Φοιτητές κάνουν με σπαθί ουλή στα πρόσωπά τους, το παράξενο έθιμο

11:10 13/2/2025 - Πηγή: Sportime

Μέσα στις πανεπιστημιακές πόλεις της Γερμανίας, υπάρχει ένα παράξενο και σχεδόν μεσαιωνικό έθιμο που επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η Mensur, μια τελετουργική μονομαχία μεταξύ φοιτητών που δεν έχει νικητή ή ηττημένο, αποτελεί έναν από τους πιο αινιγματικούς και αμφιλεγόμενους φοιτητικούς θεσμούς. Δεν πρόκειται για αγώνα δεξιοτεχνίας ούτε για απλή παράδοση: οι συμμετέχοντες στέκονται ακίνητοι, αποδέχονται τα χτυπήματα του αντιπάλου και στο τέλος, οι ουλές στο πρόσωπό τους λειτουργούν ως παράσημα τιμής.

Η ιστορία της Mensur ξεκινά ήδη από τον 16ο αιώνα, όταν τα

πανεπιστήμια ήταν εστίες όχι μόνο γνώσης, αλλά και έντονης κοινωνικής διαμόρφωσης. Οι φοιτητικές αδελφότητες (Studentenverbindungen) της εποχής λειτουργούσαν ως ελίτ ομάδες που απαιτούσαν από τα μέλη τους να επιδεικνύουν θάρρος, πειθαρχία και αδελφοσύνη. Οι μονομαχίες τότε δεν είχαν αυστηρούς κανόνες, αλλά σταδιακά εξελίχθηκαν σε μια τυποποιημένη διαδικασία, όπου το ζητούμενο δεν ήταν να κερδίσεις, αλλά να σταθείς ακίνητος, αποδεικνύοντας την αυτοκυριαρχία σου.

Αν και η παράδοση έχει μειωθεί δραστικά με την πάροδο των χρόνων, η Mensur εξακολουθεί να υφίσταται στις πιο συντηρητικές φοιτητικές αδελφότητες της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας. Οι συμμετέχοντες φορούν προστατευτικό εξοπλισμό για τον λαιμό, το σώμα και τα μάτια, αλλά το πρόσωπο παραμένει εκτεθειμένο. Οι ουλές που προκύπτουν, γνωστές ως Schmiss, θεωρούνται διαχρονικά σημάδια τιμής και ανδρείας.

Παρόμοιες πρακτικές υπήρξαν και σε άλλες χώρες, αλλά μόνο στη Γερμανία και την Αυστρία η Mensur συνεχίζει να επιβιώνει ως οργανωμένο φοιτητικό έθιμο. Στη Γαλλία και την Αγγλία, η πανεπιστημιακή κουλτούρα πήρε διαφορετική τροπή, αφήνοντας πίσω τις μονομαχίες, ενώ στην Ιταλία και την Ισπανία η ξιφομαχία παρέμεινε κυρίως σε στρατιωτικές σχολές.

Παρά τη φθίνουσα δημοτικότητά της, η Mensur συνεχίζει να γοητεύει και να σοκάρει. Είναι ένας θεσμός που ακροβατεί μεταξύ της ιστορικής κληρονομιάς και της αμφισβήτησης, μεταξύ τιμής και παραλογισμού. Για όσους συμμετέχουν, είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό τελετουργικό. Είναι μια δοκιμασία θάρρους που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια – κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.