Σεισμός στην Τουρκία: Πατέρας και κόρη άντεξαν 101 ώρες κάτω από τα χαλάσματα παίζοντας “πέτρα, ψαλίδι, χαρτί”

17:37 16/2/2023 - Πηγή: Novasports

Ένας 40χρονος πατέρας και η 8 ετών κόρη από την πόλη Ντεφνέ στην τουρκική επαρχία Χατάι, που χτυπήθηκε σκληρά από τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου, κατάφεραν να αντέξουν κάτω από τα συντρίμμια του σπιτιού τους για πάνω από 4 μέρες. Ο Τζεμ Οκούρ και η κόρη του Τανέμ Σαφιγιέ παγιδεύτηκαν σε έναν ελάχιστο χώρο ύψους λιγότερο από 90 εκατοστά, όταν η πενταόροφη πολυκατοικία όπου ζούσαν έγινε ένας σωρός από χαλάσματα.

Ο εντοπισμός τους και ο απεγκλωβισμός τους 101 ώρες μετά τα 7,7 Ρίχτερ ήταν ένα από τα πρώτα θαύματα που πετύχαιναν τα συνεργεία διάσωσης.

Σε άλλο σημείο κάτω από τα συντρίμμια, βρέθηκε και ανασύρθηκε νεκρή η γιαγιά της μικρής και μητέρα του Τζεμ. Την ώρα της σεισμικής δόνησης, η άτυχη γυναίκα βρισκόταν σε διαφορετικό δωμάτιο.

Η στιγμή της διάσωσης της 8χρονης.

Πλέον μπορούν και χαμογελούν από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται το κοριτσάκι το οποίο τραυματίστηκε ελαφρά. Τις ατέλειωτες ώρες που παρέμειναν στο σκοτάδι καταπλακωμένοι έπαιρναν κουράγιο παίζοντας ένα παιδικό παιχνίδι: “Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί…”

Ο εφευρετικός πατέρας που κατάφερε να διατηρεί την ψυχραιμία του και να δίνει κουράγιο στο παιδί του. Για να τη βοηθήσει να μην σκέφτεται τι τους είχε συμβεί, άρχισαν να παίζουν χωρίς σταματημό το παιδικό παιχνίδι.

Μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, ο Τζεμ Οκούρ είπε, ότι “ο από πάνω όροφος καταστράφηκε ολοσχερώς. Το ταβάνι του διαμερίσματός μας, έγινε σχεδόν ένα με το πάτωμα. Εγκλωβιστήκαμε σε έναν χώρο με ύψος όχι πάνω από 90 εκατοστά. Δεν βλέπαμε τίποτα. Μπουσουλήσαμε για να βρεθούμε δίπλα δίπλα. Δεν είχαμε αέρα να αναπνεύσουμε”.

Όπως περιγράφει, προοδευτικά άρχισαν να παθαίνουν αφυδάτωση ενώ ο φόβος του θανάτου προκαλούσε πανικό. Σιγά σιγά, μετά το πρώτο 24ωρο βρήκαν ένα μπουκάλι με νερό.

“Η κόρη μου είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω. Είναι όλος ο κόσμος μου. Προσπαθούσα να της λέω ότι θα τα καταφέρουμε”, είπε.

Και πρόσθεσε: “Καθώς ήμασταν πολύ κοντά, παίζαμε συνεχώς “πέτρα, ψαλίδι, χαρτί”, αλλά χωρίς να χαμογελάμε. Μόνο παίζαμε. Είπαμε τραγούδια, είπαμε ιστορίες και προσευχηθήκαμε μαζί στο θεό”.

Πηγή: THETOC