Εθνική Ελλάδας: Μακριά κι αλάργα από… παραπολιτικά

20:02 29/3/2021 - Πηγή: Sportime

Εθνική Ελλάδας: Επίκαιρο είναι. Ευκαιρία συνεπώς να ξεκαθαριστεί κάτι, μιας και γίνεται κουβέντα τις τελευταίες μέρες.

Για όσους ασχολούνται πολιτικά, παραπολιτικά, επαγγελματικά, βιοποριστικά, παρασκηνιακά, προσκηνιακά, νταραβεριτζίδια, μισθοδοτικά, υπαλληλικά, ετσιθελικά, με την Εθνική Ελλάδας, αυτοί, ναι, δικαιολογούνται να χωρίζονται σε στρατόπεδα.

Δεν ανέχονται, αλλά δικαιολογούνται. Και, για να τα καταλαβαινόμαστε μιας και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας σε αυτόν τον τόπο, τα κίνητρα, οι διαδρομές και η κατάληξη του καθενός με τέτοιους ρόλος,

πορείες και επιλογές, δεν ξεγελάνε. Ειδικά στις μέρες μας.

Ολοι αυτοί όμως, από όπου και αν προέρχονται, όπως και αν ασχολούνται, με όποια δικαιοδοσία και αν έχουν (ή ακόμη χειρότερα νομίζουν πως έχουν), δεν επιτρέπεται να δείχνουν με το δάχτυλο, τσουβαλιάζοντας και βάζοντας στα στρατόπεδά που έχουν φτιάξει όλους τους υπόλοιπους, ανάλογα με το τι θέλουν να πουλήσουν στα αφεντικά, στους αυλικούς και στους χρήσιμους ηλίθιους χειροκροτητές ή οσφυοκάμπτες (διαλέξτε και πάρετε).

Η Eθνική κύριοι, για όλους εμάς, είναι μεράκι. Είναι καψούρα. Είναι παράκρουση. Είναι εμμονή. Δεν είναι λάθος και σωστό. Δεν είναι δικό μας και δικό σας. Δεν είναι χρώματα, παρά μόνο το γαλανόλευκο. Είναι συναίσθημα. Είναι κάτι που ο καθένας το νιώθει οικείο, χωρίς να τον απασχολούν παράγκες, εξυγιάνσεις και όλα αυτά τα γραφικά που το μόνο που προσφέρουν είναι διχόνοια και άλλοθι σε όσους δεν αντέχουν να κοιτάξουν στον καθρέφτη τους.

Το ότι λοιπόν, για παράδειγμα, θα γίνει κριτική στον εκλέκτορα δεν σημαίνει κάτι. Δεν σημαίνει πως όσοι την κάνουν, με όποιον τρόπο και υπερβολή την κάνουν, είναι ανθέλληνες και πανηγυρίζουν ήττες της Εθνικής, περιμένοντας στη γωνία τις κακές τις στιγμές. Από την άλλη, εννοείται πως και ο Ολλανδός – πάντα παραδειγματικά η χρησιμοποίησή του – δεν σημαίνει πως είναι και καφενόβιος.

Ναι, εννοείται πως δεν είναι ο Κρόιφ ή ο Γκουαρντιόλα, εννοείται πως κάνει λάθη (και πολλά), αλλά κάτι καλό φτιάχνει. Και βασικότερος κριτής είναι τα αποδυτήρια. Οι παίκτες, πρώτοι, σε κάθε ομάδα, αντιλαμβάνονται αξία, δυναμική. Αυτοί είναι που έχουν το πρώτο κριτήριο αξιολόγησης. Ποτέ λοιπόν για τον Τζον φαν’τ Σχιπ, ακόμη και όταν διάφορες συμπεριφορές του ξένισαν, ειδικά στην αρχή, δεν κακολόγησαν. Ποτέ δεν τον διέβαλλαν. Ακόμη και όσοι ένιωσαν πως αδικούνται από την κρίση και τις επιλογές του.

Συνεπώς, για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε: η Εθνική είναι, για εμάς τουλάχιστον που δεν πληρωνόμαστε (παντοιοτρόπως…) από αυτήν και τα συν αυτής, είναι ανόθευτη. Το ξέρουμε πως το περιβάλλον της δεν είναι (και δεν ήταν ποτέ), αλλά ο ρομαντισμός (μας), επιτάσσει να μην είναι αυτό το βασικό στην σκέψη για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Προσοχή λοιπόν σε όσους ξεχωρίζουν και διακρίνουν αγνοώντας αυτό ακριβώς: ότι δηλαδή για τους περισσότερους, η Εθνική δεν είναι δουλειά.

Στην καψούρα της θα σιχτιρίσουμε, θα βρίσουμε, θα υπερβάλλουμε, θα πούμε μια κουβέντα παραπάνω. Γιατί έτσι είναι κάθε αγάπη, πόσο μάλλον ποδοσφαιρική. Ουαί και αλίμονο όμως σε όσους χρησιμοποιούν αυτή την αγάπη, αναζητώντας πατήματα, δημιουργώντας ψευτοδιλήμματα, χωρίζοντας, δικαιολογώντας τα συμβόλαια που εκτελούν, τις παρατάξεις που έχουν συμβάλλει στο να δημιουργηθούν.

Μακριά και αλάργα από την Εθνική μας. Καλή, κακή, μέτρια, ανάποδη, αδύναμη να κερδίσει τα Φερόε, μα ικανή να πάρει ισοπαλία στην Ισπανία, πρωταθλήτρια Ευρώπης και εκτός top-50 στην παγκόσμια κατάταξη, με αναθέματα, με απορίες, με επιλογές ανάλογα τα κέφια και την υποκειμενικότητα του καθενός, με κριτική, με σκληρή, ακόμη και άδικη ενίοτε κριτική, μα χωρίς σκοπιμότητα, χωρίς τίποτα που να μολύνει ό,τι η πληρωμένη ρυπαρότητα έχει ποτίσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αφήστε μας στην καψούρα μας, στον πόνο μας και κάντε τη δουλειά σας, μπας και σώσετε κανένα ψηφαλάκι και μεροκάματο. Αυτά είναι τα μόνα που σας νοιάζουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ελλάδα – Γεωργία: Ο γνώριμος Μαρτσίνιακ στον αγώνα της Εθνικής

από το sportime.gr.