Ποιο ήταν το σχέδιο της Καμένης Γης του Κολοκοτρώνη;

10:00 24/3/2025 - Πηγή: Sportime

Καλοκαίρι του 1822. Ο ήλιος λιώνει τις πέτρες της Πελοποννήσου και στα καμένα χωράφια της Αργολίδας σέρνεται ένας στρατός 30.000 ανδρών, αποκαμωμένος, διψασμένος και πεινασμένος. Είναι ο στρατός του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη, που έχει φτάσει από την Κόρινθο με στόχο να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση. Κι απέναντί του, χωρίς καν να τον περιμένει σε ανοιχτή μάχη, βρίσκεται ένας γεροστρατιώτης με φουστανέλα και στρατιωτικό ένστικτο που μοιάζει να έρχεται

από άλλο αιώνα: ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Δεν τον περιμένει στα χαρακώματα. Τον περιμένει στην πείνα, στη δίψα και στο λάθος. Το σχέδιό του είναι η «Καμένη Γη».

Όταν ο Κολοκοτρώνης ενημερώνεται για την άφιξη του τεράστιου οθωμανικού στρατού, γνωρίζει πως δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει στα ίσια. Ξέρει πως τα ελληνικά στρατεύματα είναι λιγότερα, άτακτα, απειθάρχητα, χωρίς επάρκεια σε πολεμοφόδια. Και τότε αποφασίζει να κάνει κάτι που μοιάζει με παρανοϊκή έμπνευση αλλά αποδεικνύεται στρατηγικό αριστούργημα: να αφήσει τον εχθρό να μπει. Να τον αφήσει να κατέβει στην καρδιά της Πελοποννήσου. Και μετά, να του κόψει την επιστροφή.

Στηριγμένος σε πρακτικές αρχαίων πολέμων και διδασκαλίες Ρωμαίων στρατηγών, ο Κολοκοτρώνης διατάζει την καταστροφή κάθε πηγής ανεφοδιασμού. Ό,τι δεν μπορεί να μεταφερθεί, να καεί. Ό,τι μπορεί να τραφεί, να φύγει. Όλα τα πηγάδια, οι πηγές, οι σιτοβολώνες και οι αποθήκες τροφίμων πρέπει να καταστραφούν. Ακόμη και τα ζώα μετακινούνται σε απρόσιτες περιοχές, ώστε ο εχθρός να βρεθεί μέσα σε έναν άνυδρο κάμπο χωρίς προμήθειες. Το σχέδιο είναι απλό, ωμό και τρομακτικό: ο εχθρός δεν θα σκοτωθεί με σπαθί, αλλά με πείνα και δίψα.

Καθώς ο Δράμαλης μπαίνει θριαμβευτικά στο Άργος, δεν καταλαβαίνει αμέσως την παγίδα. Οι Έλληνες έχουν εξαφανιστεί, οι κάτοικοι έχουν φύγει, οι αποθήκες είναι άδειες και το καλοκαίρι είναι αμείλικτο. Όσο περνούν οι μέρες, τα πηγάδια στερεύουν, οι στρατιώτες αρρωσταίνουν, τα ζώα πεθαίνουν και ο οθωμανικός στρατός αρχίζει να λιώνει εκ των έσω. Δεν έχουν νερό να πιουν, ούτε σκιά να σταθούν. Και τότε ο Δράμαλης αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Αλλά είναι ήδη αργά.

Ο Κολοκοτρώνης έχει δώσει εντολή να αποκλειστούν όλα τα περάσματα προς την Κόρινθο. Τα στενά των Δερβενακίων, τα βουνά του Αγιονορίου, οι δρόμοι του Αχλαδόκαμπου, όλα φυλάσσονται από ελληνικές δυνάμεις. Κανείς δεν φεύγει. Όταν ξεκινά η πορεία επιστροφής, ο στρατός του Δράμαλη πέφτει σε θανάσιμη παγίδα. Η Μάχη των Δερβενακίων γίνεται η ταφόπλακα του οθωμανικού σχεδίου. Χιλιάδες άνδρες σκοτώνονται ή τραυματίζονται. Τα πυρά έρχονται από κάθε κατεύθυνση. Η ελληνική νίκη είναι απόλυτη και η καταστροφή του τουρκικού στρατού πλήρης.

Το σχέδιο της Καμένης Γης δεν ήταν απλώς μία τακτική επιβράδυνσης. Ήταν μια πολεμική δήλωση. Ότι οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να κάψουν τα πάντα για να μην περάσει ο εχθρός. Ότι η γη που γέννησε τους επαναστάτες δεν θα τους πρόδιδε. Και ότι ο θάνατος, όταν έρχεται με τέτοια πείσμα, μπορεί να γίνει όπλο.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.