Το ελάφι ως δούρειος ίππος

15:15 15/11/2018 - Πηγή: Novasports

Το “Il conformista”, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι το 1970 και βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Αλμπέρτο Μοραβια από το 1951, εξιστορεί τον Μαρσέλο, έναν αδύναμο Ιταλό που γίνεται όργανο των φασιστών με αποστολή να δολοφονήσει τον πρώην καθηγητή του ο οποίος είναι πολιτικός πρόσφυγας στο Παρίσι.

Η ταινία ξεκινά με τον Μαρσέλο να λέει μια ιστορία, ολοκληρώνοντας τις τελευταίες ετοιμασίες του σχεδίου του:
«Δέκα χρόνια πριν, ο πατέρας μου ήταν στο Μόναχο. Συχνά μετά το θέατρο μου έλεγε

ότι πήγαινε με τους φίλους του σε μια μπυραρία. Βρήκαν εκεί έναν ανισόρροπο άνθρωπο τον οποίο πέρασαν για τρελό. Μίλαγε για πολιτική και είχε γίνει θέαμα, όλοι τον κέρναγαν μπύρες και τον ενθάρρυναν να μιλά για να διασκεδάζουν. Ανέβαινε πάνω στο τραπέζι και έβγαζε πύρινους λόγους. Ήταν ο Χίτλερ».

Η απόσταση μεταξύ Μιλγουόκι και Αθήνας είναι 8.677 χιλιόμετρα. Επειδή η αδελφική αγάπη δεν γνωρίζει αποστάσεις και επιπλέον η σύγχρονη τεχνολογία έχει φροντίσει να τις εκμηδενίσει, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγραψε το παρακάτω σχετικά με την ρατσιστική επίθεση που υπέστη ο αδερφός του Θανάσης από τον Τάκη Τσουκαλά:

pic.twitter.com/VpCKV44X0Z

— Giannis Antetokounmpo (@Giannis_An34) 15 Νοεμβρίου 2018
Προφανώς σε κάποιους δεν αρέσει που ο Γιάννης, ο Θανάσης είναι Ελληνονιγηριανοί, ακόμα και αν μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την πατρίδα τους. Αλλά αυτό το ξέραμε.

Η απόσταση μεταξύ Ελσίνκι και Αθήνας είναι 2.467 χιλιόμετρα. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τον Παναγιώτη Δημητρά, από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και το Πρόγραμμα Παρατηρητήριο να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά προς το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη κατά του Τάκη Τσουκαλά.

Από την πλευρά της, η γενική γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Μαρία Γιαννακάκη ζήτησε την παρέμβαση του ΕΣΡ και της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Προς το παρόν, νηνεμία.

Από πλευράς υφυπουργού Αθλητισμού δεν κουνήθηκε φύλλο. Το ίδιο ισχύει για την Ε.Ο.Κ και τον ΕΣΑΚΕ, που σφυρίζουν αδιάφορα. Που να μπλέκουμε τώρα.

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου ήταν πολύ απασχολημένος γιατί ξεκίνησε να μοιράζει τις νέες ταυτότητες.

Στην ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμοιβομένων Καλαθοσφαιριστών μπορεί να βρει κανείς δηλώσεις των Αντώνη Μάντζαρη και Βαγγέλη Μαργαρίτη σχετικά με τους αγώνες του Ψυχικού και του ΠΑΟΚ αντίστοιχα. Μιλάμε για ψυχική οδύνη για τον συνάδελφο μπασκετμπολίστα, όχι αστεία.

Όλοι εμείς, οι έχοντες πένα και πληκτρολόγιο, επιλέξαμε να σιωπήσουμε, αναπαράγοντας τις καταγγελίες μυστήριων τύπων από το Ελσίνκι και αλλοπαρμένων κυριών που νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως εκεί. Που να μπλέκουμε τώρα. Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Έχουμε σοβαρότερα προβλήματα για να ασχοληθούμε από τον ρατσισμό. Ούτως ή άλλως, αυτός ο Τσουκαλάς είναι περισσότερο γραφικός παρά επικίνδυνος.

Οι εξαιρέσεις, όπως το to the point κείμενο του Νίκου Σταματίνη στο oneman, επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αδράνειας, δηλαδή της συνενοχής.

Τι θέλει λοιπόν ο Γιάννης και ξεσπά; Εδώ δεν μεγάλωσε και αυτός; Δεν ξέρει πως στην Ελλάδα οι αθλητές πληρώνονται για να ακούν για τη μάνα τους, τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους, να τους εύχονται καρκίνο, να τους κουνάνε μπανάνες, να ακούν πιθηκίσιες μιμήσεις, να τους βρίζουν σκαιά στα social media; Πως από τη στιγμή που ρατσιστικές συμπεριφορές στην βιτρίνα του ελληνικού αθλητισμού περνούν περίπου απαρατήρητες, στις ντουλάπες των χαμηλότερων πατωμάτων είναι κρυμμένα τέρατα;

Τι θέλει τώρα ο Γιάννης και μας ξεμπροστιάζει, όλους εμάς που έχουμε συνηθίσει τη θέα της χυδαιότητας, αυτήν που έχουμε αφήσει να παρεισφρήσει κάτω από το δέρμα μας, παρατημένοι επί της ουσίας από την ελπίδα ενός διαφορετικού αθλητισμού; Ελάφι έχει στη φανέλα του, όχι Δούρειο Ίππο, να τρυπώσει στη συνείδηση μας, να ερεθίσει το κέντρο των συναισθημάτων μας, να αφυπνίσει την ευαισθησία στα πιο βασικά από τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στις Η.Π.Α, εκεί που ζει και εργάζεται ο Γιάννης, είναι η χώρα στην οποία σχεδόν ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει ένα σιδερικό και να σκορπίσει τον τρόμο και τον θάνατο. Είναι όμως και η χώρα στην οποία οι παίκτες των Μπακς, των Κλίπερς, των Λέικερς και των Χόουκς φορούν στην προθέρμανση μαύρα t-shirts στα οποία αναγράφεται η λέξη enough: αρκετά, τιμώντας την μνήμη των θυμάτων του Thousand Oaks και προσπαθώντας να φέρουν το θέμα στη σκέψη των θεατών τους. Με τον κομισάριο του ΝΒΑ να τους στηρίζει: «Το λέω πάντα: δεν είναι απλά παίκτες, είναι πολίτες», είπε ο Άνταμ Σίλβερ.

«Έχω χάσει τον ύπνο μου τελευταία από το αρνητικό – ρατσιστικό περιστατικό», γράφει ο Γιάννης.

Εμείς πάλι, κοιμόμαστε μακαρίως, βλέποντας Τσουκαλά και πίνοντας μπύρες.