Δεν μπορείς να τσουβαλιάσεις την κουλτούρα της Κρήτης για ένα φονικό

20:09 7/5/2020 - Πηγή: Sportime

Οι ιστορίες, αναρίθμητες. Άλλες ισχύουν, άλλες έχουν απλώς βάση, άλλες έχουν ξεπεράσει τα όρια θρύλου που συντηρείται. Από γενιά σε γενιά μια ιδιότυπη έννοια αυτοδιοίκητου σε συγκεκριμένες, ονομαστές στην επικράτεια, περιοχές της Κρήτης. Μια εξ αυτών, ακολουθεί, χωρίς φυσικά καμία αναφορά σε πραγματικούς τόπους και ονόματα.

Πριν χρόνια λοιπόν, ένας νέος στο πόστο του αστυνομικός διευθυντής σε μεγάλη πόλη του νησιού, θέλει να… συστηθεί στην τοπική κοινωνία και διατάζει έρευνα σε ορεινή περιοχή του νόμου που διοικεί.

Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα μάλιστα, φέρνει στην Κρήτη, ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό, επιπλέον αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων από την Αθήνα.

Φυσικά τις ενέργειες άπαντες της γνώριζαν στην υπό έρευνα περιοχή. Περιμέναν μάλιστα και τους αστυνομικούς στη δημοσιά. Ευγενικά, αλλά κατανοητά, τους σταματάνε και όπως επιτάσσει η τοπική φιλοξενία τους φιλεύουν στο καφενείο του χωριού. Το κλίμα εξαιρετικό. Η ώρα περνάει και η έρευνα δεν γίνεται. Οι επικεφαλής της το ζητάνε και οι ντόπιοι, παρότι έχει σουρουπώσει συμφωνούν να τους οδηγήσουν στα χωράφια και όπου ήθελαν να ρίξουν μια ματιά. Για την ώρα που είχε πάει, δεν έπαιρνε περισσότερο.

Φτάνοντας λοιπόν σε μια μεγάλη στάνη, οι αστυνομικοί μπαίνουν μέσα για να την ερευνήσουν. Και τους κλειδώνουν μέσα! «Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, θέστε τώρα (σ.σ. κοιμηθείτε) και θα έρθουμε αύριο να σας ανοίξουμε», τους… καθησυχάζουν οι ντόπιοι. Και έτσι και έγινε. Μετά τη… φιλοξενία, το επόμενο πρωί τους απελευθερώνουν και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής.

Ούτε λόγος φυσικά για περαιτέρω έρευνα, ούτε λόγος για διάθεση νέας «επίδειξης» από τον νέο αστυνομικό διευθυντή, ο οποίος πήρε το μήνυμα και δεν ασχολήθηκε, ούτε και ενόχλησε ποτέ την εν λόγω περιοχή. Χωρίς να ανοίξει μύτη. Χωρίς να χρειαστεί για την ακρίβεια. Με κεράσματα, φιλοξενία, ρακάκια και κούπες, αλλά σαφή και ξεκάθαρη διάθεση από τους ντόπιους.

Θρύλος ή όχι, φουσκωμένη ή όχι η εν λόγω ιστορία – ιστορία δεκαετιών – ενισχύει την παγιωμένη θεώρηση για την Κρήτη. Και των υπολοίπων εκτός νησιού και μέρους των εκεί κατοίκων. Αυτάρεσκα λένε άλλωστε πως η Κρήτη και μόνο φτάνει και περισσεύει για να εξοπλίσει αν χρειαστεί τον ελληνικό στρατό. Κάτι που επίσης έχει βάση. Μια φορά έγινε προσπάθεια να καταγραφούν τα όπλα που βρίσκονται στην κατοχή των Κρητικών. Επισήμως αναφέρθηκαν πενταπλάσια (!) από τον αριθμό των κατοίκων. Τα νόμιμα μόνο.

Ναι, υπάρχει η κουλτούρα της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας στο νησί. Υπάρχει παντού. Στην παράδοση, στο τραγούδι, σε διαχρονικά αριστουργήματα Κρητικών καλλιτεχνών. Άλλες εποχές, σύμφωνοι. Και προφανώς, δεν νομιμοποιεί ούτε και πρέπει να διαιωνίζει μια κατάσταση που τα όπλα γίνονται νόμος ή έστω προέκτασή του.

Προφανής η αφορμή από το διπλό φονικό στα Ανώγεια  της Κρήτης που έχει συνταράξει το πανελλήνιο. Τραγικό, ασυζητητί. Εχουν όμως επιληφθεί οι αρχές και πράττουν όσα πρέπει να πράξει και προβλέπεται να πράξει ένα οργανωμένο κράτος προκειμένου να τιμωρήσει εγκλήματα. Όπου και όπως και αν αυτά γίνονται.

Δεν γίνονται όμως μόνο στην Κρήτη. Ούτε και επειδή ακριβώς υπάρχει αυτός ο προαιώνιος θρύλος, πρέπει να στοχοποιείται ένας ολόκληρος τόπος, που – καλώς ή κακώς – συντηρεί σε σημαντικό βαθμό με τον τουρισμό (και όχι  μόνο) την ελληνική οικονομία.

Οι αφορισμοί, οι ολοκληρωτικές τάσεις και απόψεις, οι γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα επηρεάζουν εξίσου (ίσως και περισσότερο) με ένα φονικό, πόσο μάλλον όταν φτάνουμε σε επίπεδα κοινωνικού στιγματισμού. Και μπορεί να γίνουν πολύ, μα πολύ περισσότερο επικίνδυνοι.

Κράτος εν κράτει σε κράτος δικαίου δεν υπάρχει πουθενά. Δεν χρειάζεται λοιπόν να το δημιουργούμε ή να το φανταζόμαστε…

Το άρθρο Δεν μπορείς να τσουβαλιάσεις την κουλτούρα της Κρήτης για ένα φονικό εμφανίστηκε πρώτο στο sportime.gr.