Ο Πύργος του Άιφελ στην αρχή προορίζοταν για τη Βαρκελώνη αλλά δεν τους άρεσε, τον βρήκαν ακριβό και άσχημο

Κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Γκουστάβ Άιφελ ονειρευόταν να υψώσει τον διάσημο πύργο του όχι στο Παρίσι, αλλά στη Βαρκελώνη. Ήταν το 1888, και η ισπανική πόλη ετοιμαζόταν για τη Διεθνή Έκθεση, ένα γεγονός που θα την έβαζε στον παγκόσμιο χάρτη. Ο Άιφελ πρότεινε το σχέδιό του—μια σιδερένια κατασκευή 324 μέτρων, με καμπύλες γραμμές και τολμηρό ύψος. Οι αρχές της Βαρκελώνης, όμως, το κοίταξαν και δίστασαν. Το βρήκαν πολύ ακριβό για τα ταμεία τους, αλλά πιο πολύ τους ξένισε η εμφάνισή του. «Αντιαισθητικό» το είπαν, ένα τερατούργημα που δεν ταίριαζε

με την αρχιτεκτονική τους κληρονομιά.

Έτσι, ο Άιφελ στράφηκε στο Παρίσι. Η Παγκόσμια Έκθεση του 1889 πλησίαζε, και οι Γάλλοι έψαχναν κάτι εντυπωσιακό για να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση. Το σχέδιο εγκρίθηκε, αλλά η αντίδραση δεν ήταν καλύτερη. Οι Παριζιάνοι καλλιτέχνες ξεσηκώθηκαν—ο συγγραφέας Γκυ ντε Μωπασάν το αποκαλούσε «φρικτό», λέγοντας ότι μόνο από το εστιατόριο του πύργου δεν το έβλεπε και γι’ αυτό έτρωγε εκεί. Η κατασκευή ξεκίνησε πάντως, με 2.500.000 καρφιά και 7.300 τόνους σίδερο, χρειάστηκε δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτό το «προσωρινό» έργο θα γινόταν σύμβολο.

Η Βαρκελώνη έχασε την ευκαιρία, αλλά το Παρίσι κέρδισε έναν θρύλο. Αρχικά, ο πύργος είχε άδεια να σταθεί μόνο 20 χρόνια—θα κατεδαφιζόταν το 1909. Όμως, η χρησιμότητά του σαν κεραία ραδιοφώνου τον έσωσε. Σήμερα, η σιδερένια κυρία λάμπει κάθε νύχτα, ενώ η Βαρκελώνη αναρωτιέται ακόμα τι έχασε. Και ο Άιφελ; Πέθανε το 1923, ξέροντας ότι το «άσχημο» του δημιούργημα είχε γίνει αθάνατο.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα