των ξένων παικτών

14:00 21/9/2022 - Πηγή: Novasports

Στις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του 2000, κυριαρχούσε η ακατάρριπτη και κυρίαρχη πεποίθηση ότι το ισχυρό σε βάθος και ποιότητα γηγενών παικτών, κυρίως, δημιουργεί και τις κατάλληλες προϋποθέσεις και προδιαγραφές δυνατής Εθνικής ομάδας. Ειδικά, εξαιτίας, του μεγάλου χρόνου συμμετοχής των γηγενών παικτών που σταδιακά μειώθηκε από την συνεχή αύξηση των ξένων συναδέλφων τους. Και όσο «άνοιγε» το δικαίωμα επιλογής ξένων παικτών, φτάνοντας στους 6 και μειωνόταν οι θέσεις εργασίας των γηγενών παικτών, αυξανόταν και το ποσοστό των αλλοδαπών παικτών αμφιβόλου ποιότητας, γιατί ισχύει το “ότι

πληρώνεις, αυτό αγοράζεις με την ανάλογη αξία”.

Και έτσι, στο ελληνικό πρωτάθλημα αναζητούνται από τα προπονητικά επιτελεία, ξένοι παίκτες-“λαχεία” ή “λαυράκια” που θα αντιμετωπίσου την ομάδα της Basket League, ως…αναβατήρα ανέλιξης για τη επόμενη ομάδα της καριέρας του. Αν αξίζουν, φυσικά για υψηλότερα επίπεδα ομάδας…

Υπάρχει, όμως, συσχετισμός του πρωταθλήματος των 144 ξένων παικτών με την δυνατότητα επιλογών των Ελλήνων παικτών στην Εθνική ομάδα, επειδή στις ομάδες τους, δεν έχουν πρωτεύοντα ρόλο; Αποτελεί «μύθο» και…άλλοθι, ότι οι έξι ξένοι παίκτες στην Basket League και μαζί με τους πιθανούς αντικαταστάτες τους που μπορεί να φτάσουν τους 144 στο σύνολο των 12 ομάδων, προκαλούν «ρωγμές» στον «καθρέφτη» του αθλήματος που είναι, πάντα, η Εθνική ομάδα;

Τελικά, οι πολλοί ξένοι παίκτες αφήνουν στον πάγκο τους Έλληνες παίκτες και ιδιαίτερα τους μικρότερους σε ηλικία που έχουν ξεφύγει από τον χαρακτηρισμό του ταλαντούχου και «διψούν» για χρόνο συμμετοχής; Βοηθάνε στον ανταγωνισμό για μια θέση στην πεντάδα, στην οποία κυριαρχούν στις 3 ή και στις τέσσερις θέσεις, οι ξένοι;

Η Εθνική Ισπανίας κατέκτησε το πρόσφατο ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ, έχοντας στην σύνθεση της, έναν «καθαρά» Αμερικάνο που είχε την θέση του νατουραλιζέ (Μπράουν). Τρείς παίκτες με μικρή θητεία στο ΝΒΑ (αδέλφια Ερναγκόμεθ και Γκαρούμπα). Δυο παίκτες μόνο από την Ρεάλ, έναν από το ιαπωνικό πρωτάθλημα, κανέναν από την Μπαρτσελόνα και οι άλλοι έξι παίκτες αγωνίζονται σε Βαλένθια, Ουνικάχα Μάλαγα και Μπανταλόνα.

Οι Ισπανοί παίκτες στο πρωτάθλημα της Liga ACB έχουν 22,47% ποσοστό χρόνου συμμετοχής. Οι αριθμοί δείχνουν ότι οι περιορισμοί στους ξένους είναι πολύ χαλαροί και μόνο 84 από τους 302 της Liga ΑCB ήταν Ισπανοί. Συνεπώς, το ισπανικό επαγγελματικό πρωτάθλημα δεν αναδεικνύει τους γηγενείς παίκτες και δεν τους δίνει σημαντικές ευκαιρίες για να φτάσουν να διεκδικήσουν θέση στην Εθνική ομάδα. Ακόμα και στους παίκτες ηλικίας 21 έως 18 ετών, ο χρόνος συμμετοχής τους στο καλύτερο, μακράν του δεύτερου πρωταθλήματος στην Ευρώπη, είχαν συνολικά ποσοστό χρόνου συμμετοχής στους αγώνες, οριακά στο 5%.

Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τα δεδομένα του ισπανικού πρωταθλήματος, είναι ότι επαγγελματικό μπάσκετ δεν προάγει την αναπτυξιακή διαδικασία για την ανάδειξη των ταλαντούχων παικτών στην Ιβηρική χερσόνησο. Και όμως, οι μικρότερες ηλικιακά Εθνικές ομάδες του ισπανικού μπάσκετ, «σάρωσαν» στα ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ Νέων, Εφήβων και Παίδων, με δυο χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο, αντίστοιχα!!

Ανεξήγητο; «Θαύμα»; Όχι. Το «κλειδί» είναι το διπλό δελτίο. Η δυνατότητα ενός παιδιού δηλαδή να παίξει και σε άλλη ομάδα, χαμηλότερου επιπέδου, για να μην είναι «θεατής» από τον πάγκο. Ως το 21ο έτος της ηλικίας τους, οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να παίζουν σε άλλο σύλλογο, που βρίσκεται σε χαμηλότερη κατηγορία από την υψηλότερη που συμμετέχει η ομάδα τους.

Με αυτή την δυνατότητα διπλής, παράλληλης επιλογής, μπορούν οι ταλαντούχοι παίκτες να αποκτούν εμπειρίες ακόμα και από τον ανταγωνισμό στις προπονήσεις με τους εμπειρότερους συμπατριώτες τους και τους Αμερικάνους και να έχουν πολύ μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στις ομάδες χαμηλότερης κατηγορίας. Μεγάλη δυνατότητα αξιοποίησης αυτών των νεαρών παικτών και «καλλιέργειας» τους, δίνουν και οι ομάδες Β’ που διαθέτουν όλες οι ομάδες των δύο πρώτων κατηγοριών (ΑCB και LEB Oro) είτε να κάνει συμφωνία η ομάδα του με άλλον σύλλογο χαμηλότερης κατηγορίας που λειτουργεί ως «φυτώριο».

Με το διπλό δελτίο εξασφαλίζεται ότι τα παιδιά των εξελίξιμων ηλικιών θα συμμετέχουν σ’ ένα, τουλάχιστον, ανταγωνιστικό παιχνίδι κάθε εβδομάδα, εκτός του αγώνα με το εφηβικό τμήμα της ομάδας τους.

Οι Ισπανοί διαθέτουν το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ της ηπείρου μας και το καλύτερο αναπτυξιακό πρόγραμμα που εφαρμόζουν από το 2009. Υπάρχει μπασκετική «στρατηγική» και στις ακαδημίες τους για το στυλ παιχνιδιού που παίζουν οι ομάδες παίδων και εφήβων.

Στην Ελλάδα, αρχίσαμε, μόλις…χθες, με την αναδιοργάνωση του αναπτυξιακού προγράμματος, τα τουρνουά “Rising Stars” και το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Χρειάζεται, αυτονόητα, υπομονή, επιμονή και ορίζοντας…τριετίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords