Ζην επικινδύνως

12:08 13/11/2024 - Πηγή: Novasports

Σκορ 84-82, τελευταίο λεπτό. Άλλο ένα πλάνο του Όντεντ Κάτας μεταφέρεται ανέγγιχτο από το πινακάκι στο παρκέ και ο Ρόκας Γιοκουμπάιτις βλέπει τον κοντινότερο αντίπαλο στα δύο μέτρα απόσταση. Αστοχεί, η Μακάμπι δεν παίρνει ποτέ το προβάδισμα και ο Παναθηναϊκός δεν κοιτά ξανά πίσω ως το τελικό 93-87.

Αυτός είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας πολύ επικίνδυνος τρόπος να ζει κανείς στην Ευρωλίγκα. Πέντε μέρες πριν ο Εβάν Φουρνιέ έμεινε δύο φορές ελεύθερος στο τελευταίο τρίλεπτο και φυσικά έγραψε

ισάριθμες. Το ότι ο Λιθουανός βρήκε σίδερο δεν αλλάζει τη μεγάλη εικόνα και ειδικά αυτή του πρώτου μέρους.

Αν ο Ολυμπιακός είχε ως στιβαρή δικαιολογία το πνευματικό/ψυχολογικό άδειασμα μετά τα τρία απανωτά ντέρμπι με Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, οι πράσινοι δεν έχουν τέτοιες δικαιολογίες. Στη θεωρία προβλεπόταν αντίδραση, επιθετικότητα και ένταση από το πρώτο λεπτό, όμως αντ΄ αυτού το κοινό παρακολούθησε παίκτες με πόδια κολλημένα στην άμμο. Τα ισραηλινά πικ εν ρολ δεν αναχαιτίζονταν ποτέ, λες και η Μακάμπι μιλούσε μια μπασκετική διάλεκτο ακατάληπτη από την πράσινη άμυνα. Οι προσπεράσεις ήταν εκνευριστικά πολλές: «με μια ντρίμπλα μας αφήνουν πίσω», είπε ο Αταμάν, “too many blow by’s”, ανέφερε ο Ναν.

Το καλό τρίτο δεκάλεπτο έφερε το τριφύλλι σε απόσταση τριπόντου, όμως πριν περάσουν τρία λεπτά στο τέταρτο η διαφορά ήταν ξανά στους 11. Το τέταρτο φάουλ του Γουένιεν Γκέμπριελ άνοιξε το δρόμο στον Λεσόρ να κυριαρχήσει πια ολοκληρωτικά στην επίθεση, ο Ναν το πήρε προσωπικά. Τον αμυντικό δρόμο άνοιξε ο Αταμάν, που κατάλαβε ότι το ματς δεν θα γύριζε ποτέ με χωρίς τρεις αμυντικογενείς στο παρκέ: πρώτα Καλαϊτζάκης/Όσμαν/Χουάντσο, μετά ο Γκραντ αντί του Κρητικού, η φιλοσοφία ήταν ίδια. Η λειψή από εναλλακτικές λύσεις Μακάμπι έσκασε από την κούραση όταν συσσωρεύτηκαν οι επαφές και οι πράσινοι ανέπνευσαν στο ανοιχτό γήπεδο το οξυγόνο που επέτρεψε την αυτοπεποίθηση των εύστοχων τριπόντων.

Κάπως έτσι επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φόρα πως ο Γκραντ είναι το απαραίτητο κομμάτι σε μια σύνθεση γκαρντ που έχει το περισσότερο επιθετικό ταλέντο στην Ευρωλίγκα, είναι ταυτόχρονα όμως ασθενική στο κομμάτι της οπισθοφυλακής, τουλάχιστον μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Το πρόβλημα πολλαπλασιάστηκε στο πρώτο ημίχρονο όσο στο «5» βρισκόταν ο Γιούρτσεβεν, ο οποίος δέχτηκε με τόκο ό,τι σκόραρε στο μπροστά κομμάτι. Κάπως έτσι ο Λεσόρ επέστρεψε στα 30+ λεπτά αφού ο Μήτογλου έχει τα καλά υποχωρήσει στο rotation και χρειάστηκε το συναρπαστικό σχήμα με τους Χουάντσο και Όσμαν για να γεμίσει το γήπεδο μακριά χέρια.

Κάπου εδώ, μια καλή κουβέντα για τον Οντέντ Κάτας. Ο Ισραηλινός τζέντλεμαν κατέθεσε διαπιστευτήρια με τη δουλειά του τα δύο προηγούμενα χρόνια, βελτιώνοντας σταθερά τη Μακάμπι από μια ομάδα που έπαιζε μόνο με το ένστικτο σε ένα γκρουπ που ήταν σε θέση να βάλει πολλά και διαφορετικά προβλήματα στον αντίπαλο, σπάζοντας το στερεότυπο που την ήθελε αποτελεσματική μόνο στο ανοιχτό γήπεδο. Έχοντας χάσει τους τέσσερις παίκτες του κορμού της και χωρίς τους πολύτιμους Ντιμπαρτολομέο/Ριβέρο, ο Κάτας εμφάνισε χθες μια ομάδα που έπαιξε με χειρουργική ακρίβεια στο σετ παιχνίδι, πράγμα σχεδόν παράλογο με βάση τόσο τα πολλά νέα πρόσωπα, όσο και την έλλειψη εμπειρίας αυτών στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ενδεικτικά, οι μισοί της χθεσινης 12άδας είναι πρωτοεμφανιζόμενοι!

Για τον Παναθηναϊκό ξεκινάει σταδιακή ανηφόρα: Μπολόνια και Ζάλγκιρις έξω, Μονακό και Μπαρτσελόνα μέσα. Οι αισιόδοξοι θα τραγουδήσουν παιάνες για την αντίδραση και την επιθετική ποιότητα που έφερε τη νίκη, όμως οι κυνικοί θα σταθούν στην copy-paste εμφάνιση μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Το αν αυτή φανερώνει κάποιο θέμα νοοτροπίας μένει να φανεί, είναι όμως δεδομένο πως το να ξοδεύει κανείς ένα ημίχρονο (και βάλε) μέχρι να αποφασίσει να στείλει τη βελόνα κοντά στο κόκκινο είναι ένας αρκετά επιπόλαιος τρόπος να αγωνίζεται, ειδικά για μια ομάδα που στοχεύει να διατηρήσει τα σκήπτρα της. Συνέβη με τον Αστέρα, με τον Ολυμπιακό, με τη Μακάμπι: τα ματς παραείναι πολλά για να περάσουν απαρατήρητα.