Στο φως ο απόρρητος φάκελος για τον Γρηγόρη Λαμπράκη

21:30 12/5/2019 - Πηγή: Novasports

Το μεγαλύτερο μέρος του φακέλου στην Ασφάλεια, του αγωνιστή μάρτυρα της ειρήνης και της δημοκρατίας, Γρηγόρη Λαμπράκη, φέρνει στο φως της δημοσιότητας το βιβλίο που συνέγραψαν ο Χρήστος Η. Χαλαζίας και ο γιος του δολοφονημένου βουλευτή, Γρηγόρης Γρ. Λαμπράκης, με τίτλο «Η δολοφονία του Λαμπράκη και το παρακράτος» (εκδόσεις Παπαζήση).

Πρώτη φορά ο φάκελος παρουσιάστηκε σε εκδήλωση του δήμου Ηλιούπολης και του Ιδρύματος «Γρηγόρης Λαμπράκης», τον Απρίλη του 2018, η οποία συνοδεύτηκε και από έκθεση μέρους του υλικού.

Πλέον όμως η συγκέντρωσή του σε έναν τόμο, μαζί με τα αναγκαία ιστορικά στοιχεία, δομημένα σε μια εξαιρετικά χρηστική σύνοψη, προσφέρουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να έχει μια πλήρη εικόνα του πολιτικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο έλαβε χώρα η εμβληματική αυτή πολιτική δολοφονία, τους φυσικούς και τους ηθικούς αυτουργούς της, εξάγοντας, ταυτόχρονα, πολύτιμα συμπεράσματα για το νοσηρό μετεμφυλιακό καθεστώς που επιβλήθηκε στη χώρα.

Ο φάκελος του Λαμπράκη δεν διαφέρει δραματικά από τους ανάλογους φακέλους πολλών χιλιάδων αγωνιστών, αριστερών, κομμουνιστών, η ιδιαίτερη σημασία του όμως έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι αφορά σε μια δολοφονία που επέδρασε καταλυτικά στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία της χώρας. Η πρώτη εμφάνιση των φακέλων γίνεται, όπως πληροφορεί το βιβλίο, με την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας το 1918, το οποίο στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στο ΚΚΕ. Ο πρώτος δικτάτορας όμως που συστηματοποίησε και εργαλειοποίησε το φακέλωμα, ήταν ο Πάγκαλος, το 1925. Ήταν μάλιστα αυτός που ίδρυσε και την Ασφάλεια, οργανώνοντας το αντικομμουνιστικό πογκρόμ, με φυλακίσεις και παρακολουθήσεις και απαγορεύοντας τον εργατικό και κομμουνιστικό Τύπο, με πρώτη την απαγόρευση του «Ριζοσπάστη».

Ασφάλεια, ΚΥΠ και χαφιέδες του υπόκοσμου που συνεργάζονταν με την αστυνομία (Πόλεων και Χωροφυλακή, όπως ήταν χωρισμένη τότε) με αντάλλαγμα είτε χρήματα, είτε κάθε είδους εξυπηρετήσεις και ρουσφέτια, με εντολή του κράτους, συγκροτούσαν έναν μηχανισμό, ο κορμός του οποίου ήταν το χτύπημα κάθε προοδευτικού κινήματος, με «παρελκόμενα» και το προσωπικό ξεκαθάρισμα παλιών «λογαριασμών» μίσους. Αν και το σύγχρονο φακέλωμα γίνεται με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, το μόνο που έχει αλλάξει επί της ουσίας, δεν είναι ο στόχος, αλλά, όπως σημειώνουν και οι συγγραφείς, η δυνατότητα «τα στοιχεία του κάθε πολίτη να τα βρίσκουν με ένα κουμπί πάντα σε μηδενικό χρόνο».

Οι ίδιοι καταγράφουν και τη διαφωνία τους με την απόφαση της κυβέρνησης το 1990 να καούν οι φάκελοι των «Προσωπικών Κοινωνικών Φρονημάτων», στερώντας έτσι την ιστορική έρευνα από μια πολύτιμη πηγή. Η επόμενη κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα σε συγγενείς να πάρουν αν ήθελαν τον φάκελο του ανθρώπου τους, πριν καταστραφεί. Έτσι διασώθηκε και ο φάκελος του Λαμπράκη. Όπως σημειώνεται, «στόχος της δημοσιοποίησης του φακέλου είναι ένα εργαλείο για τον ιστορικό του μέλλοντος να μελετήσει και να καταγράψει τα πραγματικά στοιχεία για τη δολοφονία, κάτι που δεν έκανε η δικαιοσύνη, να παρουσιάσει όχι μόνο τους δύο δολοφόνους με αμφισβήτηση και το ποιοι έδωσαν εντολή να εφαρμοστεί το σχέδιο της δολοφονίας του».

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr