Καλάθης συνεχίσει αυτού του είδους τις κακές εμφανίσεις, αυτή που θα έχει εκτεθεί περισσότερο θα είναι η ομάδα, παρά ο ίδιος.

Ο 30χρονος πόιντ γκαρντ μπήκε στα playoffs ως υποψήφιος MVP, και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήταν πρώτος στην ομάδα του σε πόντους, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψίματα, λάθη, κερδισμένα φάουλ, αξιολόγηση και χρόνο συμμετοχής. Δηλαδή σε όλες, πλην μπλοκ! Το παραπάνω τερατώδες στατιστικό

στοιχείο αποτελεί τίτλο τιμής για τον Νικ και την πολυσχιδή επιδραστικότητά του, δεν παύει όμως να συνιστά μπασκετική ύβρη, η οποία τιμωρήθηκε με εμφατικό τρόπο στα παιχνίδια της Μαδρίτης.

Χάνοντας καθαρά τις μάχες για 75 από τα 80 αγωνιστικά λεπτά των αγώνων του Palacio, ο Νικ καταδίκασε την ομάδα του να μπει στο αεροπλάνο με 0-2 στην πλάτη, σκορ από το οποίο δεν έχει επιστρέψει ποτέ κανείς. Αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την αξία του, ούτε θαμπώνει τα όσα εξωπραγματικά έκανε προκειμένου να προλάβει ο Παναθηναϊκός τα πλέι-οφ, πράγμα που τον Ιανουάριο έμοιαζε με κακόγουστο αστείο. Είναι, παρόλα αυτά, η πικρή αλήθεια: οι πράσινοι χρειάζονταν τον ηγέτη τους για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία του πρώτου παιχνιδιού, και αυτός ηττήθηκε κατά κράτος απέναντι στην έξυπνη τακτική και τα αμυντικά εργαλεία του Πάμπλο Λάσο και της Ρεάλ. Το -15 του δεύτερου αγώνα θα έμοιαζε με αδύναμο τσίμπημα αν σήμαινε το 1-1, ακόμα και αν είχε όχι 0/11, αλλά 0/31 σουτ. «Τούβλαρε τα όλα τώρα», θα έλεγαν οι φίλαθλοι του στην τηλεόραση, «στην Αθήνα θα είναι αλλιώς».

Ο ίδιος ο Νικ δεν πρόκειται να κρυφτεί από την ευθύνη, όπως δεν το έχει κάνει ποτέ. Την ίδια ευθύνη κάτω από το βάρος της οποίας κατέρρευσε στη Μαδρίτη.

Πριν το δεύτερο παιχνίδι, ο πανέξυπνος Πιτίνο είπε πως «στο πρώτο παιχνίδι είχε πάρα πολύ Καλάθη και αυτό ήταν πρόβλημα. Πρέπει να ζητήσουμε λιγότερα από αυτόν, έχουμε βάλει υπερβολικά πολλά στην πλάτη του».

Ακριβές και ορθό, αλλά αδύνατον να εφαρμοστεί. Ο ίδιος Παναθηναϊκός ο οποίος έτρεξε σερί 8/10 νικών, με τον Καλάθη σε ημιάγρια κατάσταση να παίζει 35 λεπτά ανά αγώνα και να διαχειρίζεται ως και τους κόμπους στα κορδόνια των συμπαικτών του, δεν μπορούσε ξαφνικά να ξεκινήσει να παίζει διαφορετικά. Για την ακρίβεια, δεν είχε την δυνατότητα να το κάνει, αφού κανείς στο υπάρχον ρόστερ δεν μπορεί να κοιτάξει τον Νικ στα μάτια σε επίπεδο ποιότητας. Όμως αυτή είναι μια συζήτηση που θα γίνει αναλυτικά όταν τελειώσει η σεζόν.

Με την αυτοπεποίθηση στο ναδίρ, Παναθηναϊκός και Καλάθης θα προσπαθήσουν να πάρουν την πρώτη τους νίκη μετά από εκείνο το 95-67 του περσινού Απρίλη, που μοιάζει σαν να έγινε όχι ένα, αλλά δέκα χρόνια πριν. «Η νίκη γιατρεύει τα πάντα», μου έλεγε ο σκασμένος Ντεσόν Τόμας στα αποδυτήρια του Παλάθιο.

Μέχρι το 2014, η Ρεάλ ήταν η δαντελένια επιθετική μηχανή. Το 2015, η σκληράδα των Chapu Νοσιόνι και Γιόνας Ματσιούλις έκανε τη διαφορά. Δύο χρόνια αργότερα, το μέταλλο της σκλήρυνε κι άλλο όταν βγήκε σώα από τον ορυμαγδό των τραυματισμών. Σήμερα, οι blancos της Μαδρίτης είναι περισσότερο από ποτέ στην εποχή Λάσο μια σκληρή αμυντική ομάδα. Ο τραυματισμός του συμπαθέστατου Όγνιεν Κούζμιτς αποδείχτηκε για αυτήν κρυμμένη ευλογία, αφού η άφιξη του Έντι Ταβάρες έφερε στην Ισπανία έναν πραγματικό μπαμπούλα.

Όμως στην περιφέρεια κυκλοφορεί ένας παίκτης που κινείται συνεχώς λες και κάποιος τον πυροβολεί στα πόδια, όπως στις σκηνές από τα παλιά γουέστερν και τα Λούκι Λουκ. Ο Φάκου Καμπάσο είναι το ενοχλητικό κουνούπι που μπαίνει στο δωμάτιο σου και δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, ο Αργεντινός που τιμά την καταγωγή του ισορροπώντας συνεχώς ανάμεσα στο παθιασμένο και το βρώμικο, ο κρυπτονίτης ο πυρηνοκίνητος πόιντ γκαρντ που η Ρεάλ βρήκε το 2014, εξέλιξε για δύο χρόνια στη Μούρθια του Κατσικάρη και πλέον απολαμβάνει να παίζει για αυτήν και όχι εναντίον της.

Το ξαναγράφω, μήπως δεν έγινε αντιληπτό. Η Ρεάλ Μαδρίτης, με το πορτοφόλι χωρίς πάτο, βρήκε έναν παίκτη που έπαιζε στην Πενιαρόλ της Μαρ Ντε Πλάτα και τον εξέλιξε για μια τετραετία, βάσει συγκεκριμένου πλάνου. Φέτος, όταν ο Λούκα Ντόντσιτς έφυγε για το Ντάλας, δεν έφερε παίκτη στη θέση του, αλλά απέδειξε έμπρακτα την εμπιστοσύνη της σε αυτόν.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.