Νίκη: Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού – Είμαστε οι ελάχιστοι επιβιώσαντες από τις «διακοπές κύησης»

16:16 31/12/2023 - Πηγή: Sportime

Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί. Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων, αναφέρει η ΝΙΚΗ σε δελτίο τύπου του κόμματος.

«Βλέπετε», σημειώνεται, «η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, “ἐξ ἂκρας συλλήψεως”¨».

«Το

Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί», σημειώνεται.

Σύμφωνα με τη ΝΙΚΗ, η «Ορθόδοξη διδασκαλία ομιλεί για δημιουργία ζωής “ἐξ ἂκρας συλλήψεως”». «Ας θυμηθούμε (Λουκ. 1:39-44) ότι η Παναγία Δέσποινα, αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, πορεύεται με βιασύνη στην θεία της την Ελισάβετ, που ήταν έγκυος στον Τίμιο Πρόδρομο. Ο τελευταίος, 6 μηνών Αγέννητο Παιδί, σκιρτά στην κοιλιά της Ελισάβετ, και εκείνη πληρούται Πνεύματος Αγίου και αναγνωρίζει τον “καρπό τῆς κοιλίας” της Παναγίας, τον κυοφορούμενο Κύριο. Δεν έχει περάσει παρά ελάχιστος χρόνος από τον Ευαγγελισμό. Είναι καθαρή και κρυστάλλινη η έννοια “ἐξ ἂκρας συλλήψεως”», αναφέρεται.

«Η επιστήμη συμφωνεί. Η Μοριακή Αναπτυξιακή Βιολογία και Εμβρυολογία βλέπουν το πρώτο ανθρώπινο διπλοειδές κύτταρο ως ζωντανό οργανισμό που φέρει όλες τις γενετικές πληροφορίες για όλον τον ανθρώπινο οργανισμό. Εντός ολίγων ημερών πολλαπλασιάζεται και ήδη στην 3η εβδομάδα (18η ημέρα) της ζωής, η καρδιά πάλλεται», υπογραμμίζει η ΝΙΚΗ.

«Στον σκληρόκαρδο όμως κόσμο που ζούμε, οι λέξεις “Αγέννητο Παιδί” μοιάζουν απαγορευμένες, διότι τις βυθίζουμε στα θολά νερά των “όρων και προϋποθέσεων” της βολής μας. Οι ενοχλητικές λέξεις “έκτρωση” και “άμβλωση” αντικαταστάθηκαν στον ποινικό κώδικα με τον ηθικά αναίσθητο και αποφορτισμένο όρο “διακοπή της κύησης”», τονίζεται.

Νίκη: Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού – Είμαστε οι ελάχιστοι επιβιώσαντες από τις “διακοπές κύησης”

«Σωρεία οι αντιφάσεις στον νομικό και πνευματικό μας πολιτισμό», σημειώνει η ΝΙΚΗ και αναφέρει:

Θα απαριθμήσουμε εν συντομία επτά:

Πρώτον, ο νομοθέτης αδιαφορεί για την ολιγοήμερη ζωή που εξελίσσεται και αυξάνεται πριν την εμφύτευση του ζώντος οργανισμού στη μήτρα, ώστε η «μπίζνα του χαπιού της επόμενης μέρας» να προηγείται της ιερότητας της ζωής.

Δεύτερον, ο νομοθέτης επεκτείνει ως την δωδέκατη εβδομάδα ζωής (και παραπάνω, αναλόγως των συνθηκών) το δικαίωμα «τερματισμού της κύησης» (sic) κατά το άρθρο 304 Ποινικού Κώδικα (Ν.4619/2019), μάλιστα με μία περίτεχνη …αποφατική διατύπωση: «δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης…. αν δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα εβδομάδες εγκυμοσύνης», αρκεί να συναινεί η έγκυος. Αναρωτιέται κανείς, ο νομοθέτης λέει τί ΔΕΝ είναι αυτή η πράξη («δεν είναι άδικη»), ωστόσο δεν λέει τί είναι. Και φυσικά ΔΕΝ την αποκαλεί «δίκαιη πράξη». Τί πράξη είναι τότε; Άχρωμο και άοσμο θρόισμα του αέρα;

Τρίτον, το Αγέννητο Παιδί, αν και με παραβιαζόμενο το δικαίωμα στη ζωή, διατηρεί απαραβίαστα αστικά δικαιώματα: Του αναγνωρίζονται δικαιώματα κληρονομιάς και συνταξιοδότησης, δικαιώματα διατροφής και προστασίας της περιουσίας εάν έχασε γονέα κατά την κύηση, δικαιώματα αποζημίωσης για βλάβες που προκλήθηκαν κατά την κύηση. Όμως λείπει το δικαίωμα …να ζήσει.

Τέταρτον, ενώ θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμα απολογίας ενός κατηγορουμένου, ακόμη και για τα πλέον αυταπόδεικτα και βαριά εγκλήματα, κατά το πλατωνικό «μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς», ωστόσο τον Αγέννητο Αθώο σπεύδουμε να τον εκτελέσουμε χωρίς να δεχθούμε την απολογία του. Τί θα έλεγε; Απλώς, «αφήστε με να ζήσω»…

Πέμπτον, το δικαίωμα στη ζωή του Αγέννητου Παιδιού ξεθωριάζει μπροστά σε ένα άλλο, δήθεν ιερότερο δικαίωμα, της «αυτοδιάθεσης του σώματος» της κυοφορούσας, χωρίς όμως να σκεπτόμαστε το δεύτερο σώμα μέσα της, το οποίο επίσης αξιώνει την αυτοδιάθεσή του. Και αν το Αγέννητο Παιδί δεν το λογαριάζουμε γιατί τάχα δεν είναι αυτόνομη η επιβίωσή του, άραγε πότε εμείς που γεννηθήκαμε επιβιώσαμε αυτόνομοι;

Έκτον, θορυβούμε με τον καινοφανή όρο της «γυναικοκτονίας», σιωπώντας απέναντι στην πλέον διαδεδομένη γυναικοκτονία του πλανήτη: την «διακοπή κύησης» των αγέννητων κοριτσιών. Εκείνοι που ακούνε τον ΟΗΕ για καθετί άλλο απίθανο, κωφεύουν επιλεκτικά όταν ο ΟΗΕ ζητά τη «νομική προστασία των κοριτσιών από την εμβρυϊκή ηλικία» (4η Διεθνής Σύνοδος ΟΗΕ για τις Γυναίκες, Διακήρυξη του Πεκίνου).

Νίκη: Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού 

Τέλος, σύμφωνα με τη ΝΙΚΗ, «το ίδιο το γεγονός ότι συζητάμε για το θέμα αυτό, συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μας επέλεξαν να μη μας σκοτώσουν προτού δούμε το φως του ήλιου! Είμαστε οι ελάχιστοι επιβιώσαντες από τις “διακοπές κύησης”».

«Ενώ απολαμβάνουμε την ελεημοσύνη της ανθρωπιάς των γονέων μας, γιατί την αφαιρούμε από τα δικά μας παιδιά;», διερωτάται η ΝΙΚΗ.

«Κάποιοι θεωρούν ότι η προστασία της Αγέννητης Ζωής είναι εργαλείο δημογραφικής ανάπτυξης. Αυτό κρύβει μία επικίνδυνη παραδοχή, ότι αν κάποτε ξεπεράσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα, τότε θα είναι ενδεχομένως αποδεκτό να στερούμε τη ζωή στο Αγέννητο Παιδί. Δεν είναι έτσι», υπογραμμίζεται.

Η ΝΙΚΗ τονίζει ότι η «προστασία της Αγέννητης Ζωής δεν είναι εργαλείο για κάτι άλλο, είναι αυταξία και αυτοσκοπός».

«Είναι ζήτημα πνευματικό, ηθικό και βαθιά ανθρώπινο. Αγγίζει τον πυρήνα του πολιτισμού μας, την ψυχή της Ρωμιοσύνης μας. Είναι η χαρά της ζωής, η πνευματική αρχοντιά μας, το γέλιο του παιδιού που μας χαρίζει μιά πρόγευση του παραδείσου!», αναφέρεται.

«Προστατεύοντας την Αγέννητη Ζωή, πολίτες και πολιτεία, αποδεικνύουμε ότι μπορούμε και θέλουμε να προστατέψουμε κάθε πρόσωπο στην κοινωνία μας, δεν αφήνουμε πίσω κανέναν αδύναμο. Δείχνουμε έμπρακτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σφυρηλατούμε τη συνοχή και την ομοψυχία. Ενώνουμε κυριολεκτικά την κοινωνία και την πατρίδα μας», σημειώνεται.

«Από το μικρόψυχο “εγώ” πάμε στο ευγενικό “εμείς”. Το “ἵνα ὦσιν ἕν” του Χριστού μας. Αλλά ο Χριστός είναι Ελευθερία. Και για να φτάσουμε στον καρπό της ελευθερίας, πρέπει να ποτίσουμε τη ρίζα της. Δεν είναι ικανή η νομοθετική μυωπία της καταστολής, των απαγορεύσεων και των αφορισμών. Απαιτείται παιδεία, επίγνωση, αγάπη. Η κάθε κυοφορούσα μητέρα αξίζει να ενστερνισθεί βαθιά την ανάγκη προστασίας της νέας ανυπεράσπιστης ζωής, ως προσωπική της επιλογή, και όχι επειδή την πιάνει το ραντάρ του νόμου», αναφέρεται.

Και από την άλλη πλευρά, υπογραμμίζει η ΝΙΚΗ, η πολιτεία «αξίζει να αγκαλιάζει προνοητικά, να θεραπεύει τα τραύματα, να εξαλείφει τις κάθε λογής αιτίες που σπρώχνουν την κυοφορούσα μητέρα σε μία εξαιρετικά κακή επιλογή που θα τραυματίσει ανεξίτηλα και τον δικό της ψυχισμό».

«Αξίζει να προστατεύσουμε τη μητέρα, θεσμοθετώντας ένα πλέγμα πραγματικής προστασίας από τα κοινωνικά και ψυχολογικά στίγματα, από την πίεση του οικογενειακού περίγυρου, από την οικονομική ανέχεια, αιτίες που καθιστούν μία εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη. Αξίζει να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε ηθικά και ψυχολογικά τις εγκύους θύματα βιασμού ή ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας, και ταυτόχρονα τιμωρώντας τον ένοχο και όχι τον αθώο. Αξίζει να υποστηρίξουμε οικονομικά, με ολική κάλυψη κόστους τοκετού, όλες τις κυοφορούσες μητέρες. Αξίζει να προστατεύσουμε το Αγέννητο Παιδί με διευρυμένη πολιτική για υιοθεσίες, ώστε ακόμη και όσες έγκυοι θα επέμεναν να μην αναλάβουν την ευθύνη να μεγαλώσουν το παιδί τους, τουλάχιστον να δώσουν την ευκαιρία στη νέα ζωή να ανθίσει. Και να είμαστε σίγουροι ότι κάνοντας αυτά, όλοι μαζί, θα ελκύσουμε τη Χάρη και το έλεος του Θεού ξανά στον ταλαιπωρημένο τόπο μας. Η τελευταία μέρα αυτού του έτους κλείνει με την Ημέρα για το Αγέννητο Παιδί», τονίζεται.

«Στη ΝΙΚΗ, το έτος 2024 που ξεκινά, το αφιερώνουμε στην Ελληνική Παραδοσιακή Οικογένεια. Καλή κι ευλογημένη χρονιά, στις μητέρες, στους πατέρες, στα αγέννητα και στα γεννημένα παιδιά της Ελλάδας μας!», καταλήγει η ανακοίνωση της ΝΙΚΗΣ.

Διονύσης Αντωνέλλος για το sportime.gr.