Ήταν μέγιστη δημοσιογραφική καταξίωση να δουλέψεις στο Τρίποντο

09:16 8/11/2021 - Πηγή: Sportime

Το Τρίποντο δεν ήταν απλώς μια εκδοτική προσπάθεια που είχε διάρκεια αλλά η απόλυτη εκδοτική δικαίωση και καταξίωση και μάλιστα για πολλούς λόγους.

Η 8η Νοεμβρίου του 1988 έφερε στη ζωή μας το Τρίποντο. Ένα σπουδαίο περιοδικό, που είχε διάρκεια 16 ετών κι ανέπτυξε μια ιδιαίτερα… ερωτική σχέση με το φίλαθλο κοινό. Μια υπέροχη εκδοτική και δημοσιογραφική προσπάθεια, που όχι απλώς γέμισε της αναμνήσεις μας (ακόμα το θυμόμαστε) αλλά έκανε επανάσταση στα Media.

Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν υπήρξε άλλο αθλητικό περιοδικό στην Ελλάδα,

όχι απλώς με τόσο μεγάλη διάρκεια αλλά και τέτοια αποδοχή. Όπως επίσης κανένα άλλο περιοδικό δεν έφερε τέτοια επανάσταση.

Το Τρίποντο κατ’ αρχήν ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Ξέφευγε από τα καθιερωμένα «ξύλινα» ρεπορτάζ και παρουσίαζε ξεχωριστά και ιδιαίτερα θέματα.

Υπήρχαν στήλες που δεν τις έχανες με… τίποτα! Ξεκινώντας από τη σελίδα «Δίχως μαλλιά στη γλώσσα» όπου ο Φίλιππος Συρίγος έδινε ρεσιτάλ. Εξέφραζε την άποψή του με το δικό του τρόπο που είτε τον αποδεχόσουν είτε όχι, είτε συμφωνούσες ή διαφωνούσες, αποκλείεται να μην τη διάβαζες. Κι αυτό δείχνει πάρα πολλά.

Το NBA την επιμέλεια του οποίου είχε ο Κώστας Παπαδάκης (μετέπειτα επιτυχημένος ατζέντης) ήταν επίσης κάτι μοναδικό. Σε εποχές που δεν υπήρχε διαδίκτυο, που η ενημέρωση για το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη ήταν περιορισμένη, το Τρίποντο μας έδινε τη λύση. Τα πολυσέλιδα του Παπαδάκη έχουν μείνει στην ιστορία.

Ο Λεπτολόγος μια στήλη καυστική με το υπέροχο κι εύστοχο (αλλά ποτέ κακοπροαίρετο) χιούμορ του Γιάννη Φιλέρη θύμισε… Twitter πριν κιόλας ανακαλυφθεί.

Τα Παρασκήνια ήταν… ό,τι λέει η λέξη! Και όχι περιττές ανοησίες.

Η παρουσίαση των πρωταθλημάτων, με στατιστικά και ρεπορτάζ, ήταν σχεδόν δέκα χρόνια μπροστά. Μαζί με τις έρευνες αλλά και τον τρόπο γραφής που παρέπεμπε σε ρεπορτάζ με άποψη και όχι σε απλή καταγραφή γεγονότων.

Όμως υπήρχε και κάτι άλλο. Που αφορά στο δημοσιογραφικό χώρο.

Ήταν ΤΙΜΗ και ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ για κάθε δημοσιογράφο εκείνης της εποχής, στα πολύ όμορφα χρόνια του επαγγέλματος, να εργαστεί στο Τρίποντο.

Να βρεθεί δίπλα στον Φίλιππο και στα υπόλοιπα ιερά τέρατα του μπασκετικού ρεπορτάζ. Προσωπικά, αισθάνομαι τυχερός που το έζησα για έξι χρόνια.

Μια όμορφη ιστορία που έληξε το 2004! Και παρά τις όποιες προσπάθειες ακολούθησαν ή συνεχίζουν (και τους ευχόμαστε καλή τύχη) δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Το καλούπι έσπασε. Κάτι μοναδικό ούτε επαναλαμβάνεται ούτε και αντιγράφεται

Και για τη νοσταλγία… Ιδού το πρώτο τεύχος

Νίκος Μπουρλάκης για το sportime.gr.