«Καλύτερα να μην είχε γεννηθεί»; Ή καλύτερα να μην είχαμε αφήσει την κοινωνία να αποτύχει τόσο τραγικά;

17:54 4/2/2025 - Πηγή: Sportime

Ένα παιδί γεννιέται. Ένα παιδί ανασαίνει για πρώτη φορά. Ένα παιδί κοιτάζει τον κόσμο με τα μάτια της αθωότητας, χωρίς να ξέρει τι τον περιμένει. Και τώρα, που δεν είναι πια εδώ, οι άνθρωποι λένε: «Καλύτερα να μην είχε γεννηθεί». Σαν να ήταν η ίδια του η ύπαρξη το λάθος. Σαν να έφταιγε που ήρθε στον κόσμο και όχι που ο κόσμος τον πρόδωσε.

Όταν ένα παιδί πεθαίνει, η κοινωνία στέκεται μπροστά στον καθρέφτη της και βλέπει το χειρότερο πρόσωπό της. Γιατί ένα παιδί δεν γεννιέται για να πεθάνει, δεν γεννιέται για να κακοποιηθεί, δεν γεννιέται για να υποφέρει. Γεννιέται για να ζήσει. Και το δικαίωμα

στη ζωή δεν του το χαρίζει κανένας. Του το χρωστάμε όλοι.

Αλλά τι κάνουμε εμείς;

Αντί να ρωτάμε «γιατί κανείς δεν έκανε κάτι;»,
Αντί να φωνάζουμε «πώς αφήσαμε αυτό το παιδί να φτάσει εδώ;»,
Αντί να απαιτούμε να μην ξανασυμβεί ποτέ,
…διαλέγουμε την πιο εύκολη και πιο ύπουλη απάντηση:

«Καλύτερα να μην είχε γεννηθεί».

Μια φράση που δεν είναι απλά μια άποψη.
Είναι συμμετοχή στο έγκλημα.

Η ατάκα “καλύτερα να μην είχε γεννηθεί” είναι η πιο ύπουλη μορφή αδιαφορίας

Με αυτή τη φράση, η κοινωνία ξεπλένει τις ευθύνες της.
Αν δεχτούμε ότι το παιδί δεν έπρεπε να υπάρχει, τότε δεν υπάρχει ούτε ανάγκη να το σώσουμε, ούτε λόγος να προσπαθήσουμε.

Με ένα “καλύτερα να μην υπήρχε”, δικαιολογούμε την αδράνεια.
Με ένα “καλύτερα να μην είχε γεννηθεί”, ξεπλένουμε την απουσία λύσεων.

Γιατί δεν λέμε “καλύτερα να είχαμε κάνει κάτι”;
Γιατί δεν λέμε “καλύτερα να το είχαμε σώσει”;
Γιατί δεν λέμε “καλύτερα να είχαμε προστατεύσει αυτό το παιδί πριν να είναι αργά”;

Γιατί δεν μας νοιάζει αρκετά.

Γιατί το να πιστεύουμε ότι “κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να γίνονται γονείς” είναι μια εύκολη κουβέντα, αλλά το να κάνουμε κάτι για τα παιδιά που γεννήθηκαν στους λάθος ανθρώπους είναι δύσκολο.

Γιατί είναι πιο εύκολο να σβήσουμε μια ζωή πριν έρθει,
παρά να φτιάξουμε μια κοινωνία που να μπορεί να την σώσει όταν κινδυνεύει.

Το παιδί δεν γεννήθηκε λάθος. Η κοινωνία έκανε λάθος που το άφησε να χαθεί.

Το παιδί αυτό δεν ήταν ένα «λάθος» της φύσης. Δεν ήταν ένα αδιέξοδο. Δεν ήταν ένα τραγικό “τυχαίο γεγονός”.
Ήταν μια ζωή που αν η κοινωνία έκανε τη δουλειά της, θα είχε σωθεί.

Όχι, δεν έπρεπε να μην είχε γεννηθεί.
Έπρεπε να είχε σωθεί.
Έπρεπε να είχε μεγαλώσει, να είχε παίξει, να είχε γελάσει, να είχε αγαπηθεί.
Έπρεπε να είχε βρει την ευκαιρία να ζήσει τη ζωή του, και όχι να γίνει μια τραγική ιστορία στα δελτία ειδήσεων.

Όταν ένα παιδί κακοποιείται και πεθαίνει, ο θύτης δεν είναι μόνος του.
Όταν λέμε «καλύτερα να μην είχε γεννηθεί», συμμετέχουμε στη σιωπή που το άφησε αβοήθητο.

Κάθε φορά που ένα παιδί πεθαίνει, η κοινωνία έχει μια επιλογή:
Να πει «καλύτερα να μην είχε υπάρξει» και να συνεχίσει να ζει στην αδιαφορία της,
ή να πει «καλύτερα να μην ξανασυμβεί ποτέ» και να αλλάξει.

Το ερώτημα είναι τι από τα δύο θα διαλέξουμε.

Πέτρος Κατερινάκης για το sportime.gr.