Ζεράρ Ζανβιόν: Ο «Κέρβερος»

20:04 19/11/2022 - Πηγή: Novasports

Ο Ζεράρ Ζανβιόν υπήρξε ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της Γαλλίας, βασικό στέλεχος της Εθνικής και της μεγάλης Σεντ Ετιέν, με το παρατσούκλι, ο «Κέρβερος».
Ο Γάλλος ακραίος αμυντικός ή και αμυντικός μέσος Ζεράρ Ζανβιόν (Gérard Janvion), γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου του 1953, στο Φορτ-ντε-Φρανς στη Μαρτινίκα. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στη γενέτειρά του, υπήρξε ένας εξαιρετικός full μπακ, ιδιαίτερα ταχύς και πολυσύνθετος

ποδοσφαιριστής. Υπήρξε βασικό μέλος της μεγάλης Σεντ Ετιέν, στη δεκαετία του 1970, όπου αγωνίστηκε μαζί με τον Μισέλ Πλατινί (Michel Platini), κατακτώντας 4 τίτλους της γαλλικής Ligue 1 και 3 γαλλικά Κύπελλα. Επαγγελματικά συνέχισε για μια διετία (1983-1985) στη Παρί Σεν Ζερμέν πριν από τη απόσυρσή του με την Μπεζιέ το 1987. Από το 1975 έως το 1982, κέρδισε 40 διεθνείς συμμετοχές για τη Γαλλία και συμμετείχε σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα (1978 και 1982). Είχε το παρατσούκλι «Cerberus» (Ο Κέρβερος).
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, το 1970 στην ιδιαίτερη πατρίδα του για την CS Case-Pilote, στην οποία αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός. Πριν από το 1972, στα 18 του χρόνια, εντάχθηκε στη Σεντ Ετιέν και τη περίοδο 1973/74, κατέκτησε το double, παίζοντας στο ένα τέταρτο των αγώνων στη Ligue 1, αγωνιζόμενος στην επιθετική γραμμή της ομάδας στον νικηφόρο τελικό του Κυπέλλου. Επανέλαβε το κατόρθωμα του double, υπό τις οδηγίες του νεαρού προπονητή Ρομπέρ Ερμπέν (Robert Herbin), όντας πλέον βασικός, μερικές φορές ως αμυντικός μέσος και κυρίως στο δεξί άκρο της άμυνας. Το 1976 κέρδισε με τους «πράσινους» τον 3ο του τίτλο στο πρωτάθλημα και το 1977 για 3η φορά το Κύπελλο Γαλλίας, με αντίπαλο τη Ρέιμς, αυτή τη φορά χρησιμοποιούμενος ως μέσος.
Έκανε ντεμπούτο στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, στον 2ο αγώνα της φάσης των 16 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1974/75, στις 6 Νοεμβρίου του 1974, στην επιβλητική νίκη των γηπεδούχων με 5-1 επί της Χάιντουκ του Σπλιτ. Το πρώτο του ευρωπαϊκό γκολ για τους «Στεφανουά», το σημείωσε στους προημιτελικούς της ίδιας διοργάνωσης, στη νίκη με 2-0, εντός έδρας επί της Ρουχ του Χορζόφ.
Εκτός από το βασικό του προσόν, τη ταχύτητα, ήταν αυτή η ευελιξία του που τον έκανε έναν σημαντικό παίκτη σε μια ομάδα με συμπαίκτες ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Ερβέ Ρεβελί (Hervé Revelli), ο Κριστιάν Λοπέζ (Christian Lopez), ο Ζακ Σαντινί (Jacques Santini), ο Ντομινίκ Μπατνέ (Dominique Bathenay) και ο Ντομινίκ Ροστό (Dominique Rocheteau) σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με επιστέγασμα στην αλησμόνητη πορεία της περιόδου 1975/76, μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου ηττήθηκε 0-1 από τη Μπάγερν Μονάχου, στις 12 Μαΐου του 1976, στο Χάμπντεν Παρκ της Γλασκόβης.
Το 1981 ήταν και πάλι πρωταθλητής Γαλλίας με τη Σεντ Ετιέν, ενώ το 1981 και το 1982, έπαιξε σε άλλους 2 τελικούς του γαλλικού κυπέλλου, στους οποίους ηττήθηκε, αυτή τη φορά με συμπαίκτες, μεταξύ άλλων τον Μισέλ Πλατινί, τον Πατρίκ Μπατιστόν (Patrick Battiston) και τον Ολλανδό Τζόνι Ρεπ (Nicolas „Johnny“ Rep). Στη συνέχεια, μεταγράφηκε το 1983 στην Παρί Σεν Ζερμέν, στην οποία παρέμεινε για μια διετία και τελείωσε τη καριέρα του, τη σεζόν 1986/87, στη Β’ Κατηγορία, ύστερα από μια διετία, αγωνιζόμενος για τη AS Μπεζιέ, σε ηλικία 34 ετών.
Αγωνίστηκε συνολικά σε 343 παιχνίδια στη γαλλική Ligue 1, τα 301 για τη Σεντ Ετιέν, τα 42 για τη Παρί και σημείωσε 8 γκολ, όλα για τη Σεντ Ετιέν. Παράλληλα, συμμετείχε σε 43 παιχνίδια με 2 γκολ για την Σεντ Ετιέν και 5 παιχνίδια για τη Παρί, στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις.
Έκανε 40 διεθνείς συμμετοχές με τη γαλλική εθνική ομάδα, με το ντεμπούτο του να γίνεται στη Λειψία, στις 12 Οκτωβρίου του 1975, εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1976, όπου οι «τρικολόρ» ηττήθηκαν με 1-2. Ήταν βασικό μέλος της γαλλικής ομάδας, υπό τον Μισέλ Ινταλγκό (Michel Hidalgo), αγωνιζόμενος κυρίως ως full μπακ, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, παίζοντας σε 2 αγώνες, στην ήττα 1-2 από την Ιταλία και στη νίκη 3-1 επί της Ουγγαρίας,
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, έπαιξε στις 6 από τις 7 συναντήσεις, στους ομίλους στη νίκη επί του Κουβέιτ με 4-1 και στην ισοπαλία 1-1 με τη Τσεχοσλοβακία και στη δεύτερη φάση, στη νίκη επί της Αυστρίας με 1-0 και της Βόρειας Ιρλανδίας με 4-1, στον δραματικό ημιτελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, τη περίφημη «Νύχτα της Σεβίλης», στην ήττα με 3-4 στα πέναλτι (3-3 ο κανονικός αγώνας) και στον αγώνα για τη 3η θέση, στην ήττα με 2-3 από την Πολωνία. Η τελευταία διεθνής εμφάνισή του, έγινε στις 6 Οκτωβρίου του 1982, στην ήττα 0-1 από την Ουγγαρία.
Όταν τελείωσε την ενεργό επαγγελματική ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία, συνέχισε να παίζει για μερικά ακόμη χρόνια σε ερασιτεχνικούς συλλόγους, πριν ξεκινήσει καριέρα προπονητή, καθοδηγώντας τη Saint-Suzanne, μια ομάδα στο νησί Ρεουνιόν, υπερπόντια γαλλική κτήση στον Ινδικό Ωκεανό, δίπλα στη Μαδαγασκάρη. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Μαρτινίκα, όπου ζει μέχρι και σήμερα, αναλαμβάνοντας την Assaut de Saint-Pierre και αργότερα υπεύθυνος σε μια σχολή ποδοσφαίρου. Το 2002, ήταν βοηθός προπονητή της εθνικής ομάδας της Μαρτινίκα.
ΠΗΓΗ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, Wikipedia