Από τι ήθελαν να προστατευτούν οι στρατιώτες και έφτιαξαν το τόνικ γιατί δεν άντεχαν την κικίνη που ήταν πικρή;

09:34 13/3/2025 - Πηγή: Sportime

Είναι ένα από τα πιο διάσημα αναψυκτικά στον κόσμο. Ένα διάφανο, ελαφρώς πικρό ποτό που συνδυάζεται τέλεια με τζιν ή απολαμβάνεται σκέτο με πάγο και μια φέτα λεμόνι. Αλλά το τόνικ δεν ξεκίνησε ως μια δροσιστική επιλογή για κοκτέιλ. Ήταν, στην πραγματικότητα, φάρμακο. Και οι πρώτοι που το έπιναν τακτικά δεν ήταν αριστοκράτες που έκαναν brunch, αλλά Βρετανοί στρατιώτες στις πιο σκληρές και αφιλόξενες περιοχές του κόσμου.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Βρετανική Αυτοκρατορία είχε επεκταθεί βαθιά στην Ινδία, την Αφρική και τη Νοτιοανατολική

Ασία. Τα βρετανικά στρατεύματα που στάθμευαν στις αποικίες αντιμετώπιζαν έναν εχθρό πολύ πιο ύπουλο από τις τοπικές αντιστάσεις: την ελονοσία. Η ασθένεια, που μεταδιδόταν από τα κουνούπια, μπορούσε να αποδεκατίσει μια στρατιωτική μονάδα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και το μοναδικό γνωστό φάρμακο εκείνη την εποχή ήταν η κινίνη, μια ουσία που εξαγόταν από το φλοιό του δέντρου cinchona στη Νότια Αμερική.

Η κινίνη ήταν αποτελεσματική, αλλά είχε ένα τεράστιο πρόβλημα: ήταν τρομερά πικρή. Οι στρατιώτες που έπρεπε να την καταναλώνουν τακτικά δυσκολεύονταν να αντέξουν τη γεύση. Έτσι, κάποιος – πιθανότατα κάποιος απελπισμένος αξιωματούχος – είχε την ιδέα να την αναμείξει με σόδα και ζάχαρη για να γίνει πιο ανεκτή. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο τόνικ, όχι ως απόλαυση, αλλά ως καθημερινή προφύλαξη ενάντια σε μια θανατηφόρα ασθένεια.

Το ποτό έγινε γρήγορα βασικό στη διατροφή των Βρετανών στρατιωτών στις αποικίες. Ωστόσο, ακόμα και με τη ζάχαρη, η γεύση της κινίνης παρέμενε αρκετά έντονη. Για να την κάνουν πιο ευχάριστη, οι στρατιώτες άρχισαν να προσθέτουν λίγο τζιν – ένα ποτό ήδη δημοφιλές στην Αγγλία. Έτσι γεννήθηκε το κλασικό “Gin & Tonic”, ένα ποτό που ξεκίνησε ως στρατιωτική αναγκαιότητα και κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο διάσημα κοκτέιλ του κόσμου.

Η πρώτη εμπορική παραγωγή τόνικ έγινε το 1858, όταν οι εταιρείες άρχισαν να εμφιαλώνουν το νέο αυτό “φάρμακο” σε μικρές γυάλινες φιάλες. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το τόνικ δεν ήταν πλέον απλώς φαρμακευτικό – είχε γίνει αγαπημένο ποτό στις λέσχες των Βρετανών αξιωματούχων, στις αποικίες και αργότερα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.