Νομοσχέδιο για ομόφυλα ζευγάρια: Η φύση δεν ακολουθεί τη γνώμη κανενός διεστραμμένου νόμου – Έχει τους απαράβατους κανόνες της

23:20 15/1/2024 - Πηγή: Sportime

Οι οπαδοί του ιδεολογικού σιναφιού που αρέσκονται να στέλνουν στο διάολο την οικογένεια, διεκδικούν σήμερα επί ίσοις όροις τον θεσμό, ως «άξιοι οικογενειάρχες».

«Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει – να ζήσουμε εμείς», είναι ένα από τα βασικά συνθήματα των «δικαιωματιστών» τα τελευταία χρόνια. Αφού η οικογένεια δεν πηγαίνει στον… διάολο όπως θέλουν, πάει ο δικαιωματιστικός «διάολος» στην οικογένεια για να την κατατροπώσει νομικά με τη νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία.

«Η

φύση είναι ό,τι ΕΓΩ θέλω»…

«Είναι θέμα ισότητας και προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων», λένε οι υπερασπιστές του εν λόγω νομοσχεδίου.

Μα το ότι είμαστε ίσοι, δεν σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι. Άλλο ισότητα και άλλο ισοπέδωση των φυσικών λειτουργιών. Η φύση δεν είναι πεδίο διεκδίκησης δικαιωμάτων. Στη φύση δεν υπάρχει καν ισότητα, αλλά ούτε απληστία, ούτε και κατάχρηση εξουσιών. Το κάθε έμβιο ον (εκτός του άπληστου ανθρώπου) λειτουργεί εντός των βιολογικών ορίων του. Έτσι υφίσταται μια πάνσοφη αρμονία μέσω των φυσικών διεργασιών που διαιωνίζουν τη ζωή.

Η φύση δεν ακολουθεί τη γνώμη κανενός νομοθέτη, διότι έχει τους δικούς της απαράβατους νόμους που υφίστανται πάντα, είτε τους σέβεται κανείς – είτε όχι.

Οι νόμοι των ανθρώπων δεν μπορούν να επανακαθορίσουν τη φύση. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρακάμψουν τα αξιώματά της, διαστρεβλώνοντας την αυταπόδεικτη ερμηνεία τους.

Και αν ακόμα θεωρείς ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα «ζώο», τότε ας έχεις τη μπέσα να κρίνεις το τι είναι φυσιολογικό, σύμφωνα με αυτά που παρατηρείς στο ζωικό βασίλειο. Στις τάξεις των θηλαστικών μπορεί μεν να εντοπίσεις κάποια φαινόμενα ομοφυλοφιλίας ως σπάνια εξαίρεση στον κανόνα, αλλά πάντως απογόνους ομοφυλόφιλων σίγουρα δεν θα βρεις.

Στο ζήτημα των γκέι γάμων και της υιοθεσίας, έχουμε να κάνουμε με την επικράτηση ενός και μοναδικού «νόμου» που έρχεται να ισοπεδώσει όλους τους φυσικούς νόμους. Το «νόμο» του θελήματος. Δηλαδή «η φύση είναι ό,τι ΕΓΩ θέλω». Έτσι, ευθύς εξαρχής παραβιάζουν τον βασικό νόμο της γονεϊκότητας. Κρίνονται a priori ακατάλληλοι και επικίνδυνοι γι’ αυτόν τον ρόλο.

Γονιός σημαίνει πρώτα και πάνω απ’ όλα το να ελαττώνεσαι εσύ, για να αναπτύσσεται το παιδί σου. Το να κάνεις πέρα τα «θέλω» σου για να κάνεις χώρο στα «θέλω» του παιδιού σου. Γονιός σημαίνει αυτοθυσία, και όχι να θυσιάζεις το παιδί σου στον βωμό της εγωμανίας σου.

Θα ρωτήσει κανείς: «τα παρέχουν αυτά στα παιδιά τους όλα τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια»; Όχι ασφαλώς. Αλλά αυτό δεν ακυρώνει το αξίωμα ότι η οικογένεια είναι βιολογική αποκλειστικότητα των ετεροφυλόφιλων, έτσι όπως ορίζει η ίδια η φύση της ζωής, αλλά και ο πανανθρώπινος πολιτισμός, από τότε που ο άνθρωπος περπάτησε πάνω στη γη.

Οι ανάξιοι γονείς, δεν αναιρούν τη σημασία του πατέρα και της μητέρας

«Γιατί λέτε ότι είναι ακατάλληλοι για κηδεμόνες οι ομοφυλόφιλοι, αφού τόσες και τόσες φορές κακοποιούνται παιδιά από ζευγάρια ετεροφυλόφιλων;», σου λένε με ένα άλλο φαιδρό επιχείρημα.

Είναι σαν να λένε: «γιατί να μην βάλουμε το μωρό να μπουσουλάει και στη μέση μιας λεωφόρου, αφού κατά καιρούς έχουν σκοτωθεί παιδιά και από ατυχήματα μέσα στο σπίτι τους»; Τόση «λογική» έχει το επιχείρημά τους. Τα εγκλήματα κακοποίησης από κάποιους διεστραμμένους ετεροφυλόφιλους που δυστυχώς έγιναν γονείς (ή κηδεμόνες), δεν αναιρεί τη φυσιολογικότητα της ανατροφής ενός παιδιού, που είναι το να έχει μητέρα και πατέρα. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Ξεκινάμε με την παραδοχή ότι τα παιδιά δεν πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα παρά φύσιν περιβάλλον, στερούμενα την αναντικατάστατη ευλογία της μητρικής και πατρικής αγάπης. Αφού το εξασφαλίζουμε αυτό ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, πάμε και στο παρακάτω απαιτούμενο, δηλαδή το ότι πρέπει να είναι οι (απαραιτήτως ετεροφυλόφιλοι) γονείς, άξιοι να μεγαλώσουν ένα παιδί.

Το θέμα είναι να εξασφαλίσεις στο παιδί το βέλτιστο περιβάλλον σύμφωνα με τη φύση του, και αν δεν μπορείς – τουλάχιστον να περιορίσεις αυτά που στερείται το παιδί με το περίσσευμα της αγάπης σου (όπως κάνουν τόσες και τόσες ηρωικές μονογονεϊκές οικογένειες).

Και αφού οι δικαιωματιστές κόπτονται τόσο πολύ για τη «διαφορετικότητα» τους, γιατί δεν σέβονται τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα της μάνας; Γιατί θέλουν να την εκμηδενίσουν και να την υποκαταστήσουν;

Και πάνω απ’ όλα, γιατί δεν σέβονται την ψυχική ισορροπία των ίδιων των παιδιών; Γιατί δεν ρωτάνε τα ίδια πώς επιθυμούν να μεγαλώσουν; Προφανώς γιατί δεν ενδιαφέρονται για τη γνώμη τους, ειδάλλως δεν θα τα έβλεπαν ως «αξεσουάρ».

Αναπαραγωγικά «μηχανήματα»

Ενώ το σύμφωνο συμβίωσης ήδη καλύπτει – εδώ και χρόνια – τα αστικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, οι πιέσεις που ασκεί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για αναγνώριση του γάμου, αφορούν ουσιαστικά την κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση της ομοφυλοφιλίας από το κράτος. Στην ουσία θα επιφέρει την «κανονικοποίηση» των σεξουαλικών παρεκκλίσεων και την εξίσωση των ομόφυλων ζευγαριών με την παραδοσιακή οικογένεια.

Το επερχόμενο νομοσχέδιο ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για τη στυγνή εκμετάλλευση των γυναικών που θα χρησιμοποιούνται ως αναπαραγωγικά «μηχανήματα» για να προσφέρουν παιδιά σε κάθε ενδιαφερόμενο αγοραστή. Αυτή είναι η δήθεν ισότητα και ο σεβασμός στο γυναικείο φύλο που ευαγγελίζονται οι «δικαιωματιστές». Ζευγάρια ομοφυλόφιλων να μεταχειρίζονται τη γυναικεία μήτρα ως «εργοστάσιο» που πουλάει επιβεβαίωση και κοινωνική καταξίωση.

Και παρότι το νομοσχέδιο για επικοινωνιακούς λόγους δεν επιτρέπει επίσημα την παρένθετη μητρότητα, είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν «παραθυράκια» για να παρακαμφθεί αυτό, μέχρι που να επιτραπεί και επίσημα. Και ακόμα χειρότερα, αυτά τα κατά παραγγελία παιδιά θα επιλέγονται με όρους ευγονικής και τα «ελαττωματικά προϊόντα» θα καταλήγουν να γίνονται κλινικά απόβλητα ή συστατικά βιοχημικών εργαστηρίων.

Τα φεμινιστικά κινήματα – βέβαια – έχουν «λουφάξει» μπροστά σε όλα αυτά τα αίσχη, αφού το μόνο που τους ενοχλεί είναι η βιολογική πυρηνική οικογένεια, η φυσική τεκνογονία και η προστασία του αγέννητου παιδιού. Θέλουν να σφαγιάζουν ελεύθερα τα δικά τους «σπλάχνα» μέσω των εκτρώσεων, και ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι μπορούν να αγαπούν το «σπλάχνο» μιας άλλης γυναίκας, δηλαδή το υιοθετημένο παιδί ή εκείνο που θα παραγγείλουν από μια παρένθετη κλωσσομηχανή.

Από τη στιγμή που σε όλες τις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί με τη θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων και σε συντριπτικό ποσοστό (που πλησιάζει το 80%) απορρίπτει την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, είναι πρόδηλο ότι η επιβολή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και το σιγοντάρισμά του από όλα τα συστημικά ΜΜΕ, είναι προϊόν ατζέντας.

Αλλά όσο και να θέλουν να στολίσουν το παρά φύσιν με πλουμίδια μιας δήθεν «κανονικότητας», αυτά τα κοινωνικά μορφώματα που θέλουν να λέγονται «οικογένειες», είναι μια στείρα απομίμηση της ίδιας της εξέλιξης της ζωής. Αν η υγιής οικογένεια θεωρείται ορθώς το βασικό κύτταρο της κοινωνίας, η παρά φύσιν «οικογένεια» είναι «ξενιστής» που θα αναπαράγει πανομοιότυπα αντίγραφα του «ιού» της ατίμωσης του ανθρώπου, και νομοτελειακά θα επιφέρει τον κοινωνικό θάνατο…

Ελευθέριος Ανδρώνης για το sportime.gr.