Κυνηγούσε ένα γιγάντιο χταπόδι και βρήκε μια νέα πατρίδα

11:23 23/4/2025 - Πηγή: Sportime

Ονόματα δεν υπήρχαν. Μόνο νερό, ουρανός και σιωπή. Οι άνθρωποι που ταξίδευαν στον Ειρηνικό με τις κανό τους δεν είχαν χάρτες. Είχαν ιστορίες. Και μία από αυτές έλεγε για έναν ήρωα, τον Κούπε, που κυνηγούσε ένα τερατώδες χταπόδι. Δεν ήξερε πως στο τέλος του ταξιδιού του, θα ανακάλυπτε έναν ολόκληρο νέο κόσμο. Μια πατρίδα. Έναν τόπο που οι απόγονοί του θα ονόμαζαν Αοτεαρόα – τη Γη του Μακριού Λευκού Σύννεφου.

Ο Κούπε ξεκίνησε από το Χαβαΐκι. Ένας τόπος που δεν υπάρχει πια στους χάρτες, αλλά υπάρχει βαθιά στη μνήμη

των Πολυνήσιων. Ήταν ένας τόπος αφετηρίας, ένα πνευματικό λιμάνι. Το θηρίο που κυνηγούσε, σύμφωνα με τη μυθολογία των Μαορί, ήταν ένα χταπόδι τόσο μεγάλο που σκέπαζε τη θάλασσα με τα πλοκάμια του. Ήταν το πλάσμα του χάους, της πρόκλησης, της εξερεύνησης.

Ο Κούπε το ακολούθησε με την οικογένειά του, τους άντρες του και τις προμήθειες για εβδομάδες. Πέρασε ανοιχτές θάλασσες, άγνωστες κατευθύνσεις, χωρίς να γνωρίζει πού οδηγούσε το θηρίο. Κι όταν το πλάσμα χάθηκε στον ορίζοντα, εκείνος είδε για πρώτη φορά τις ακτές της Νέας Ζηλανδίας. Όχι σαν χαρτογράφος. Όχι σαν εισβολέας. Αλλά σαν κάποιος που βρήκε μια νέα γη για να αγαπήσει.

Στη Βόρεια Νήσο, οι πρώτοι άποικοι είδαν ένα μακρύ λευκό σύννεφο που έμοιαζε να αγγίζει τη γη. Από τότε, το όνομα Αοτεαρόα καθιερώθηκε. Το ταξίδι του Κούπε έγινε θρύλος, η βάση των Μαορί. Όχι ένας απλός μύθος, αλλά ένα ντοκουμέντο μνήμης για το πώς οι πρώτοι άνθρωποι τόλμησαν το ακατόρθωτο – να γεμίσουν με πολιτισμό ένα από τα τελευταία ακατοίκητα μέρη του πλανήτη.

Σύμφωνα με τις γενεαλογίες (whakapapa), το έτος είναι περίπου 1350. Οι πρώτοι άποικοι, σε πολλά διαφορετικά κύματα, ακολούθησαν το παράδειγμά του. Έφεραν φυτά, τροφή, τεχνικές, τελετές και οργάνωσαν κοινωνίες γύρω από τις ακτές, τα δάση και τα ηφαίστεια της Νέας Ζηλανδίας.

Και το πλάσμα; Λέγεται πως σκοτώθηκε στον κόλπο του Χόροκι, αλλά ίσως αυτό να μη συνέβη ποτέ. Γιατί αυτό το χταπόδι, όπως όλα τα τέρατα των παραδόσεων, δεν είναι εκεί για να πεθάνει. Είναι εκεί για να σε οδηγήσει κάπου που δεν έχεις ξαναπάει. Όπως ακριβώς έκανε και ο Κούπε.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.