Στο λημέρι των πρωταθλητών

08:52 17/11/2017 - Πηγή: Novasports

Κωνσταντινούπολη, βράδυ Τετάρτης. Το συναρπαστικό παιχνίδι της Ulker Sports Arena έχει μόλις τελειώσει. Πήγα να γράψω δράμα, αλλά τα πραγματικά τέτοια συμβαίνουν στην Μάνδρα Αττικής. Οι σφυγμοί έχουν υποχωρήσει, αλλά όχι καταλαγιάσει.

Enter Γιώργος Πρίντεζης στο τηλεοπτικό κάδρο, να τον ρωτώ για το αν αισθάνεται κουρασμένος από τον χρόνο, την καταπόνηση και την ευθύνη: ¨Εγώ δίνω πάντα το 100%, για αυτό και είμαι

ήσυχος μετά από κάθε παιχνίδι. Ακόμα και όταν τα τουβλάρω και χάνω λέι-απ. Δίνω το 100%, ακόμα και όταν το 100% δεν είναι αρκετό''.

Flash back στο βράδυ της Τετάρτης. Αυτό που έδενε μαζί όλο τον ερυθρόλευκο οργανισμό ήταν ο θυμός. Η αίσθηση του πληγωμένου αθλητικού εγωισμού, πρώτα για την εικόνα στο παρκέ και ύστερα για την απ´ έξω κριτική. Ένα κλέψιμο και ένα λέι-απ στα μούτρα του Γκούντουριτς πάτησε το κουμπί του Ρόμπερτς , η τεχνική ποινή και τα άστοχα τρίποντα στριφογύριζαν στο μυαλό του Τόμπσον. Παπανικολάου και Πρίντεζης δεν θα έφευγαν από το γήπεδο αν δεν εξιλεώνονταν για τις κουτουράδες του τελευταίου λεπτού. Κίνητρο και αυτοπεποίθηση: το καύσιμο του πρωταθλητισμού.

Προφανώς ο Ολυμπιακός δεν έλυσε μονομιάς όλα τα θέματα του. Επιτέθηκε πιο γρήγορα, είδε νεοφερμένους να ξυπνούν, αγόρασε ηρεμία και ρέφαρε την ήττα από τον ¨αιώνιο¨, αλλά ως εκεί. Οι φιναλίστ της περσινής Ευρωλίγκας περιμένουν την επιστροφή Σπανούλη για να επαναπροσδιορίσουν τη χημεία τους, πράγμα όχι τοσο εύκολο όσο νομίζει κανείς, ακόμα και αν αυτός που επιστρέφει είναι ο φυσικός ηγέτης. Ο Μάντζαρης χρειάζεται χρόνο για να ξεκουράσει το πόδι του και να σταματήσει να παίζει με ενέσεις, όχι για να πάψει να «εκτίθεται» στα μάτια των κανίβαλων των social media, αλλά για να γίνει πραγματικά χρήσιμος. Ο Παπαπέτρου συνεχίζει να αναζητά λεπτά για να βρει ρυθμό, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα τα βρει από τη στιγμή που αποκτήθηκε ο Τόμπσον, που ακόμη να βρει το χέρι του. Ο Αγραβάνης αναζητά αυτό που αναζητούσαν πάντα από αυτόν: σταθερότητα.

Enter κάρτα με τα αποτελέσματα του Νοεμβρίου. Η Μπαρσελόνα χάνει από Ζάλγκιρις και Εφές εντός, διαλύει τον Ολυμπιακό, αλλά γίνεται βασική πρωταγωνίστρια στο ¨μια βραδιά στη Νυρεμβέργη¨, τραγούδι που εφεξής θα τραγουδούν οι φίλαθλοι της Μπάμπεργκ κάθε φορά που θα θυμούνται την ανατροπή από το -26 και το πανηγύρι μετά. Η Ρεάλ δεν μπορεί να αντιδράσει στον ορυμαγδό τραυματισμών και χάνει τρία σερί ματς. Η Χίμκι την κερδίζει στη Μαδρίτη αλλά κονιορτοποιείται στο Ο.Α.Κ.Α. Ο Παναθηναϊκος γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια της ΤΣΣΚΑ και χάνει δικό του ματς στη Βιτόρια, αλλά εκπορθεί το Σ.Ε.Φ και κάνει τον Σβεντ να μοιάζει παικτάκι της σειράς. Η Μπασκόνια που σκεφτόταν να μετακομίσει στο Eurocup ρίχνει κατοστάρα στη Ρεάλ, μαζί και την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της. Η Ζάλγκιρις μοιράζει τριαντάρες και μπάζερ-μπίτερ ΕΚΤΟΣ έδρας, η Αρμάνι κερδίζει στην Βαλένθια με κατοστάρα στη δεύτερη παράταση και η Εφές κερδίζει μόνο εκτός έδρας με οκτώ τρίποντα του Μακόλουμ. Οι Έλληνες είναι πελάτες της Μπάρσα και ο Ομπράντοβιτς θύμα των Ελλήνων.

Ευρωλίγκα, το πρωτάθλημα που μας λείπει. Σε αυτό το πρωτάθλημα, ισχύει αυτό που είπε ο – ως συνήθως – εύστοχος σε πεταχτάρια και ατάκες Πρίντεζης.

«Δίνεις το 100%, ακόμα και αν αυτό, ώρες ώρες, δεν είναι αρκετό».

ΥΓ. Και που είστε, οι «απολίτιστοι» Τούρκοι χειροκρότησαν τον νικητή χθες βράδυ. Και έβγαζαν και φωτογραφίες.